آی اسپورت- به کل فراموشش کرده‌اند، همان‌هایی که برای به دست آوردنش دست و پا می‌شکستند. مدت‌هاست کسی نامی از او نشنیده چون بازی نکرده و قفل شده به نیمکت. ریسک اول فصلش جواب نداد تا حتی یک بار هم درون دروازه قرار بگیرد. شهاب گردان. او نامی آشناست اما برای دیروز. دیروزی که با مهدی رحمتی رقابت می‌کرد تا مرد شماره یک تیم ملی ایران باشد. آن دیروز موفق و پرافتخار اما امروز در یادها نیست. همه، فقط نیمکت نشینی در سپاهان را یادشان است. گردان اما دست از تلاش برنداشته. در این روزهای بی‌خبری از او، در روزهایی که سکوت کرده و فقط تمرین می‌کند امیدوار است به آینده. او برمی‌گردد؟ دوباره همان دروازه‌بانی می‌شود که گل زدن را از یاد مهاجمان برده بود؟ بعد از ماه‌ها سکوت، شهاب پاسخ این سوال را به ایران ورزشی  می‌دهد، با اطمینان می‌گوید: «فراموشم نکنید، برمی گردم. با قدرت کامل.»
 
معلوم است کجایی؟
  همان جایی که باید باشم. در خدمت سپاهان.
منظور را نگرفتی؟
ـ نه.
تو الان باید به اردوی تیم ملی دعوت شوی و جزو دروازه‌بان‌های مدعی حضور در جام جهانی باشی اما روی نیمکت سپاهان هستی. منظور این بود....
 (کمی مکث می‌کند) خب دیگر، نمی‌دانم چه بگویم. چیز خاصی هم نمی‌شود گفت. امسال بازی نکردم و طبیعتا جام جهانی را هم از دست دادم.
خب چرا؟ دلیلش چیست؟ تو زمانی جزو دروازه‌بان‌هایی بودی که همیشه به تیم ملی دعوت می‌شدی. حتی برای چند ماه رقیب اصلی رحمتی شدی و خیلی‌ها می‌گفتند حق تو است که شماره یک باشی. کجا رفت آن روزها؟ چکار کردی با خودت؟
 چند سالی بود که به همه اردوها دعوت می‌شدم. وقتی از ذوب‌آهن به پرسپولیس رفتم، یک نیم‌فصل ناموفق را تجربه کردم. برگشتم سپاهان و خودم را جمع و جور کردم. بازی‌های خوبی انجام دادم. این را دعوت دوباره‌ام به تیم ملی ثابت می‌کند. همه از من راضی بودند. همه چیز روبراه بود. من هم قرارداد داشتم و تصمیم گرفتم در سپاهان بمانم.
می‌خواستیم به همین جا برسیم. رحمان احمدی قبل از آغاز این فصل با تیم ملی به جام جهانی صعود کرد. در 3 بازی پایانی و سرنوشت ساز، او دروازه‌بان اول تیم ملی بود. وقتی رحمان با سپاهان قرارداد بست هیچ عقل سلیمی قبول نمی‌کرد که تو در سپاهان بمانی. این یک ریسک بزرگ بود. چرا ماندی؟ نمی‌دانستی شاید بازی به تو نرسد؟
 می‌دانستم ریسک است اما ماندم. البته ابتدای فصل و برای چند روز هم قصد داشتم جدا شوم اما به من اجازه ندادند. حتی با کرانچار حرف زدم و او این امیدواری را به من داد که بمانم. او گفت همین جا باش، از تو استفاده می‌کنم. ماندم اما شرایط طوری شد که بازی به من نرسید.
برای یک فوتبالیست، انتخاب تیم می‌تواند مهم و حیاتی باشد. تو این انتخاب را خوب انجام ندادی. شاید اگر انتخاب اول فصلت را درست انجام می‌دادی الان اوضاعت با حالا، زمین تا آسمان فرق داشت....
 خب من فصل پیش برای سپاهان خیلی خوب کار کردم. گفتم می‌مانم و بازی می‌کنم اما نشد.
چه کسی مقصر است؟ خودت یا کسی دیگر؟
 خودم مقصرم چون تصمیم امسال را خودم گرفتم. زور بالای سرم نبود. دوست داشتم بمانم و ریسک کنم. نه گله‌ای دارم و نه شکایتی. شاید اگر این ریسک را انجام نمی‌دادم بیشتر پشیمان می‌شدم.
