آی‌اسپورت – بهتر است الکسیس سانچس را از این معادله خارج کنیم. هافبکِ سابقِ بارسا این فصل برایِ توپچی‌ها مهره‌ای فوق‌العاده حیاتی بوده و در واقع یک سطح بالاتر از دیگر بازیکنانِ هجومیِ این تیم بازی کرده است. اگر آرسنال قهرمانِ لیگ برتر می‌شد به احتمالِ زیاد سانچس لقبِ فوتبالیستِ سالِ انگلیس را هم کسب می‌کرد. اما در مقایسه‌یِ الکس چمبرلن با استرلینگ می‌بینیم که میانگین دریبل بر دقیقه‌یِ هافبکِ آرسنال بیشتر از ستاره‌یِ جوانِ لیورپول است و البته تعدادِ گل‌ها و پاسِ گل‌هایِ استرلینگ 7 برابرِ چمبرلن است. اما باید زمانی که این فصل به این دو بازیکن بازی رسیده و نقششان در تیم را هم مدنظر گرفت. در حالیکه استرلینگ با رفتنِ سوارس و مصدومیتِ استوریج، این فصل همراه با کوتینیو تمامِ بارِ خلاقیت و گل زدن و گل‌سازی تیم را بر دوش باید می‎کشیدند، چمبرلن با حضورِ اوزیل و رمزی و ژیرو و سانچس، وظایفِ دفاعیِ بیشتری بهش محول شده بود و کمتر از سابق به باکسِ حریف نزدیک می‌شد و بیشتر متمایل به مرکز زمین به بازی گرفته می‌شد.
درباره‌یِ تیو ولکات هم باید همان داستانِ همیشگی را گفت؛ بازیکنی بسیار مستعد، سریع و تکنیکی، اما با مصدومیت‌هایِ زیاد. شایعه‌ای هست که می‌گوید ولکات به عنوانِ بخشی از قراردادِ آرسنال و لیورپول به آنفیلد خواهد رفت و جایِ خودش در امیریتس را به استرلینگ خواهد داد. اما اگر ولکات آماده شود و نمایشی‌هایی مثلِ بازیِ وسطِ هفته مقابلِ ساندرلند را تکرار کند، شاید نظرِ ونگر تغییر کند و دیگر نیازی به استرلینگ احساس نکند.
 
کد خبر: 9409