گزارش روز: میکروفون به دستهایِ رو مخ
آیاسپورت- از سالهای قبل که اساتیدی چون عطاا.. بهمنش کار گزارشگری را شروع کرده بودند، تیکه کلامهایی خاص داشتند که توجه بیننده را جلب میکرد. استاد شفیع عبارت اسطقسدار را به کار میبرد. استاد خیابانی در حینِ گزارش به چرت میرفت. در این بین گزارشگران مانند عادل فردوسیپور هم بودند که با عبارت «چقدر خوبیم ما» در ذهنها جاودانه شده باشند. چند سالی است با توجه به محبوبتر ورزشهای دیگری چون کشتی و والیبال، گزارشگرهای این ورزشها هم ما را از شادی بینصیب نگذاشتند.
.
.
.
.
علیرضا علیفر
مرد کهنهکار فوتبال تلویزیون که خودش میگوید ظرف چهار دقیقه به استخدام صدا و سیما درآمده و سطح کیفی کارش هیچ تفاوتی با عادل فردوسیپور و مزدک میرزایی ندارد، مخصوص بازیهای آخر شبی است. با کم و زیاد کردن وولومِ صدایش حسابی رو مخ بینندگان میرود. سرهنگ هنوز مشکلش با دفاع چهار نفره خطی برطرف نشده و از این سیستم کینه به دل دارد. در مجموع اعتراضات فنیاش به مربیان بیشتر از عدم اطلاعاتِ فوتبالیاش به چشم میآید.
.
.
.
.
جواد خیابانی
استاد خیابانی تیکه کلام خاصی در فوتبالها ندارد و خوبیاش این است که برای هر بازی سوژهای جدید رو میکند. یک بار اعلام میکند: «کسی که لیرز به چشم دروازهبان میزند قطعا در ورزشگاه حضور دارد» و بار دیگر جملهای با مفهومتر بیان میکند: « یک سانتر بی هدف... و گل! ». آقا جواد خودش را متعهد میداند که تمام زیرنویسها را بخواند.
.
.
.
.
جواد محتشمیان
استادِ والیبال چند تیکه کلام خاص دارد که به عنوان سرمشق هر گزارشش است. در لابهلای این جملات، گاهی با گیر دادن به سرمربی، گزارشش را پر میکند. جملاتِ استاد: « باور کنید اگه دوتا زمینم پشت بود توپ نمیخوابید،باور کنید» و « پس حاصل یه دریافت خوب به کار گیری سرعت در خط حمله است.» و «تـــور مانع عبور توپ میشه یا به عبارتى ارتفاع توپ از ٢ متر و ٤٣ سانتیمتر کمتره.» و «سطح اتکای لازم پشت توپ ایجاد نشد.» و در آخر «چیزی که عوض داره گله نداره.»
.
.
.
.
مزدک میرزایی
مزدک هم هر چه پا به سن میگذارد نسبت به قبل کمکارتر میشود. مزدیک در این سالها سه ترکیبِ خاص را به کار میبرد. اگر دروازهبان توپ را از آن خود میکرد با جملهای تکراری از سوی میرزایی مواجه میشد: «فوق واکنش». اگر هم توپ به گل تبدیل میشد، استاد مزدک زمانی که توپ با تور برخورد میکرد، با صدایی بلند فریاد میزد: «و تووووووی دروازه» و بلافاصله بعد از آن، از این گل به عنوان «سوپر گل» نام میبرد.
.
.
.
.
پیمان یوسفی
پیمان یوسفی هم هنوز به اندزه کافی کشف نشده است. استاد عادت دارد از کلماتی استفاده کند که جز خودش و خدابیامرز دهخدا کسی معنیاش را نداند. حیث المجموع، لطایف الحیل، ضرس قاطع، کما فی السابق، جبران مافات، علی ایحال، قس علیهذا و آبستن حوادث زیادیه از جمله این کلمات است.
.
.
.
.
هادی عامل
هادی عامل از معدود گزارشگرانی است که تیکهکلامهایش چون معنای اعتراضی ندارد و در جشنها به کار میرود حسابی به دل مینشیند. گلبانگ پیروزی، قهرمان ایران و خسته نباشی دلاور-خدا قوت قهرمانش حس خاصی به بیننده میدهد.
.
.
.
.
رضا جاودانی
آقا رضا با گفتن یک جمله، لبخند رضایت روی لبانش مینشیند:«حالا گزارش این بازی را با گزارش دوست و همکار خوبم عادل فردوسی پور می بینیم.»
