فوتبال ایران

با دور شدن نوری و کالدرون از پرسپولیس، تاکیس لمونیس و آنته چاچیچ جدی‌ترین گزینه‌های نیمکت پرسپولیس هستند. دو مربی که افتخارات بیشنری دارند و در بیشتر از یک کشور امتحان پس داده‌اند. هر چند با توجه به قیمت‌شان، نام مربی همیشه برنده را نمی‌توان روی‌شان گذاشت.

حدس زدن نام باززیکنانی که باید از استقلال بروند با توجه به عملکرد آنها در فصل گذشته زیاد دشوار نیست و می‌توان از همین حالا لیست خروجی استراماچونی را تا حدودی پیش‌بینی کرد. بیشتر آنها جزو خریدهای پرسر و صدای استقلال در زمان حضور پندار توفیقی در این تیم هستند. البته ممکن است به جز این چند نفر چند بازیکن دیگر هم در فهرست مازاد استراماچونی قرار بگیرند.

۲۵ سال است صدایش را می‌شنویم اما اگر بپرسند گزارش ماندگارش در حافظه ایرانیان کدام است، بعید می‌دانم چند نفر روی یک گزارش خاص وحدت نظر داشته باشند. جواد خیابانی را با «ایران- استرالیا»، عادل فردوسی‌پور را با «ایران-آرژانتین»، مزدک میرزایی را با «کره جنوبی- ایران»، پیمان یوسفی را با «ایران-پرتغال» ... به یاد می‌آوریم اما علیرضا علیفر را با کدام بازی به یاد می‌آوریم؟

ورود آندره آ استراماچونی به تهران و امضای قرارداد مشروط دو ساله با استقلال به عنوان جانشین وینفرد شفر تنها اولین اقدام سران باشگاه برای ساختن تیمی مدعی برای برآورده کردن انتظارات طرفداران بود. قدمی که باعث شد تا دردسرهای سران باشگاه بیشتر از قبل شود چون این بار باید وارد بازار خرید بازیکن می شدند تا هم خواسته های سرمربی ایتالیایی برآورده شود هم طرفداران.

دستاورد قطر و ژاپن از جام‌ملت‌های آمریکای جنوبی، تجربه ۶ بازی منحصر‌به‌فرد بود. دست ما هم البته چندان خالی نماند؛ سهم‌مان این بود که نیمه‌های شب، دیوانه‌وار منتظر کامیابی یا ناکامی کارلوس کی‌روش و تیم ملی کلمبیا بنشینیم تا مبادا یک دعوای کهنه و نفرت‌انگیز رو به زوال برود و فراموش شود؛ یعنی همینقدر پس‌افتاده و ترحم‌برانگیز.

شاید جهانبخش پیش از آغاز فصل به باشگاه دیگری قرض داده شود و شاید نه. برایتون، فاینورد یا هر باشگاه دیگری؟ اینها هیچ کدام اهمیت چندانی ندارند. آنچه مهم است ادامه راهی است که علیرضا از ۲۰ سالگی شروع کرده. با جاه‌طلبی بی‌پایان و انگیزه‌ای کم‌نظیر برای بهتر و بهتر شدن.

باتوجه به شرایط ژئوپولتیک و افشای دستمزد برانکو ایوانکوویچ در رسانه ها، مربیان خارجی ای که رودرروی مدیران پرسپولیس نشستند، جملگی مبالغ بالاتر از حد انتظار پرسپولیس را برای کار در ایران در ذهن داشته اند. مبالغی که البته در صورت توافق اولیه، با چانه زنی کاهش خواهد یافت.

خونسردی مسئولان باشگاه در مذاکره با حسینی بی‌دلیل نیست. آنها از این بابت خیال‌شان راحت است که می‌دانند حسینی پیشنهاد دیگری ندارد که بخواهد بپذیرد. تراکتورسازی، پدیده و ذوب‌آهن سنگربان‌های خود را جذب کرده‌اند و حسینی عملا بدون پیشنهاد مانده ضمن اینکه هیچ جا بیش از این مبلغ را به او پرداخت نمی‌کنند.

ماندن محمد در پرسپولیس کمی سخت به نظر می‌رسد مگر اینکه خود نادری بتواند بلژیکی‌ها را مجاب به تخفیف دادن کند یا باشگاه پرسپولیس مبلغ پیشنهادی خود را بالا ببرد. حالا باید دید پدیده فصل گذشته پرسپولیس فصل آینده در کدام تیم بازی خواهد کرد؟

خود فرشاد می‌گوید پرسپولیس بی‌یاور را فقط به صد هزار یورو فروخت و رفت؛ شما این معامله‌گر بی‌مروت را به چند خریدید؟ وقتی خریدار هر فروشنده‌ای باشید، مگر سنگ روی سنگ بند خواهد شد؟ این صدای گوشخراش ناقوس مرگ است؛ خندیدن در کنار آنهایی که به اشک میلیون‌ها نفر پشت کردند و رفتند. کاش دست‌کم بازگرداندن فراری‌ها را از «سرباز صفر» شروع نمی‌کردید. صد آه و هزار افسوس.