دیشب با تماشای والیبال متوجه شدم که... *فقط دو زن در ورزشگاه حضور دارن و هر دو با مقنعه کویتی. *یه آدم فضایی در مسیر طولی تلویزیون گیر کرده، زمین بازی توی خودش دیزالو شده. *شاید بشه آبشارهای بارتوش کورک رو مهار کرد اما تفکیک تصاویر تکراری از زنده غیر ممکنه. *دو بازیکن از دو تیم، همزمان در خط سرویس ایستادن! در 30 ثانیه بین این دو سرویس چه گذشت؟ چه بدونیم! اما می‌دونیم تنها کشوری هستیم که برای تماشای والیبالم باید دنبال «نسخه بدون سانسور» بگردیم. *گیم پنجم، یکی از تماشاگرای ایرانی گفت: خاک تو سرتون. بعدش با اشاره دست، خاک ریخت! سانسورچی‌ بارها از همین تصویر، حجاب ساخت برای اختفای بانوان لهستانی. *حتی وقتی اسپک جانانه شهرام محمودی خوابید، باز آقاهه رو دیدیم که به نمایندگی از سانسورچی‌ها گفت: خاک تو سرتون. *معذرت می‌خوام اما: {خاک تو سر خودشون} smile emoticon *اگه از بازی صد دقیقه‌ای، 99 دقیقه سانسور پخش کنن و یک دقیقه هم والیبال بزنن تنگش، خللی به گزارش جواد آقای گل وارد نمیشه: آنتن به توپ اصابت کرد اما مانع عبور تور نشد/ مجدداً همون نقشه در زمین ایران/ دریافتهایی که به خوبی انجام نمیگیره/ سانسورچیا سرعت رو چاشنی کار می‌کنن تا توپ روی مغز بیننده فرود بیاد.

مهدی رستم‌پور