گراهام هانتر
 
این سوالی مهم است، اما شاید جوابی قطعی برایش پیدا نشود. بعضی‌ها می‌گویند دلیلش بارسلونا است. بارسلونا بعد از یک فصل افتِ نسبی، نه تنها لا لیگا را فتح کرد، بلکه دوباره قلبِ جهانِ فوتبال را هم تسخیر کرد. این موقعیتِ بسیار خطرناکی برایِ هر مربی‌ای است که فلورنتیو پرس انتخابش کرده باشد. دون فلورنتینو صرفا دنبالِ کسبِ جام و افتخار نیست، بلکه شکوه و یگانگی‌ای را طلب می‌کند که رئالِ مادریدِ دورانِ کودکیش داشت؛ دورانِ دی استفانو، پوشکاش، خنتو و سانتاماریا؛ دورانی که مردم فقط تلویزیون را به این عشق روشن می‌کردند که جادویِ 11 ستاره‌یِ سپیدپوشی که گاهی به رقص می‌مانست، را تماشا کنند.
البته ذهنیتِ پرس جنبه‌یِ دیگری هم دارد و آن بازارسنجی و کسبِ درآمد از طریقِ فروشِ پیراهنِ بازیکنان و فروشِ بلیطِ استادیوم و... است. پس وقتی او می‌بیند که نه تنها بارسا جام می‌برد، بلکه نیمار را از چنگش در می‌آورد و کنارِ مسی و سوارس مخوف‌ترین و محبوب‌ترین خطِ حمله‌یِ تاریخ را می‌سازد، دیگر وقتِ آن است که مربی‌اش را عوض کند. اما اگر همه‌یِ اینها را برایِ لحظه‌ای کنار بگذاریم و این سوال را بپرسیم که آیا آنچلوتی برایِ این اخراج شد که در 2 سال فقط 4 افتخار به دست آورده بود، پاسخش چیست؟ بله، پاسخ کاملا می‌تواند مثبت باشد، چون رئالِ مادرید کدِ انیگمایی برایِ تعریفِ موفقیت دارد. حتی بردنِ چمپیونز لیگ هم تضمینی برایِ بقا نیست. از هاینکس، دل بوسکه و آنچلوتی بپرسید. حتی اگر آنچلوتی این فصل لا لیگا را هم می‌برد تضمینی برایِ ادامه حضورش در مادرید نبود. آیا تنها راه دفاع از قهرمانیِ چمپیونز لیگ بود؟ کاری که تا حالا هیچ مربی‌ای موفق به انجامش نشده؟ شاید این شرط حتی از نظرِ پرس هم شرطی بی‌رحمانه باشد، اما به هرسو آنچلوتی که قرار است یک سال استراحت کند، احتمالا باید از دست دادنِ شغلش را در شکست در کسبِ لا لیگا ببیند.
جایی که این فصل آنچلوتی و رئال را به زانو درآورد بینِ فوریه و مارچ بود. شکست مقابلِ اتلتی، اتلتیکو، بارسا و شالکه،تاریک‌ترین روزها در دورانِ معاصرِ رئال را رقم زد، دورانی که هیچ روحی در تیم نبود. این دوران بود که قهرمانی را از رئال گرفت و به نظرِ من باعثِ اخراجِ آنچلوتی شد. بعد هم که شکست مقابلِ یوونتوس از راه رسید. رئال در نیمه نهاییِ اروپا از هر نظر ضعف داشت. در واقع رئال خیلی شبیه به بارسلونایِ فصلِ پیش شده بود و با مشکلی فیزیکی و استقامتی روبرو شده بود.
اما اینجا نکته‌ای بود که فلورنتینوِ عزیز باید بهش دقت می‌کرد. این مشکلات با تغییر نوعِ تمرینات و تغییر رژیمِ غذایی قابلِ اصلاح هستند، کاری که بارسا این فصل کرد. پس وقتی مربی‌ای 4 عنوان در 2 سال به دست می‌آورد و در کورسِ قهرمانیِ لیگ هست و تا آستانه‌یِ دفاع از قهرمانیِ اروپایی‌اش پیش می‌رود، آیا بهتر نبود حفظش می‌کردند و تغییر را در جزییاتِ دیگر اعمال می‌کردند؟
پس باز این سوال پیش می‌آید که از منظرِ پرس تعریفِ موفقیت و شکست چیست؟ عواملِ رسیدن و جلوگیری از آنها چیست؟ راهِ حل‌ها چیست؟ اخراجِ آنچلوتی برایِ این بود که او نتوانست برتری‌ای که پرس دوست داشت را بر بارسلونا پدید بیاورد. پرس همیشه می‌خواهد دستِ بالا باشد، اما راهکردهایِ او نسبت به این داستان او را در عینِ حال بدل به خطرناک‌ترین دشمنِ رئال (بعد از مسی) می‌کند. پرس می‌خواهد بارسلونا را به زیر بکشد، اما هنوز از 25 سالِ اخیرِ این تیم، از دورانِ بعد از بازگشتِ یوهان کرویف، درس نگرفته است.
آیا آنچلوتی این فصل در بهترین فرمش بود؟ نه. آیا او باید در قبالِ خرید و فروش‌ها مقابلِ پرس می‌ایستاد؟ صد در صد. آیا اخراجِ آنچلوتی مشکلِ نهادینه و اصلیِ رئال را حل می‌کند؟ نه. مشکلِ رئال، حتی در بهترین روزهایش هم، فلورنتینو پرس است.
 
کد خبر 9409