چرا؟
 دلایلی دارم که نمی‌شود گفت.
از کسی که ناراحت نیستی؟
 چرا باید ناراحت باشم؟ ریسک کردم اما ریسکم جواب نداد. تقصیر خودم است و گردن هیچ کس نمی‌اندازمش.
ولی این بازی نکردن به تو لطمه زده. شاید هم در آینده هم ضرر کنی بابت این نیمکت نشینی. اینطور نیست؟
 صد در صد. لطمه‌اش را امسال خوردم اما دارد تمام می‌شود. روزهای سخت را پشت سر گذاشتم و فقط چند بازی مانده به پایان این فصل عجیب.
حتی در جام حذفی هم به تو بازی نرسید. خسته نشدی از نیمکت‌نشینی‌های مکرر؟
 چرا خب. روی نیمکت نشستن برای هر بازیکنی ناراحت کننده است. هیچ‌وقت این تجربه تلخ را نداشتم. بعد از چند سال سراغم آمد. اول یک نیم‌فصل در پرسپولیس و بعد هم در سپاهان. در تیم‌هایم همیشه فیکس بودم اما این سرنوشت برای من رقم خورد. سرنوشت تلخی که شاید برای هر فوتبالیستی پیش بیاید.
اما همین بازی نکردنت باعث شد روزه سکوت بگیری. در این مدت خیلی‌ها هم فراموشت کردند. از این اتفاق که قطعا ناراحتی؟
 این طبیعت فوتبال است. وقتی بازی می‌کنی و روی بورس هستی انواع و اقسام آدم‌ها به تو زنگ می‌زنند. با تو هستند و هیچ‌وقت تنهایت نمی‌گذارند اما کافی است که بازی نکنی، کم بازی کنی یا مصدوم شوی. خیلی زود فراموشت می‌کنند. از یادشان می‌روی تا زمانی که یک بار دیگر بازی کنی و به اوج برگردی.
تو که همه این اتفاقات را لمس کرده‌ای، چه برنامه‌ای برای بازگشت داری؟ اصلا چقدر امید داری که برگردی؟
 با اطمینان می‌گویم فراموشم نکنید، برمی گردم. با قدرت کامل. درست است که یک فصل بازی نکردم اما همیشه خوب تمرین کردم. از نظر روحی روانی در شرایط اید‌ه‌الی قرار دارم. اگر همین الان هم درون دروازه قرار بگیرم مشکلی ندارم. شرایط طوری است که انگار از اوایل فصل بازی کرده‌ام. آماده‌ام و سرحال. این را می‌توانید از مربیان سپاهان بپرسید.
انگار که برای بازگشت خیلی انگیزه داری. صحبت‌هایت که این را می‌گوید...
 تازه 28، 29 سالم است. کارنامه خوبی دارم و این می‌تواند مرا به بازگشت امیدوار کند. نیمکت‌نشینی امسال من هم دلیلش فنی نبود. بازی بد یا ضعیف انجام ندادم که روی نیمکت بنشینم. بازی به من نرسیده و از من استفاده نشده. با این حال دلهره و اضطرابی برای بازی ندارم و امیدوارم که فصل بعد بهترین اتفاق برای من رخ دهد.
پس منتظر بازگشت شهاب گردان باشیم؟
 حتما. شک نکنید یک بار دیگر آن شهاب گردان ذوب‌آهن را خواهید دید.
سوال آخر اینکه تو با 4 دروازه‌بان از 5 دروازه‌بان حاضر در اردوی تیم ملی هم تیمی بوده‌ای. چه در تیم ملی و چه در باشگاه. به نظرت کدام یک می‌توانند به جام جهانی بروند؟ کدام یک لیاقت بیشتری دارند؟
 همه دروازه‌بان‌هایی که دعوت می‌شوند خوب هستند که در لیست قرار گرفته‌اند. هر 5 دروازه‌بان آماده هستند و به نظر من فاصله چندانی با هم ندارند. هر یک از آنها شانس دارند که به جام جهانی بروند اما در نهایت باید یکی دو تایشان خط بخورند و این می‌تواند بدترین خبر برایشان باشد چون آنها دوستان هستند بهتر است ریزتر به ماجرا نگاه نکنم.