فرزاد حبیب‌اللهی/ آی اسپورت

در آرایش اولیه‌ی هر دو تیم دو مهاجم مرکزی حضور داشتند. از این رو می‌توان عملکردِ زوجِ خط حمله‌‌ی یووه و رئال را مقایسه کرد. تصویرِ اول مجموعِ پاس‌های موراتا و تبس را نشان می‌دهد و تصویر دوم پاس‌های رونالدو و گرت بیل. هرچند زوج خط حمله رئال در مجموع به 88 درصد پاس درست رسیدند و زوج خط حمله یووه به 80 درصد پاس درست؛ اما تماشای دو تصویر نشان می‌دهد که مهاجمان یووه نه تنها نزدیک به محوطه جریمه‌ی رئال دریافتِ توپ‌های بیشتری در مقایسه با لمسِ توپ توسط بیل و رونالدو در محوطه جریمه‌ی مقابل داشته‌اند؛ بلکه تاثیر تبس و موراتا(بیشتر تبس تا موراتا) در گردش توپ در یک سومِ میانی هم بسیار بیش از مهاجمان رئال بوده است.

مجموع پاس‌های تبس و موراتا

مجموع پاس‌های بیل و رونالدو

ضرباتی که زده نشد

بازدهی زوج خط حمله‌ی دو تیم در ضربات نهایی را هم می‌توان مقایسه کرد. موراتا و تبس درمجموع 7 ضربه به سوی دروازه‌ی رئال زدند که یکی از این ضربه‌ها توسط موراتا تبدیل به گل شد. بیل و رونالدو درمجموع 4 ضربه زدند که دو ضربه در چارچوب بود(یکی از این ضربات توسط رونالدو تبدیل به گل شد) و دو ضربه‌ی دیگر بلاک شد و از سد مدافعان یووه نگذشت. بازدهیِ مهاجمان یووه در به نتیجه‌ رساندنِ حملات هم بهتر از دو مهاجم رئال بود.

  ضربات نهایی تبس و موراتا(راست) و ضربات رونالدو و بیل(چپ)     

موردِ پیرلو و راموس

اما چرا رئالی‌ها در فاز حمله به شدت کم‌اثر بودند؟ رئال مادرید وقتی کریم بنزما و لوکا مودریچ را ندارد، یک «مهاجمِ لینک» و یک هافبک باکس-تو-باکس را ندارد. بنزما مهاجمی است که روی کاغذ و در ارایشِ اولیه جلوتر از رونالدو و بیل قرار می‌گیرد اما در زمین، مهاجمی که در کانال‌های مرکزی عقب‌نشینی می‌کند تا توپ‌گیری کند و توپ را از یک سوم میانی به یک سوم هجومی انتقال دهد، اغلب بنزما است؛ مهاجمی که اگر این توانایی در سرویس دادن به رونالدو را نداشت و نمی‌توانست به عنوانِ مهاجمِ لینک بازی کند؛ چند سال پیش مجبور به ترکِ رئال می‌شد؛ اتفاقی که برای ایگواین رخ داد چون یک مهاجم سرویس-گیرنده بود که همزمان با رونالدو که یک بالِ سرویس-گیرنده بود، نمی‌توانست اینده‌یی در رئال داشته باشد. بنزما مهاجمی است که وقتی در زمین حضور ندارد، اهمیت‌اش برای رئال بیشتر نمایان می‌شود تا زمانی که در زمین قرار دارد. رئال در نبودِ مودریچ و بنزما، در لینک کردنِ بازیِ خود از دفاع به خط میانی و از خط میانی به حمله مشکل داشت. تصویرِ عملکردِ راموس در بازی با توپ را می‌توانیم مرور کنیم. راموس هرچند به 86 درصد پاس درست رسید اما چنانکه در تصویر می‌بینیم، در اغلب صحنه‌هایی که تصمیم به ارسال پاس بلند یا پرریسک کرد، دچار خطای محاسباتی شد و نتوانست توپ را به مقصد برساند. راموس و پیرلو هافبک‌های میانیِ پراشتباهِ بازی رفت بودند که کنارشان به ترتیب کروس و ویدال یک نمایش عالی را پشت سر گذاشتند. با این تفاوت که پیرلو در یک ساختارِ هجومیِ مناسب، بازیکنی پراشتباه بود و شبِ بدی داشت اما در ترکیب رئال، نمایش خوبِ کروس و 93 درصد پاس درست و یک پاسِ کلیدیِ این بازیکن ضعفِ راموس را پوشش نداد و کمکِ چندانی به باز کردنِ گره تاکتیکی رئال در فاز حمله نکرد، چون ضعفِ رئال ساختاری بود؛ ساختاری که در نبودِ مودریچ و بنزما، قدرت بازسازی نداشت.

