این ویدیو از خداحافظی پژمان، این خداحافظی بی‌شکوه در این روزگار که ملوان از همیشه فقیرتر است و احمدزاده کامیون می‌راند تا زندگی بچرخد، واقعیت فوتبال ایران است، بدون ثروت زنوزی، بدون تیم‌های بی‌تماشاگر و مسخره‌ی خودروساز، بدون بودجه صنایع دولتی و پول به سرقت‌رفته از موبایل مردم.

فردوسی‌پوِر فرزند فوتبال، شاید نه فقط برای همکاران خود که دلش تنگ شده بود برای مردم اما فردوسی‌‌پورِ فرزند رسانه ملی خبر نداشت که چگونه مزد زحمات را می‌دهند. نه او که ما هم هنوز نمی‌دانیم خیلی جاها متر و معیار نه شایستگی است، نه کارآمدی و کارنامه و عملکرد و نه مقبولیت و نظر مردم و کارشناسان. ملاک خیلی جاها شده سلیقه و پول و پارتی و این جور چیزها. برای این حال و روز ما گریه کن آقای عادل. گریه قشنگه

این شاید یکی از صریح‌ترین انتقادات در تازیخ رسانه ملی در روی آنتن زنده بود که شجاعی بار دیگر انجامش داد. او که در دو سه سال گذشته با این مواضع بدل به یک شخصیت محبوب اجتماعی فراجناحی شده است برای دعای سال نو هم خیلی قشنگ گفت: «دعا می کنم که کارها دست آدم کاربلد باشد و آنها که کار بلد نیستند، زودتر بروند. تاکید می کنم درباره مدیرانی می‌گویم که پست ها را اشغال کردند.» .

عادل روی قله ایستاده. سنگ بزرگ فوتبال هم زیرپایش. که اگر سیزیف با مصائبش در افسانه‌ها جاودانه شد عادل به خاطر عشقش جاودانه است. عشق به فوتبال که همان پسر خام توی ویدئو توی دل تک‌تک ما کاشت. و قرار عاشقانه‌ دوشنبه‌شب‌ها که حالا بدون او و برنامه‌اش چیزی کم دارد. عادل برای این قرار کم نگذاشت و حالا نوبت ماست که کم نگذاریم.

منشا می‌داند که ایرانیان به خشونت رفتاری و کلامی خو گرفته‌اند. او دیده که علی دایی سیلی به خبرنگار زد. اوسیانو کروز فیلمبردار را سرنگون کرد. علیرضا حقیقی بینی معاون استقلال را شکست و دهها مثال دیگر. در ایران ضاربین محبوب‌تر می‌شوند.

پرسپولیس را اینگونه به مسلخ بردند. ویدیو لباس پوشیدن سرخ ها در رختکن با نور موبایل را بایستی در کنار عدم تعادل سرخ ها بخاطر آب های آلوده در اصفهان و دیگر اتفاقات جنجالی و تاریخی در اهواز علیه پرسپولیس، در آرشیو هزار دستان فوتبال ایران ثبت و ضبط کرد.