گویند ارزش هرکس به اندازه حرف هایی هست که برای نگفتن دارد و آذربایجان مهد حرفهای ناگفته است. حرفهایی که زبان گفته شدنش را گرفته اند، تراختور زبان بی زبانی ما و نماد اتحاد ماست. گاهی می شود با زبان بی زبانی از سویدای جان فریاد برآورد: یاشاسین آذربایجان
خون دل خوردیم تا لیگ برتری شدیم، حق کسی را نخوردیم، سهمیه شهری را به یغما نبردیم، مردانه جنگیدیم، هشت سال خون دل خوردیم تا فریاد یاشاسین آذربایجانمان از سکوهای یخ زده باغشمال تا استادیوم آزادی رسید و قلب پایتخت ،ندای سر همیشه سرفرازش را رساتر شنید: یاشاسین آذربایجان
لیگ برتری شدیم با دنیا دنیا آرزو، هرجا بودیم میزبان بودیم از تهران تا کرمان ، از شمال تا جنوب، از تراککککتوربودن تا تراخخخختور شدن فاصله مان بسی بیشتر از فاصله دو حرف الفبا بود.از ک تا خ فاصله ای به اندازه تمام حرف های دنیا را پیمودیم ، هویتمان را بازیافتیم و بلندتر فریاد برآوردیم: یاشاسین آذربایجان...
روزها گذشت و رویایمان از مرزهای ایرانمان فراتر رفت ، به آسیایی شدن اندیشیدیم، باهم خواندیم: آسیا آسیا گلماغا بیز حاضروخ، دنیا بولسون کی بیز تراخخختورا عاشیقوخ... و آسیایی شدیم، بین المللی شدیم، به قول فروغ فاتح شدیم و خود را به ثبت رساندیم: اهلا و سهلا مرحبا، خوش گلمیشوخ به آسیا.... و شعارمان همان بود : یاشاسین آذربایجان...
فاصله ها در برابرمان رنگ باختند و مکان از مفهوم تهی شد، کیلومترها آن سوتر رهسپار شدیم: اولین قهرمانی تاریخمان را در کویر جشن گرفتیم، چه زیبا گفته دکتر شریعتی آن چه در کویرزیبا می روید خیال است و این تنها درختی است که در کویر خوب می روید و گل می افشاند. و ما در کویر گل کاشتیم وقهرمان جام حذفی شدیم. درخت خیالمان این بار واقعی تر از هر زمان دیگری به بار نشست و صدای فریادمان در سکوت کویر پیچید: یاشاسین آذربایجان...
طعنه ها شنیدیم، تمسخرها را به جان خریدیم اما هرگز از پای ننشستیم چرا که کم آوردن در دایره واژگان آذربایجانمان نمی گنجید. این سال ها آدم ها آمدند و رفتند عده ای برای نام، عده ای برای نان و البته عده ای با غیرت و با تمام وجود اما همگی رفتند و این ما بودیم که پای نمادمان ایستادیم. پای تراختورمان، بخشی از وجود و هویتمان، دلخوشی دلتنگیهایمان، بغضمان که گرفت اشکهایمان را در یادگار نثار دریاچه خشکیده مان کردیم. سر کبوتر سرخ بالمان را که بریدند سرفرازتر ایستادیم.و اکنون فقط 90 دقیقه تا قله فاصله داریم، بگذار دیگران هرچه می گویند بگویند، بگذار مزدوران حاشیه بسازند و دلالان با رویاهایمان کاسبی کنند. بگذار داوران ناداورانه ، سر عدالت را در پای مصلحت ذبح شرعی نمایند. بالاتر از تمام بی عدالتی ها و ناداوری ها، داور دانایی هست که دست او بالاتر از تمام دست هاست: آری، یدالله فوق ایدیهم... به حرمت تمام اشکها و لبخندهایمان، تمام رویاها و آرمانهایمان و تمام قدمت و تاریخمان، جمعه شانه به شانه ، نفس به نفس و دست در دست هم می دهیم تا خدای بیکران هم دستمان را بگیرد. جمعه 25 اردیبهشت 1394 خورشیدی در تارک تاریخ فوتبال آذربایجان و ایران ثبت خواهد شد. میعادگاه ما استادیوم همیشه سرخ فام یادگار امام... با اتحادمان و غیرت فرزندانمان و یاری خداوندگارمان و البته احترام به تمام رقیبانمان، این بار، مرد و زن، پیر و جوان، شهری و روستایی، با ندایی از سویدای جان، از اوج قله ها فریاد برخواهیم آورد: یاشاسین آذربایجان همیشه قهرمان، سرهمیشه سربلند ایرااان....

در دو دیدار رفت و برگشت فغانی آه و فغان ما هواداران تیراختوری را درآورده !در بازی رفت گل خلعتبری آفساید بود و در بازی برگشت هم به گفته همه کارشناسان ،پنالتی نبایستی به نفع سپاهان گرفته میشد ...هر دو دیدار را فغانی قضاوت کرد!به هر حال امیدواریم فغانی روز جمعه عادلانه سوت بزند تا حقی ناحق نشود.

تراکتوری ها زیاد صحبت نکنند همین بازی استقلال دو تا بازیکنشون باید اخراج می شد

یه پنالتی تقدیمی میتونه نتیجه رو عوض کنه اگه آقای فغانی به خاطر منافع دنیوی ظلم کنه واقعا حلال نخواهیم کرد.

اون کیسه اینجا چکار میکنه برو با سایپا کل کل کن اینجا نیا .بگم سامان بیاد