آی اسپورت- حضور ماتئوس در یک برنامه ورزشی تلویزیون نکته‌های قابل اهمیّتی داشت که نباید از آنها به راحتی‌ گذشت.برای فهمیدن این نکات باید دانست که او اصولا به این حضور به عنوان یک مصاحبه یا سرگرمی نگاه نمیکرد. نکته برجسته برنامه نگاه حرفه‌ای ماتئوس به نقشش در مقابل دوربین بود.از نحوه لباس پوشیدن تا میمیکِ صورتش در مقابل دوربین کاملا استاندارد یک برنامه تلویزیونی بود.کلمات درست ادا میشد و بحثها به حاشیه‌های بی‌ ارزش کشیده نمیشدند. او با آمادگی فکری صد در صد به این برنامه پا گذاشته بود و خود را مهمان نمیدید ،بلکه نگاه نگاه یک کارمند بود که باید کار خود را به نحو احسنت انجام بدهد ، کاری که برای آن دستمزد گرفته و باید به بهترین شکل آن را به پایان برساند.

البته که همه این تسلط بدون آموزش قبلی‌ به دست نیامده ، چیزی که اصولا در تلویزیون ما وجود خارجی‌ ندارد.برنامه‌های ما پر است از کارشناسان و حرف‌های تکراری ؛ تقصیری که نه بر گردن کارشناس که بر گردن برنامه ساز و نگاه غیر حرفه یی به این شغل است . شغلی‌ که با افکار و سلایق یک جامعه با جمعیت فوتبال دوست فراوان سر و کار دارد
. کاری که همسایگان عربی‌ با جمعیت به مراتب کمتر (که نمود عینی آن ناتوانی در پر کردن استادیوم‌هایشان در مهمترین رده بازیهایشان است) به بهترین شکل ممکن و استفاده از بهترین کارشناسان دنیا در بالا‌ترین سطح و به صورت هفتگی انجام میدهد. گاهی باید به پیشرفت فکر کرد ، امروز صرفاً پخش بازی‌ها با گزارش‌های سریالی و بی‌ رمق پاسخگوی نیاز افکار عمومی‌ نیست . یک نگاه گذرا به برنامه سازی در استاندارد دنیا ، از گزارش بازی تا تحلیل آن ، این حقیقت را آشکار می‌کند که ما با گذشت سالها و حصول پیشرفت‌های فراوان در علم برنامه سازی هنوز هم مثل چهل سال پیش بازی‌ها را میبینیم و تحلیل می‌کنیم . برنامه نود هم که در سال‌های ابتدایی بارقه‌هایی‌ از امید را زنده کرد در گذر سالها زرد شد و تبدیل به جنگ هفته شد. 

حضور بزرگن فوتبال پر اهمیت است ولی‌ نکته مهمتر آموزش گرفتن از آنها و پیدا کردن کارشناسان حرفه‌ای در داخل ایران است ، قابلیتی که هست و ما به راحتی‌ ندیده‌اش میگیریم .