عده‌ای درباره محمدحسین میثاقی، اعتقاد دارند او به دلیل انبوه انتقادهای وارده که با درست یا غلط بودنشان کاری نداریم، برنامه «فوتبال برتر» را به خوبی اداره نمی‌کند اما ظاهرا این دوستان، برنامه میثاقی را با دقت نگاه نمی‌کنند؛ چرا که او مشکلی بابت اجرا ندارد و اتفاقا فوتبال برتر را بد هم اجرا نمی‌کند.

میثاقی استعداد بسیار مناسبی در گزارش‌های میدانی و حضور در مسابقات و تمرینات تیم‌ها بود و در برنامه ۹۰ هم عادل فردوسی‌پور کاشف همین استعداد محسوب می‌شد.

مشکل میثاقی اساسا در فرم و اجرا نیست؛ او حتی اگر مثل فردوسی‌پور فاقد توان مکالمه‌های پینگ‌پنگی با مهمانان برنامهاش باشد، اما اجرا را بلد است و سعی خودش را می‌کند. مسئله اصلی در نوع دیدگاه ماهیتی برنامه‌های ۹۰ و فوتبال برتر است که تفاوت‌ها را بیش از همیشه فاحش و گل درشت می‌کند.

۹۰ به هر دلیلی که شما می‌اندیشید به یک برنامه مرجع در صدا و سیما تبدیل شد که چهره‌های فوتبالی و مخاطبان این برنامه، هر هفته در انتظار پخش آن بودند تا درباره ماجراهای مختلف فوتبال ایران به قضاوت بنشینند. به عبارت دیگر، ۹۰ حکم دادگاه تجدیدنظر فوتبال را داشت که حکمش قطعی بود.

طبعا فوتبال برتر که جانشین ۹۰ شد، نتوانست همان موقعیتی که فردوسی‌پور ایجاد کرده بود را به دست بیاورد و در نتیجه، فوتبال برتر در حال حاضر برنامه‌ای مرجع نیست که فردای پخش آن در جامعه، محل بحث و سوال شهروندان باشد. این همان تفاوت مهمی است که میان این دو برنامه وجود دارد و تشخیص این تمایز آشکار هم خیلی سخت نیست؛ به ویژه برای سازمان صدا و سیما که به سادگی می‌تواند میزان بینندگان هر دو برنامه را به سادگی بررسی کند و به یک جمع‌بندی کلی برسد.