گابریله مارکوتی
 
لویی ون گال در جامِ جهانیِ 2014 درباره‌یِ تغییرِ پستِ دیلی بلیند گفت او سرعتِ لازم برایِ بازی در کناره‌ها مقابلِ حریف مستقیمش را نداشت و برایِ همین به دفاعِ میانی منتقل شد. ون گال درباره‌یِ جایگزینیِ نایجل دی یانگ با یوردی کلسی هم گفت می‌خواسته از مصدویتِ دی یانگ جلوگیری کند، اما همچنین "دی یانگ خیلی توپ را نگه می‌داشته" و او نیازی به هافبکی داشته که سریع پاس بدهد.
ون گال این روند را در یونایتد هم ادامه می‌دهد. مثلا یکشنبه در جمعِ ژورنالیست‌هایِ انگلیسی گفت این هنوزِ "منچستر یونایتدِ او" نیست: «ما نیازی به تعادل و خلاقیتِ بیشتری داریم. همه‌یِ فوتبال کاری نیست که تمرینات می‌کنیم. خودِ بازیکنان هم باید در جریانِ بازی خلاقیت داشته باشند. چلسی ویلیان، ازار و اسکار را دارد. شما به این میزان خلاقیت برایِ به هم زدنِ نظمِ تیم‌هایی که اتوبوس پارک می‌کنند نیاز دارید.ما هنوز دیدِ خوبی نداریم و نیاز به خلاقیتِ بیشتری داریم. ما وین، ماتا، دپای، یانگ، یانوزای، ویلسون و هررا را داریم. نمی‌توانیم از یانگ انتظار داشته باشیم ازار باشد. یانگ فصلِ خیلی خوبی را پشتِ سر گذاشت، ولی او نیمار نیست. ما باید با این سطح از کلاسِ بازی خودمان را مقایسه کنیم و رقابت کنیم.»
خدمتِ شما اشلی! تو نه نیماری، نه ازار!
مشخص است که ون گال اعتقادی به این ندارد که مربیان باید به بازیکنانشان بگویند اگر تمرکز کنید، به هر چه می‌خواهی می‌رسید. این رویکردِ خیلی بالغانه‌ای است، اما در طرفِ دیگر منطقی است فکر کنیم که ماتا و یانگ و دپای از شنیدنِ این حرف دچارِ افسردگی نمی‌شوند. این رک بودن ممکن است برایِ بازیکنانی ناخوش‌آیند باشد، اما حتما ون گال شاگردانش را می‌شناسد و با خلق و خویشان دیگر آشناست. چون او پیش از این سابقه‌یِ آزردنِ بازیکنانش با حرف‌ها و نظراتِ رکش را داشته، اما به نظر می‌رسد دیگر درس‌هایش در این زمینه را یاد گرفته است.
جالب است که ون گال اینقدر راحت و آشکار از کمبودِ خلاقیت در تیمش حرف می‌زند، اما شاید اصلِ مشکلِ جایی دیگر باشد. از جمله یک مدافعِ میانیِ درجه یک و یک مهاجم که به رونی کمک کند. درسته که ون گال از چیچاریتو و ویلسون و حتی بازی کردنِ ممفیس دپای در خطِ حمله حرف زده، اما راستش بعید است این‌ها راه حل‌هایی بلند مدت باشند. یک دروازه‌بانِ جدید برایِ پر کردنِ جایِ دخئا (اگر یونایتد را ترک کند) هم نیاز است. درسته آن‌ها سرخیو رومرو را خریده‌اند که دروازه‌بانِ یکِ آرژانتین است و ون گال هم قبلا باهاش کار کرده، اما او دو فصلِ گذشته را رویِ نیمکتِ موناکو و فیورنتینا سپری کرده است.  
دلیلی ندارد که یونایتد نتواند در هر سه پستِ اشاره شده بازیکن بخرد. آن‌ها حتی می‌توانند پدرو را هم از بارسلونا بگیرند تا خلاقیتی که ون گال دنبالش است به تیم اضافه شود. فقط نکته اینجاست که کمی بعید به نظر می‌رسد یونایتد در فاصله‌یِ 10 روز مانده به شروعِ لیگ 4 خریدِ درجه یک کند.
با این حال، حدس زدن، و یا حتی تلاش برایِ درکِ برنامه‌هایِ ون گال، کاری کاملا عبث است.
 
 
کد خبر: 9409