آی اسپورت- در تمام ادوار تاریخ رقابت بر سر "بهترین بودن" همواره جریان داشته است. شاید این یکی از اصلی ترین ویژگی های بشر باشد که دوست دارد خود را بی رقیب و همیشه در اوج ببیند. جاودانه و فراموش نشدنی ...

اگر نگاهی به تاریخ رقابت های فوتبال بیندازیم در تمام دوران نام اسطوره هایی چون پله، مارودنا، پوشکاش، رونالدو لوئیس نازاریو، گرد مولر، بکن بائر،  زیدان و ... را میبینیم. اما دوران حاکمیت این بزرگان با یکدیگر تقارن چندانی نداشته است. هیچگاه در طول تاریخ چنین رقابت سخت و طاقت فرسایی  بین دو بازیکن استثنایی آنهم از دو مکتب فوتبالی متفاوت وجود نداشته است.

یکی با خصوصیات فیزیکی منحصر به فردش، با قدرت شوت زنی باور نکردنی اش، با پرش های بلندش و استارت های سریعش تبدیل به کابوسی برای مدافعان جهان شده و دیگری با هوش و نبوغ سرشارش و قدرت تکنیکی بی نظیرش.

انسان های خوشبختی هستیم که در این دوره زندگی می کنیم و چنین رقابت زیبایی را نظاره گر هستیم.

رقابت این دو بازیکن از زمانی که کریستیانو در یونایتد توپ می زد و مسی تازه در دوران اوج رونالدینیو به بارسا پا گذاشته بود آغاز شد. اما از زمانی که فلورنتینو پرس، معمار کهکشانی های دوم مادرید، اقدام به خرید رونالدو برای رئال کرد، این رقابت شکلی دیگری به خود گرفت. از آن روز به بعد بینندگان تلویزیونی می توانستند این دو ستاره ی بین نظیر را در یک قاب و رو  در روی هم نظاره کنند.

شروع این رقابت با شروع دوره ی سرمربی گری آقای خاص در رئال مادرید همزمان شده بود. شروعی که بی نهایت برای مادریدی ها بد یمن و نامبارک بود. آبی و اناری ها 0-5 رئال را در نوکمپ تحقیر کردند تا اعتراض ها نسبت به عملکرد دفاعی تیم های مورینیو به اوج خود برسد. در این دیدار کریس نتوانست خطر چندانی روی دروازه ی والدس ایجاد کند.

الکلاسیکوی دوم کریس با تک گلی که به ثمر رساند، رئال را از شکست در دیداری که شدیدا خشن بود نجات داد.

از الکلاسیکوی سوم به بعد تقریبا رقابتی شانه به شانه را بین این دو بازیکن بی نظیر شاهد بودیم. در این بازی بود که تک گل کریس در دقایق پایانی وقت های اضافه به رقابت 120 دقیقه ای رئال و بارسا پایان داد و اولین برد مورینیو در برابر پپ رقم خورد.

کلاسیکوی چهارم را می توان یکی از بدترین بازی های کریس برای رئال دانست. مسی 2 گل زد و 2 موقعیت گل فراهم کرد در حالی که رونالدو با خودخواهی های بی دلیلش موقعیت های گلزنی را یکی پس از دیگری از تیم گرفت.

در بازی بعدی کریس دوباره نتوانست در برابر مسی رقابت کند. این دیدار شدیدا خشن بود به طوری که عملکرد مدافعان رئال پس از این بازی تا مدت ها نقل محافل بود و حتی رونالدو شخصا به عملکرد دفاعی تیم مورینیو معترض بود. در این بازی 11 بار روی مسی خطا شد.

در بازی ششم کریس در عملکرد هجومی کمی بهتر از مسی بود اما باز هم این مسی بود که خوش شانس تر بود. کریس با 20 شوت به سمت دروازه ی حریف 7 موقعیت خوب گلزنی برای تیمش فراهم کرد. از مشکلات اصلی کریس در اوایل حضورش در رئال از دست دادن توپ به دلیل اصرار روی حرکت فردی بود. مشکلی که در ادامه حل شد اما همانطور که در آمار این بازی می بینید او 11 درصد توپ ها را از دست داده است.

بازی هفتم اوج عملکرد لئوی دوست داشتنی بود. او با دو گل زده و ایجاد چهار موقعیت گل شبی بی نظیر را در نوکمپ رقم زد.

در بازی هشتم مسی گل نزد. اما با سه موقعیت گلی که برای تیمش فراهم کرد باز هم عملکرد درخشانی داشت. در حالی که کریس نتوانست بازی های هجومی گذشته را برای رئال تکرار کند و مورینیو دوباره در برابر تیکی تاکای چشم نواز پپ شکست خورد.