  تصویر پاس‌های راموس

مهاجمانی دور از محوطه جریمه

کارلو انچلوتی در نیمه نهایی فصل گذشته از همین برنامه‌یی استفاده کرده بود که در تورین مورد استفاده قرار داد؛ سیستم 2-4-4 فلت با فشردگیِ عرضی. گرت بیل در اجرای نقشی که بنزما در نیمه نهایی فصل گذشته به خوبی ایفاد کرده بود؛ موفقیت نداشت. بیل و رونالدو دو مهاجم کاذبِ رئال بودند که نه از خط میانی توپ‌های خوبی دریافت می‌کردند و نه از سرعتِ خودشان برای شوک زدن به دفاع یووه استفاده کردند. آنچلوتی فکر می‌کرد گرت بیل از پس این مسئولیت برمی‌آید که نیامد. نکته‌ی دیگر: چیچاریتو مهاجمی است که در منچستریونایتد چه در ترکیب اصلی و چه پس از ورود به زمین در دقایق پایانی، شانه به شانه اخرین مدافع حریف حرکت می‌کرد تا موقعیت زدن ضربه نهایی را پیدا کند. چیچاریتو در مدت حضور در زمین مقابل یووه یک شوت در داخل محوطه جریمه زد اما در اغلبِ صحنه‌های دیگر مجبور بود عقب بیاید و در پشت محوطه جریمه در روند پاس‌های بازیکنان رئال تاثیر بگذارد. مشکل ساختاریِ رئال در فاز حمله روی شکل بازی چیچاریتو تاثیر گذاشت و او را از محوطه جریمه دور کرد.

 پاس‌های چیچاریتو

گاتوزوی جدید مقابل آنچلوتی

 الگری پس از بازی با چند کارشناس ایتالیایی در این نکته که «رئال پرمهره‌تر بود و یووه باهوش‌تر» توافق نظر داشت. یووه تعادل بهتری میان فاز دفاع و حمله داشت و کارلوس تبس بار دیگر هم نقش مهاجم لینک و هم مهاجم ضربه‌زننده را عالی بازی کرد. فیلیپو کورناکیا نویسنده‌ی «توتو-اسپورت» پس از بازی نوشت: «همانطور که دی‌بیاجو سرمربی تیم زیر 21 ساله‌‌های ایتالیا چند بار گفته، استفانو ستوراری گاتوزوی دوم است. الگری از این گاتوزوی جدید، مقابل آنچلوتی استفاده کرد که خودش گاتوزو را به رشد رسانده و استاد استفاده از این بازیکن بود». در بازی رفت، نمایش ضعیفِ پیرلو، با فداکاریِ ستوراری(که روی ضربه‌ی سر رونالدو در استانه دروازه یووه تاثیر گذاشت تا توپ وارد دروازه نشود) و نمایش عالی تبس و موراتا و ویدال جبران شد. در بازی برگشت، رئال تنها با بازسازیِ ساختاری در فاز حمله شانس صعود خواهد داشت.