چگونه ممکن است استقلال کمتر از ۲۰ روز پیش در یک بازی دوستانه با چهار گل ماشین‌سازی را شکست بدهد اما در بازی رسمی با یک گل مغلوب این تیم شود؟ این همه تفاوت از کجا می‌آید؟ البته که هیچ دو بازی فوتبالی شبیه هم نیست اما این میزان تزلزل هم کمی عجیب است و بیش از هر چیز دیگری هنر بازیخوانی استراماچونی را زیر سؤال می‌برد.

اگر وریا غفوری به عنوان اول مرد یکی از دو تیم پرطرفدار فوتبال ایران نتواند انتقادش از برخی سخت‌افزارهای به کار گرفته شده در لیگ را بیان کند، چه کسی محق به بیان چنین نقدها و یا پیشنهاد‌هایی است؟ آیا صرف اینکه باشگاه استقلال باید رأساً در این راستا با فدراسیون فوتبال مکاتبه می‌کرده توجیه قانع‌کننده‌ای برای احضار بازیکن استقلال است؟

استقلال تنها تیم لیگ برتری است که در هفته اول از هیچ خرید جدیدش استفاده نکرده. چرا؟ چون خریدهای جدید به اندازه ای خوب نیستند که بتوانند خودشان را به تیم تحمیل کنند. این شاهکار مدیریتی مدیری است که در فصل نقل و انتقالات، ملی پوشان را از تیم کنار گذاشته و یک خروار بازیکن متوسط که حتی خواب اردوی تیم ملی را هم ندیده اند، به تیم آورده.

میل به جنگیدن و گرفتار شدن در زندان تفاوت دارد. اولی اشتیاق به موفقیت است و دومی در بند افتادن. درباره استراماچونی چطور فکر کنیم؟ مردی که می‌خواهد بجنگد یا مردی که به بند افتاده؟ شاید هم هر دو.

هنوز خیلی زود است که بخواهیم برای استقلال حکم صادر کنیم و بخت این تیم برای قهرمانی را کمتر از رقیبانش بدانیم. هرچند در ترکیب تیم جای چند بازیکن باتجربه احساس می‌شود و گاف‌های مدیریتی مربی ایتالیایی را خشمگین کرده، ولی او در همین زمان کوتاه نشان داده که انگیزه زیادی برای موفقیت دارد و همانطور که در نشست خبری تأکید کرد به این زودی تسلیم نمی‌شود. پس برای دیدن دستپخت آندره‌آ بهتر است کمی صبر کنیم.

جدایی احمدوند از استقلال با واکنش تند هواداران استقلال روبرو شد و او در پاسخ به این واکنش‌ها مدعی شد که از بچگی پرسپولیسی بوده و به اشتباه در دوران محرومیت پرسپولیس از نقل و انتقالات به استقلال رفته است! حالا او در حالی که جایی در پرسپولیس ندارد، راهی برای بازگشت به استقلال هم پیش روی خود نمی‌بیند و باید دید سرنوشت او در روزهای آینده چه خواهد شد.

همان طور که از قبل هم انتظار می‌رفت انتخاب برترین‌های فوتبال ایران همراه با مصلحت‌اندیشی بود و در برخی انتخاب‌ها افرادی که شایسه بودند، انتخاب نشدند. در برگزاری این مراسم صحبت از برترین‌های لیگ می‌شود اما بازی‌های ملی هم ملاک قرار می‌گیرد. به طور مثال علیرضا بیرانوند بهترین بازیکن ایران در فصل گذشته بوده اما وقتی صحبت از لیگ برتر می‌شود نباید او را با توجه به عملکردی که در لیگ داشته به عنوان برترین دروازه‌بان انتخاب کرد.

به این سوال بیاندیشید که آخرین زمانی که بارسلونا واقعا و نه فقط در لفظ بهترین تیم در حفظ مالکیت توپ بود چه زمانی بود؟ خیلی وقت پیش!

همین پارسال آژاکس هلند در حالی با نمایش‌های خیره‌کننده تا مراحل بالای لیگ قهرمانان پیش آمد که بودجه‌اش قابل مقایسه با غول‌های اروپایی نبود و نیست. بنابراین شاید بهتر باشد بالاخره یک‌جا در مقابل این بحث‌های کلیشه‌ای، یک نقطه پایان بگذاریم و به مقایسه تانک و تفنگ بادی خاتمه بدهیم.

دروازه‌بان سرخپوشان پایتخت اما در لیگ هجدهم بهترین دروازه‌بان لیگ نبود. بیرانوند که به عنوان بهترین دروازه‌بان در فصل گذشته انتخاب شد با توجه به نمرات سایت نود، هفتمین دروازه‌بان لیگ بود.