ورزش‌های هیجانی

«نیک لیتلهیل» متخصص امور مربوط به ساعت بدن است. برای نزدیک به دو دهه او به ورزشکاران آموزش می‌داد که چطور بخوابند. او هرگز باور سنتی 8 ساعت خواب متوالی را قبول نداشت و معتقد بود این مدل خوابیدن، ریتمی غیرطبیعی در بدن ایجاد می‌کند که معنی‌‌اش این است که مثلاً یک کارمند دفتری با این مدل خوابیدن، بین ساعات یک تا 3 بعد از ظهر به حداقل کارایی خود می‌رسد. ساعت 3 بعد از ظهر به ویژه در روزی مثل شنبه، برای یک ورزشگاه حرفه‌ای ساعت مهمی است.

در ده پرده بررسی می‌کنیم که چرا او استحقاق "اسطورگی" را دارد و چطور به این موفقیت دست یافته؟

پشت پرده مبارزه قرن، که یک مبارزه کاملا نابرابر بود، آن هم در شرایطی که نه هنر رزمی دو مبارز ربطی به هم داشت و نه اینکه توجیه خاصی برای این مبارزه وجود داشت. جنگ اصلی برای پول بود نه حفظ آبرو و اعتبار ورزشی.

آزادکاران ایران در ۴ وزن دوم رقابت‌های قهرمانی جهان هر کدام با انگیزه‌های متفاوت به دنبال بهترین نمایش ممکن هستند اما بدون شک نصیری، حسین‌خانی، یاراحمدی و محمدی کار سختی مقابل بهترین‌های جهان در پیش دارند.

در روز نخست جای حسن رحیمی و کمیل قاسمی ۲ چهره عنوان دار جهان و المپیک ایران خالی است چرا که رحیمی به دلیل انجام عمل جراحی نتوانست در رقابت های انتخابی کشتی بگیرد و اطری در غیاب رحیمی صاحب دوبنده تیم ملی شد و کمیل قاسمی هم با شکست مقابل یدالله محبی جوان و آینده دار در انتخابی تیم ملی، هر چند عازم پاریس شد اما به عنوان میهمان و نه کشتی گیر.

شیرین‌ترین مدال برنز در بین سه برنز روز اول تیم ملی ایران در کشتی فرنگی جهانی پاریس، مدالی بود که بر گردن علی گرایی آویخته شد.

سعید عبدولی باور داشت که رئیس فیلا به دنبال پیروزی رقیب صرب او بوده و همه چیز از قبل برنامه‌ریزی شده است. به نظر می‌رسد همین توهم توطئه ابدی است که روند پیشرفت این کشتی‌گیر را کاملا متوقف کرده است.

با توجه به این که از ۸ کشتی‌گیر ایران در این رقابت‌ها ۶ کشتی‌گیر برای نخستین مرتبه است که در این رویداد به روی تشک می‌روند، باید انتظارات‌مان از تیم ملی واقع‌بینانه باشد

این‌بار هم شوکه‌مان کردی. باورکردنی نبود. گفتند بیمارستانی. طبق عادت هم خبر فقط درباره بیماری‌ات نبود. پروبالش داده بودند. دو، سه هفته قبلش بود که با تو صحبت کرده بودیم، باز دلت پر بود از کسانی که الکی پز کارهایی را که نکرده بودند، می‌دادند. می‌گفتی دلت برای وزنه‌برداری می‌سوزد، برای آینده‌‌اش، آینده‌ای که معلوم نیست به کجا می‌رسد. این دلسوزی انگار با تو عجین شده بود. هر بار در هر نقدی باید تکرارش می‌کردی. وقتی گفتند به هوش نیستی، باورمان نشد. گفتیم یک بیماری ساده است، دوباره برمی‌گردی، مثل دفعه قبل.

یوسین بهترین و برازنده‌ترین لقب خودش را از یک رویای شیرین غیرقابل تصور، به واقعیت عینی تبدیل کرد که کار هیچ کسی جز فوجین نبود و آن لقب این است: یوسین بولت، سیاه همیشه طلا.