تنیس

دومین قهرمانی متوالی «نوله» در گرنداسلم‌های تنیس پس از پایان کامل دوران مصدومیتش، سومین قهرمانی‌اش در آخرین گرنداسلم این رشته (تنیس آزاد آمریکا) و چهاردهمین موفقیتش در مجموع گرنداسلم‌ها بود اما فارغ از این بازی با اعداد، دنیای تنیس با یادآوری قهرمانی اخیر مرد ضرب می‌تواند برهه کنونی خودش را طلایی‌ترین دوران تاریخ تنیس بداند. برای صحت چنین ادعایی کافی است به جدول پرافتخارترین تنیسورهای تاریخ نگاهی بیندازید!

آخرین مردی که در مسابقات انفرادی ویمبلدون قهرمان شده است نواک جوکوویچ صرب است. این سیزدهمین قهرمانی جوکوویچ در مسابقات گرند اسلم و چهارمین قهرمانی او در ویمبلدون بوده.

این که یک بازیکن فوتبال در تنیس دخالت کند و به راحتی از ریسک مرگ آن حرف بزند صدا لیتون هیوییت را درآورده. ستاره استرالیایی تنیس که سابقا مرد شماره یک جهان بوده گفته:«این تصمیم افتضاح است»

تمام زندگی‌ام تنیس بود تا اینکه پدر و همسر شدم. سال گذشته انگیزه‌هایم کم شد... . امسال دعایم این بود که جلوی چشم‌های پسرم گرنداسلم را ببرم. لحظه‌ای بهتر از این وجود نداشت که پسرم داد بزند پدر... پدر... این بهترین لذت زندگی‌ام بود. خدا را شکر بابت چنین لحظه‌ای.

شاهین خالدان که با صعود به فینال تنیس فیوچر گرجستان برای ایران تاریخ‌سازی کرده بود، در دیدار نزدیک پایانی از پس حریف روس بر نیامد و به مقام دوم بسنده کرد.

جوکوویچ که از المپیک ۲۰۱۶ ریو به بعد روزهای خوبی را سپری نمی‌کرد و در رده‌بندی جهانی هم افت زیادی داشت، با قهرمانی در ویمبلدون دوباره به اوج برگشت و برای رقیبان زنگ خطر را به صدا در آورد.

در دیدار پایانی رقابت‌های این فصل اوپن فرانسه نادال اسپانیایی صدرنشین رده‌بندی برترین تنیسورهای دنیا، جوان اتریشی دونتیک تیم را در سه ست متوالی شکست داد تا به یازدهمین قهرمانی خود در این رقابت‌ها برسد.

۶ ماهی می‌شد كه راجر فدرر فرصت داشت شماره یك دنیا شود‌‌؛ در تابستان و در رقابت‌های تنیس مونترال اگر در فینال مغلوب الكساندر زفرف نمی‌شد می‌توانست این عنوان را از چنگ رافا نادال بیرون بكشد. آن روز كمرش دوباره آسیب دید و همان آسیب‌دیدگی روی عملكردش در اوپن آمریكا تأثیر گذاشت و در آن گرنداسلم در یك‌چهارم نهایی مغلوب خوان مارتین دل پوترو شد.

راجر فدرر که باشی، روتردام و ملبورن و پاریس و باتمینگن با صدای فورهندهایت آرام می‌شوند و به احترامت دست از راکت می‌کشند.

وقتی راجر فدرر در اوپن استرالیای سال گذشته، پنج سال پس از به دست آوردن آخرین گرنداسلم قهرمان شد، به نظر می‌رسید هدیه‌ای از گذشته برایش رسیده است. این جام یادآور دورانی بود که انگار برای همیشه تمام شده بود.راجر مردی ۳۵ ساله بود که برای ۶ ماه به دلیل جراحی زانو و مصدومیت کمرش از مسابقات دور بود. او به عنوان بخت ۱۷ قهرمانی قدم به مسابقات گذاشت و با عملکردش همه را مبهوت کرد: تکه‌ای که گویا از گذشته‌ پرافتخارش دزیده شده بود.