ورزش‌های هیجانی

این داستان غم‌­انگیز کوچ نخبگان ورزش ایران است که این روزها زنگ خطر را به صدا درآورده است و مدیریت ورزش ایران را با چالشی بزرگ مواجه کرده است.

او حالا در سوئیس وزنه زده و فقط باید منتظر یک اتفاق باشد. اتفاقی از جنس معجزه. آیان و مدیران فدراسیون جهانی مخالف هر گونه تغییر در روند تصمیمی که گرفته اند هستند اما خود کیانوش این را باور دارد که شاید این اتفاق افتاد و شاید رستم وزنه برداری ایران به مرادش رسید!

ما حتی اگر به هر ۶ وزنه بردار هموزن فرصت یکسانی برای حضور در رقابتهای گزینشی بدهیم، باز هم تا کمتر ۳ ماه دیگر که جام فجر شروع شود مجبوریم خودمان سه یا چهار نفر از این جمع را کنار بگذاریم

اینکه در گذشته میزبانی جام جهانی کشتی از خوزستان به تهران تغییر کرده اشتباه بوده است و باید اطلاع رسانی می‌شد که متأسفانه نشده اما اشتباه بزرگ‌تر اینجاست که از شهری که دیگر میزبان نیست پولی بابت میزبانی گرفته شود

۳ مرداد ۱۳۹۹ بازی‌های تابستانی آغاز می‌شود و فدراسیون کشتی فقط چند ماه فرصت دارد تا هفت سهمیه باقی‌مانده که سه سهمیه برای کشتی فرنگی و چهار سهمیه برای کشتی آزاد است را کسب کند و زودتر از هر زمان دیگری به ترکیب نهایی خود برسد.

از یک طرف حتماً باید پرسید حسین رضازاده در تمام این سال‌ها چه کرده است که مردم او را سمت خودشان نمی‌بینند و از شکستن رکوردش به وجد می‌آیند و از طرف دیگر باید از آن‌هایی که در شبکه‌های اجتماعی علیه رضازاده کامنت گذاشتند، پرسید: «تعریف‌شان از وطن، هم‌وطن و حسن وطن‌دوستی چیست؟»

نتیجه این همه کج روی، خودمختاری و تمامیت خواهی اما سقوط آزاد و آرام کیانوش رستمی از اوج بود.

قدر او را باید بدانیم. ورزشکاری که حاشیه ندارد، ادا ندارد، ناز نمی‌کند، مصاحبه‌های عجیب نمی‌کند، همه تمرکزش روی ورزش است و با همه وجود به‌دنبال پیروزی است. در روزگاری که منافع شخصی و خودشیفتگی‌های بیمارگونه عنان فرهنگ را در دست گرفته است، به‌نظر می‌رسد در آینده سخت بتوانیم افرادی مثل حسن یزدانی را پیدا کنیم

چه کسی اهمیت می‌دهد که چرا بزرگترین جام راگبی به نام الیس نامگذاری شده است؟ حالا که راگبی همه سنت‌های گذشته را کنار گذاشته، وقتش رسیده که الیس بازنشسته شود. اجازه بدهید نیوزیلند جام وب الیس را حفظ کند، شاید راگبی یک نفر دیگر را پیدا کند که تناسب بیشتری داشته باشد

همراهی بازیکنان NFL با کپرنیک برای مالکان میلیاردر تیم‌ها خوشایند نبود و البته این هزینه‌ای بود که او با چشمان باز پذیرفته بود. زمانی که در سال ۲۰۱۷ دونالد ترامپ به کاخ سفید آمد، در مقابل اعتراض کوپرنیک موضع سرسختانه‌ای گرفت. او این حرکت کپرنیک را بی‌احترامی به پرچم آمریکا خواند.