آی اسپورت- سال ها بعد از خداحافظی علی دایی از تیم ملی ایران، ضعفِ مهاجم تمام کننده در تیم، درست به اندازه ضعف فیلمنامه در سینمای ایران آشکار بود. کارشناس ها، پشت همه تریبون ها تاکید داشتند که فوتبال ایران، دیگر صاحب مهاجمی نخواهد شد که هم روی زمین توانایی باز کردن دروازه رقبا را به بهترین نحو ممکن داشته باشد و هم روی هوا، بالای سر مدافعان حریف سر بزند. در این سال ها، گزینه های متعددی در نوک حمله تیم ملی امتحان شدند و بالاخره، کشفِ کارلوس کی روش برای تیم کارساز شد.

در اولین روزهای ورود گوچی به فوتبال ایران، خیلی ها معتقد بودند او در تیم ملی کاری از پیش نخواهد برد و فرصت بازی در این تیم باید به بازیکنانی داده شود که در لیگ برتر توپ می زنند. رضا اما خیلی زود، دلربایی هایش در پیراهن شماره 16 را آغاز کرد. میانگین گل های ملی او نسبت به بازی هایش در شروع کار فوق العاده بود و گل فراموش نشدنی اولسان، او را تبدیل به یک قهرمان ملی کرد. قوچان نژاد، تنها گلزن ایران در رقابت های جام جهانی نیز بود.

رضا قوچان نژاد، استاد مسلم تمام کنندگی و قهرمانِ موفق وقتی های تلف شده، بر خلاف بسیاری از همتایان اش، بازیکن بسیار خوش اخلاق و مثبتی نیز هست. این را می شود حتی بدون شناخت از او، از نحوه گرفتن دست دایی و البته از کلمه سلطانی که در توصیف این عکس برای شماره 10 بزرگ فوتبا لیران نوشته، متوجه شد.