.
.
.
البته نباید از شاهکارهای محمدرضا احمدی، محمد سیانکی، عادل فردوسیپور و محمدحسین میثاقی چشمپوشی کرد. گزارشگرانی که روی تیکه خاصی اصرار ندارند اما گاف هم کم نمیدهند.
کد خبر: 9407
.
.
.
.
علیرضا علیفر
مرد کهنهکار فوتبال تلویزیون که خودش میگوید ظرف چهار دقیقه به استخدام صدا و سیما درآمده و سطح کیفی کارش هیچ تفاوتی با عادل فردوسیپور و مزدک میرزایی ندارد، مخصوص بازیهای آخر شبی است. با کم و زیاد کردن وولومِ صدایش حسابی رو مخ بینندگان میرود. سرهنگ هنوز مشکلش با دفاع چهار نفره خطی برطرف نشده و از این سیستم کینه به دل دارد. در مجموع اعتراضات فنیاش به مربیان بیشتر از عدم اطلاعاتِ فوتبالیاش به چشم میآید.
.
.
.
.
جواد خیابانی
استاد خیابانی تیکه کلام خاصی در فوتبالها ندارد و خوبیاش این است که برای هر بازی سوژهای جدید رو میکند. یک بار اعلام میکند: «کسی که لیرز به چشم دروازهبان میزند قطعا در ورزشگاه حضور دارد» و بار دیگر جملهای با مفهومتر بیان میکند: « یک سانتر بی هدف... و گل! ». آقا جواد خودش را متعهد میداند که تمام زیرنویسها را بخواند.
.
.
.
.
جواد محتشمیان
استادِ والیبال چند تیکه کلام خاص دارد که به عنوان سرمشق هر گزارشش است. در لابهلای این جملات، گاهی با گیر دادن به سرمربی، گزارشش را پر میکند. جملاتِ استاد: « باور کنید اگه دوتا زمینم پشت بود توپ نمیخوابید،باور کنید» و « پس حاصل یه دریافت خوب به کار گیری سرعت در خط حمله است.» و «تـــور مانع عبور توپ میشه یا به عبارتى ارتفاع توپ از ٢ متر و ٤٣ سانتیمتر کمتره.» و «سطح اتکای لازم پشت توپ ایجاد نشد.» و در آخر «چیزی که عوض داره گله نداره.»
.
.
.
.
مزدک میرزایی
مزدک هم هر چه پا به سن میگذارد نسبت به قبل کمکارتر میشود. مزدیک در این سالها سه ترکیبِ خاص را به کار میبرد. اگر دروازهبان توپ را از آن خود میکرد با جملهای تکراری از سوی میرزایی مواجه میشد: «فوق واکنش». اگر هم توپ به گل تبدیل میشد، استاد مزدک زمانی که توپ با تور برخورد میکرد، با صدایی بلند فریاد میزد: «و تووووووی دروازه» و بلافاصله بعد از آن، از این گل به عنوان «سوپر گل» نام میبرد.
.
.
.
.
پیمان یوسفی
پیمان یوسفی هم هنوز به اندزه کافی کشف نشده است. استاد عادت دارد از کلماتی استفاده کند که جز خودش و خدابیامرز دهخدا کسی معنیاش را نداند. حیث المجموع، لطایف الحیل، ضرس قاطع، کما فی السابق، جبران مافات، علی ایحال، قس علیهذا و آبستن حوادث زیادیه از جمله این کلمات است.
.
.
.
.
هادی عامل
هادی عامل از معدود گزارشگرانی است که تیکهکلامهایش چون معنای اعتراضی ندارد و در جشنها به کار میرود حسابی به دل مینشیند. گلبانگ پیروزی، قهرمان ایران و خسته نباشی دلاور-خدا قوت قهرمانش حس خاصی به بیننده میدهد.
.
.
.
.
رضا جاودانی
آقا رضا با گفتن یک جمله، لبخند رضایت روی لبانش مینشیند:«حالا گزارش این بازی را با گزارش دوست و همکار خوبم عادل فردوسی پور می بینیم.»
.
.
.
البته نباید از شاهکارهای محمدرضا احمدی، محمد سیانکی، عادل فردوسیپور و محمدحسین میثاقی چشمپوشی کرد. گزارشگرانی که روی تیکه خاصی اصرار ندارند اما گاف هم کم نمیدهند.
کد خبر: 9407
۱ نظر
-
يكشنبه ۱۴ تیر ۱۳۹۴، ۱۶:۱۳