آی اسپورت - در سال‌هایی که گذشت و عادل فردوسی‌پور به چهره‌ای شناخته شده تبدیل شد، هرگز او را در قامت مجری یک مراسم رسمی یا غیررسمی ندیدیم. فردوسی‌پور بیشتر از این که در محافل نان و آبدار دیده شود، در مجالس ترحیم مشاهده شد؛ آن هم در شرایطی که برای چند دقیقه به احترام فردی که عزیزی را از دست داده بود برای عرض تسلیت می‌رفت. در سلامت کاری و صداقت اخلاقی عادل فردوسی‌پور تردیدی نیست و صدا و سیما مجریان دیگری هم دارد که این گونه‌اند و سجایای اخلاقی را رعایت می‌کنند.

محمدحسین میثاقی هم مجری بدی نیست؛ او با نظر مثبت عادل فردوسی‌پور وارد برنامه ۹۰ شد و میکروفن را خود عادل به میثاقی داد؛ این که امروز میثاقی به صورت مستقل در شبکه ۳ برنامه‌ای را اجرا می‌کند بد که نیست هیچ، خوب هم هست؛ او نشانه‌ای از تلاش‌های یک خبرنگار میکروفن به دست و همیشه حاضر در صحنه بود که برای گزارش‌های برنامه ۹۰، با اتوبوس و مینی‌بوس در شهرهای مختلف ایران می‌چرخید. میثاقی هم اگر بی‌دلیل حذف می‌شد بی‌تردید همین قدر برای او ناراحت می‌شدیم اما مساله این است که صدا و سیما در جایگاه یک ارگان دولتی، بدون شک می‌تواند مجریان، برنامه‌سازان و تهیه‌کنندگانش را انتخاب کند.

این که سلیقه مردم چقدر در این میان مهم است هم لابد بستگی به مرام و معرفت مدیران سازمان دارد؛ فقط ما سوال می‌کنیم آیا ماجرای حذف برنامه ۹۰ از کنداکتور شبکه ۳ به درستی مدیریت شد؟ فردوسی‌پور با دانش و کاردان که سال‌ها در سلامت کاری‌اش هرگز تشکیک به وجود نیامد، سرمایه‌ای بود که لیاقتش را داشت به همین سادگی به آتش کشیده نشود؛ آیا نمی‌شد این داستان را بهتر مدیریت کرد؟

دو قطبی به وجود آمده میان فردوسی‌پور و میثاقی به دلیل همین اشتباهات مکرر است؛ چرا که در بهترین حالت ممکن، میثاقی از نظر توان اجرا و دانش فوتبالی و غیرفوتبالی، قابل مقایسه با فردوسی‌پور نیست. او مجری تازه‌کاری است که به دنبال جایگاه خودش است اما حتی اگر نیت تمام اتفاقات رخ داده، پر و بال دادن به یک مجری جوان بود، میثاقی که در همین ابتدای راه سوخت و فدای یک مناقشه بی‌حاصل شد!

کبریت کشیدن روی سرمایه‌ای به نام فردوسی‌پور، بیشتر از همه اما به روند برنامه‌سازی در تلویزیون صدمه می‌زند؛ چرا که بعضی‌ها بدون این که ما دخل و تصرفی در اتفاقات و محاسباتش داشته باشیم بی‌جانشین باقی می‌مانند...

خبر ورزشی