یادداشت: فینالِ ورشو؛ پرتویی امید در تاریک‌ترین روز
کریس وُکس
در تاریخِ یوروپا لیگ هیچ بازی‌ای نبوده که اینقدر جذابیتش اهمیت داشته باشد. دیشب "جوجه اردکِ زشتِ" تورنمنت‌هایِ اروپایی نمایشی فوق‌العاده جذاب و پایانی به یاد ماندنی از خودش به جا گذاشت تا دیگر هرگز به لزومِ برگزاریِ این جام شک نکنیم. اتفاقاتی که در این روز در سوئیس افتاد همه‌یِ نگاه‌ها و حواس‌ها را از بازیِ سویا و دنیپرو گرفته بود. اما وقتی بازی به پایان رسید یادآوری بود از جنبه‌یِ مثبتِ این ورزش.
خیلی از تماشاگرانِ بی طرف، به خصوص کسانی که در اشتادیون نارودوی نشسته بودند، خواهانِ پیروزیِ دنیپرو بودند. داستانِ این باشگاهِ اوکراینی که این فصل بیشتر شبیهِ قصه‌یِ پریان شده بود، تمامِ اروپا را تختِ تاثیر قرار داده بود. این اولین حضور دنیپرو در فینال یک تورنمنتِ حذفی از سالِ 1989 بدین سو محسوب می‌شد. از سویِ دیگر هیچکدام از 19 بازیِ اروپاییِ این فصل دنیپرو در شهر خودشان، دنیپروپتروفسک، برگزار نشد و این تیم مجبور بود در کیف، که چندان طرفداری ندارد، میزبانِ رقبایش باشد. این شرایطِ سخت، قصه‌یِ دنیپرو را افسانه‌ای‌تر هم کرده بود و باعث شده بود هیچکس ازشان انتظار نداشته باشد تا اینجا پیش بیایند.
اما در آن سویِ داستان هیچ تیمی بیشتر از سویا لایقِ این نبود که با قهرمانی در یوروپا لیگ جوازِ صعودِ مستقیم به چمپیونز لیگ را بگیرد. یوفا بالاخره تصمیمی درست درباره‌یِ این تورنمنت گرفت و این تصمیم باعث شد تا شاهدِ جذاب‌ترین دوره‌یِ یوروپا لیگ و تاریخ‌سازیِ سویا باشیم.
این بازی شاید آخرین حضورِ اونای امری در سویا هم باشد. امریِ باسکی اینقدر در دو فصلِ گذشته در رامون سانچس پیسخوان درخشیده که بعید نیست فصلِ آینده او را در تیم‌هایی چون میلان، وستهم و یا حتی رئالِ مادرید ببینیم. خودِ امری در کنفرانسِ قبل از بازی هم انتقالِ احتمالی‌اش به تیمی دیگر در تابستان را رد نکرد: «در حالِ حاضر قلبِ من 100 درصد با سویا است. ولی هنوز از آینده‌ام مطمئن نیستم.»
فوتبال در ورطه‌ای افتاده که شاید به این سادگی‌ها نتواند از آن رها شود، اما بازی‌هایی از این دست می‌تواند به رستگاریش کمک کند. دیشب یکی از تاریک‌ترین روزهایِ فوتبال با یکی از به یادماندنی‌ترین فینال‌هایِ اروپایی به پایان رسید، فینالی که حکمِ پرتویی از امید داشت.
کد خبر: 9409
در تاریخِ یوروپا لیگ هیچ بازی‌ای نبوده که اینقدر جذابیتش اهمیت داشته باشد. دیشب "جوجه اردکِ زشتِ" تورنمنت‌هایِ اروپایی نمایشی فوق‌العاده جذاب و پایانی به یاد ماندنی از خودش به جا گذاشت تا دیگر هرگز به لزومِ برگزاریِ این جام شک نکنیم. اتفاقاتی که در این روز در سوئیس افتاد همه‌یِ نگاه‌ها و حواس‌ها را از بازیِ سویا و دنیپرو گرفته بود. اما وقتی بازی به پایان رسید یادآوری بود از جنبه‌یِ مثبتِ این ورزش.
خیلی از تماشاگرانِ بی طرف، به خصوص کسانی که در اشتادیون نارودوی نشسته بودند، خواهانِ پیروزیِ دنیپرو بودند. داستانِ این باشگاهِ اوکراینی که این فصل بیشتر شبیهِ قصه‌یِ پریان شده بود، تمامِ اروپا را تختِ تاثیر قرار داده بود. این اولین حضور دنیپرو در فینال یک تورنمنتِ حذفی از سالِ 1989 بدین سو محسوب می‌شد. از سویِ دیگر هیچکدام از 19 بازیِ اروپاییِ این فصل دنیپرو در شهر خودشان، دنیپروپتروفسک، برگزار نشد و این تیم مجبور بود در کیف، که چندان طرفداری ندارد، میزبانِ رقبایش باشد. این شرایطِ سخت، قصه‌یِ دنیپرو را افسانه‌ای‌تر هم کرده بود و باعث شده بود هیچکس ازشان انتظار نداشته باشد تا اینجا پیش بیایند.
اما در آن سویِ داستان هیچ تیمی بیشتر از سویا لایقِ این نبود که با قهرمانی در یوروپا لیگ جوازِ صعودِ مستقیم به چمپیونز لیگ را بگیرد. یوفا بالاخره تصمیمی درست درباره‌یِ این تورنمنت گرفت و این تصمیم باعث شد تا شاهدِ جذاب‌ترین دوره‌یِ یوروپا لیگ و تاریخ‌سازیِ سویا باشیم.
این بازی شاید آخرین حضورِ اونای امری در سویا هم باشد. امریِ باسکی اینقدر در دو فصلِ گذشته در رامون سانچس پیسخوان درخشیده که بعید نیست فصلِ آینده او را در تیم‌هایی چون میلان، وستهم و یا حتی رئالِ مادرید ببینیم. خودِ امری در کنفرانسِ قبل از بازی هم انتقالِ احتمالی‌اش به تیمی دیگر در تابستان را رد نکرد: «در حالِ حاضر قلبِ من 100 درصد با سویا است. ولی هنوز از آینده‌ام مطمئن نیستم.»
فوتبال در ورطه‌ای افتاده که شاید به این سادگی‌ها نتواند از آن رها شود، اما بازی‌هایی از این دست می‌تواند به رستگاریش کمک کند. دیشب یکی از تاریک‌ترین روزهایِ فوتبال با یکی از به یادماندنی‌ترین فینال‌هایِ اروپایی به پایان رسید، فینالی که حکمِ پرتویی از امید داشت.
کد خبر: 9409
نظر دهید