مایکل کاکس
 
71 درصد از گل‌هایِ بارسایِ پپ گواردیولا در فصلِ 2008-2009 توسطِ مهاجمینش به ثمر رسید. این عدد در فصلِ بعد به 72 رسید و در فصلِ سوم سقوطی عجیب داشت به 67 درصد. در آخرین فصلِ گواردیولا و بارسا درصدِ گلِ مهاجمین رشد کرد و به 69 رسید، بعد تحتِ هدایتِ تیتو ویلانووا و خراردو مارتینو به ترتیب به 70 و 75 رسید. و حالا در فصلی هستیم که 90 درصدِ گل‌هایِ بارسا را مهاجمینش زده‌اند (در این آمار البته پدرو، مونیر ال حدادی و ساندرو رامیرس هم دخیل هستند).
این مهترین عاملی است که در بررسیِ بارسا باید بهش بپردازیم. مثلثِ مسی، سوارس و نیمار، خطرناک‌ترین مثلثِ هجومیِ عصرِ ماست و انگار از همه جهت همه چیزش سرجاست: سه فوتبالیستِ تکنیکی از سه کشورِ فوتبالیِ بزرگِ آمریکایِ جنوبی که با شماره‌هایِ 9 و 10 و 11 به زمین می‌روند. این سه بازیکن که در مجموع 106 گل زده‌اند، جدا از قدرتِ تمام‌کنندگی‌شان، مقابلِ دروازه‌یِ حریف از خودگذشته هم هستند. در حالیکه آندرس اینیستا به شکلی باورنکردنی این فصل تنها 1 پاسِ گل در لالیگا و 4تا در چمپیونز لیگ داده است، مثلثِ مسی، نیمار و سوارس 46 موفق به انجامِ این کار شده‌اند. این سه در واقع که خوب گل می‌زنند، خوب هم همدیگر را پیدا می‌کنند و برایِ هم موقعیتِ گل می‌سازند.
مثلثِ نیمار، سوارس و مسی قادر به نابود کردنِ هر دفاعی هستند، البته تقریبا. در این فصل تنها 6 تیم بوده‌اند که مانع از گلزنیِ مثلثِ بارسا شده‌اند: سلتا یگو، والنسیا، رئال سوسیداد، مالاگا، بازهم سلتا ویگو و من سیتی در چمپیونز لیگ. نکته‌یِ جالب اینجاست که تمامیِ این 6 بازی با نتیجه‌یِ 1-0 به پایان رسیدند. 3تا را بارسا با گل‌هایِ متیو، راکیتیچ و بوسکتس برد و 3تایِ دیگر را باخت. شاید این حرف خیلی ساده‌‌انگارانه باشد، اما بهترین راهِ یوونتوس برایِ مهارِ بارسا این است که بازی را ببندد و بدل به مسابقه‌ای کم‌موقعیت کند. اگر فینال 5 گل داشته باشد به احتمالِ زیاد بارسا است که قهرمان شده، اما اگر تنها یک گل داشته باشد، یوونتوس امکانِ یک شگفتی را در دست خواهد داشت.
نکته‌یِ دیگر این است ببینیم سلتا در بازیِ رفت چطور و با چه تاکتیکی بارسا را در نوکمپ 1-0 شکست داد. این پیروزی در واقع تلفیقی بود از هرآنچه یک خط دفاعی می‌خواهد: دفاع و پرسِ خوب در نیمه‌یِ بارسا، قطعِ توپ و دفعِ توپ‌هایِ حیاتی و به موقع در باکس و البته مقدارِ زیادی شانس. نیمار و مسی در این بازی هرکدام 2 بار توپ را به تیرِ دروازه زدند.
نحوه‌یِ چینشِ خطِ دفاعیِ یوونتوس در این بازی مهمترین تصمیمِ آلگری خواهد بود. یووه اگر بیش از حد بالا بازی کند سرعتِ مهاجمینِ بارسا نابودش خواهد کرد و اگر بیش از حد با عمق دفاع کند، تسلطِ بارسا در نهایت آن‌ها را به زانو در خواهد آورد. زوجِ میانیِ یوونتوس با بونوچی و بارتزالی آرام و باتمرکز هستند و خوب بازی را می‌خوانند. این می‌تواند عاملی امیدوارکننده برایِ آلگری باشد.
خطِ میانیِ یوونتوس هم با اینکه رویِ کاغذ همانِ شکلِ لوزیِ همیشگی را دارد، اما انتظار داشته باشید که پیرلو، مارکیزیو، پوگبا و ویدال را خیلی نزدیک به هم ببینید. این چهار هافبک مثلِ هافبک‌هایِ اتلتیکو مادرید برایِ پوششِ عرضِ زمین بدلِ به خطِ هافبکیِ فلت خواهند شد.
و در پایان یوونتوس در این شب نیاز به بهترین نمایشِ کاپیتان و دروازه‌بانش دارد که تا به حال مقابلِ مسی قرار نگرفته است. اما شاید حتی این بهترین نمایش هم کافی نباشد. سه راسِ خطِ حمله‌یِ بارسا در فینالِ 2011 مقابلِ منچستر یونایتد، هر سه گل زدند (مسی، پدرو، داوید ویا). ممکن است کلیتِ بارسا به خوبیِ آن سال نباشد، اما خطِ حمله‌شان قطعا بهتر شده است. پس عجیب نیست اگر این اتفاق بازهم بیفتد.
 
کد خبر: 9409