بازی نهم را می توان شروع نمایش های درخشان رونالدو برای رئال دانست. ازین بازی به بعد رونالدو طلسم ناکامی هایش را شکست و در باقی بازی ها یا گل زد یا توانست پاس گل دهد. رئال اگرچه در این بازی باخت اما با اتکا به رونالدو در 9 بازی باقیمانده توانست در 4 بازی برنده باشد و 3 بار مساوی کند در حالی که پیش از این فقط 1 بار برده و 3 بار مساوی کرده بود.

در بازی دهم این دو بازیکن تقریبا عملکرد مشابهی داشتند. فقط مسی ظاهرا کمی تمرکزش را از دست داده بود. او 10 بار توپ را لو داد کاری که در سیستم تیکی تاکای بارسلونا بسیار نادر است و همان چیزی است که تیم های مورینیو به دنبالش هستند.

در بازی یازدهم مسی دو بار برای تیمش موقعیت گل ایجاد کرد اما نتوانست مانع شکست تیمش شود. نکته ی مهم این بازی کم شدن تعداد خطاها روی مسی بود. تیم مورینیو کم تر خطا می کرد و خوسه به کلی سیستم مسخره اش در استفاده از پپه به عنوان هافبک دفاعی (صرفا برای خطا کردن بهتر روی مسی) را فراموش کرده بود.

بازی دوازدهم تغییر تاکتیکی ظریفی را نشان می داد. آمار شوت های به سمت دروازه ی مسی افزایش یافته بود و ظاهرا نقش او در بارسا کمی بیشتر به خط هافبک نزدیک شده بود. سیستمی که اولین بار تیم دل بوسکه از آن استفاده کرد.

بازی سیزدهم اما، اوج عملکرد رونالدو بود. او در این بازی یک گل زد و سه پاس گل داد تا تیمش در فینال سوپر کاپ در سانتیاگو برنابئو پیروز شود. عملکرد دفاعی رونالدو بهتر شده بود و او در 7 درصد موارد توانست توپ را از تیم حریف پس بگیرد.

بازی چهاردهم یکی از زیباترین مصاف های این دو ستاره ی دنیای فوتبال بوده است. در این بازی هر دوی آن ها دو گل زدند و صحنه های بیاد ماندنی زیادی خلق کردند. ماراتون گل های این دو بازیکن با تک گل مسی شروع شد. سپس کریس با دو گل رئال را پیش انداخت و در نهایت مسی ناجی تیمش شد و بازی را به تساوی کشاند.

در بازی پانزده و شانزدهم کریس توانست چهار گل به ثمر برساند. او در این دو مسابقه در نیمه نهایی کوپا دل ری توانست تیمش را به تنهایی به فینال برساند. کریستیانو در این بازی خود را به خوبی اثبات کرد و در بازی برگشت با دو گلی که در نوکمپ به ثمر رساند هواداران رئال را روی ابرها برد. اگرچه بعدا رئال نتواست در فینال کوپا و در ورزشگاه خانگی برابر تیم یکپارچه ی دیگو سیمئونه پیروز شود.

در بازی برگشت لا لیگای سال 13-2012 در دوم مارس رئال توانست با تیم ذخیره اش در شبی که موراتا عالی کار کرد به خوبی از پس بارسا بربیاید. کریس در این مسابقه فقط 35 دقیقه به میدان رفت و مسی با وجود تک گلی که زد نتوانست مانع از شکست تیمش شود.

در بازی بعد ایندو بازیکن نتوانستند به خوبی وظایف تیمی را انجام دهند. آنچلوتی هنوز به ترکیب درستی از تیمش نرسیده بود و رئال بسیار متزلزل عمل می کرد. اشتباه بزرگ کارلتو در استفاده از سرخیو راموس به عنوان هافبک وسط (اشتباهی که بعد ها خودش آن را بدترین اشتباه فصلش در رئال دانست) تیم را از پویایی انداخت و رئال روی اشتباهات متعدد خط دفاعی و دروازه بان از بارسا شکست خورد.

شاید اوج عملکرد رونالدو را بتوان دیدار سوپرکاپ اسپانیا در آگوست 2012 داسنت شبی که رئال 1-2 پیروز شد و کریس 1 گل زد و سه موقعیت گل برای هم تیمی هایش ساخت. اوج کار مسی هم به دیدار سوپر کاپ 2011 باز میگردد. شبی که او دو گل زد و چهار موقعیت گل برای هم تیمی هایش ساخت.

این دو تاکنون 18 بار در برابر هم به میدان رفته اند که سهم مسی 11 گل و ساختن 25 موقعیت گل بوده و سهم کریس 14 گل و 10 موقعیت گل بوده است. آمار به خوبی بیانگر کار این دو ستاره در 18 الکلاسیکوی قبل است. به نظر شما در کلاسیکوی امشب کدامیک از این دو ستاره موفق تر خواهند بود؟ آیا بارسا می تواند طلسم ناکامی هایش در رقابت های این فصل را بشکند و دوباره به جاده ی قهرمانی باز گردد؟