آنالیز: میراثِ لویی ون گال برایِ یونایتد
گرگ جانسون
واقعا چه انتظاری از مردی که اولین فرصت را به ژاوی، اینیستا، پویول و والدس برایِ بازی در تیمِ اولِ بارسلونا داد و باعثِ پیشرفتِ عالیِ شواین‌اشتایگر، لام، مولر، آلابا و بداشتوبر در بایرن مونیخ شد داشتیم؟ فارق از نتیجه‌ای که ون گال با منچستر یونایتد در دورانِ حضورش در اولدترافورد می‌توانست بگیرد، از همان ابتدا معلوم بود که او بازیکنانِ جوانِ زیادی به عنوانِ میراثِ خودش برایِ یونایتد به جا خواهد گذاشت. خودِ ون گال در مصاحبه‌ای با روزنامه‌یِ ایندیپندنت گفت: «امیدوارم بعد از اینکه رفتم مردم از من به عنوانِ مربی‌ای که میراثِ خودش چند بازیکن جوان بود یاد کنند. مربیِ بعدی هم باید به بازیکنانِ جوانِ تیم اعتماد کنم. این دیگر دستِ من نیست، ولی اگر یونایتد مربی‌ای بیاورد که این اعتماد را نداشته باشد اوضاع سخت می‌شود.» ون گال بدونِ نام بردن، انگار به مورینیو اشاره می‌کند و از رکوردِ نه چندانِ جالب او به استفاده از بازیکنانِ جوان و آکادمی در تیم‌هایِ سابقش حرف می‌زند. اما ون گال در ادامه مسئولیتِ اصلی، فارق از اینکه مربی چه کسی باشد را رویِ دوشِ خودِ بازیکنان می‌داند: «این به خودشون بستگی دارد که چطور از فرصت‌ها استفاده کنند. مسئله رویکردِ حرفه‌ایِ آنهاست و اینکه چطور با شرایطِ منفی مقابله می‌کنند. چون در فوتبال همیشه آسمان آفتابی نیست و مردمِ "هاله‌لویا" نمی‌خوانند.»
تیمِ لویی ون گال در حالِ حاضر 19 بازیکنِ 23 ساله یا کمتر دارد که فوتبالشان تحتِ تاثیرِ مستقیمِ حضورِ مربیِ هلندی در اولدترافورد قرار گرفته است. ون گال یا این بازیکنان را خودش خریده، یا فرصتِ اولین بازی برایِ تیمِ اصلی بهشان را داده، یا سرِ تمرینِ تیمِ اول آورده، یا اسمشان را برایِ مسابقاتِ مختلف رویِ نیمکت رد کرده، یا بهشان شماره‌یِ پیراهنِ تیمِ اول داده است. اما کدامیک از این بازیکنان میراثِ موردِ نظرِ ون گال در یونایتد خواهند بود؟
آنتونی مارسیال (20ساله، مهاجم): مارسیال همین حالا از بازیکنانِ کلیدیِ تیمِ اول یونایتد است و در فصلی که مدام از بازیِ کسالت‌بارِ تیم انتقاد شده، جزوِ معدود بازیکنانی بوده که با حرکاتِ تکنیکیِ خودش و گل‌هایِ زیبایش تماشاگران را به هیجان آورده است.
لوک شاو (20 ساله، مدافعِ چپ): قبل از آن مصدومیتِ وحشتناک، شاو بازیکنِ اصلیِ تیم بود و یونایتد بدونِ شاو نصفِ قدرتش در سمتِ چپ را هم ندارد. وقتی شاو دوباره آماده‌یِ بازی شود قطعا دوباره به ترکیبِ اصلی بازمی‌گردد و قدرت و استعدادِ این را دارد که 10 سال دفاعِ چپِ اولِ یونایتد و تیمِ ملیِ انگلیس باشد.
ممفیس دپای (21 ساله، بالِ هجومی): ممفیس هنوز موفق نشده خودش را با فوتبالِ انگلیس وفق دهد. ممفیس در 30 بازیِ فصلِ پیشِ لیگِ هلند 22 گل زد و 148 دریبل داشت. در جامِ جهانیِ گذشته هم در 3 بازی که به عنوانِ بازیکنِ ذخیره به زمین رفت 2 گل زد و یک پاسِ گل داد. وقتی ممفیس با سرعت و فیزیکالیته‌یِ زیادِ انگلیس هماهنگ شود آینده‌ای درخشان در انتظارش خواهد بود. اما اگر جانشینِ ون گال حوصله‌یِ کمتری برایِ وقت دادن به بازیکنانِ جوان داشته باشد، شاید این آینده جایی خارج از اولدترافورد رقم بخورد.
جسی لینگارد (23 ساله، بالِ هجومی): بازیکنی سخت‌کوش و پرانرژی و منظم که 90 دقیقه برایِ تیمش بازی می‌کند. لینگارد درست از جنسِ بازیکنانی است که در فلسفه‌یِ ون گال قرار می‌گیرد. لینگارد همین حالا گل‌هایی عالی برایِ یونایتد زده است، اما موقعیت‌هایِ زیادی را هم از دست داده. برایِ همین شک و تردید در موردِ کیفیتِ نهاییِ او همچنان باقیست. حضور بیشتر در تیمِ اول می‌تواند آینده‌یِ او را مشخص کند.
پدی مک‌نیر ( 20 ساله، مدافعِ مرکزی): مک‌نیر می‌تواند یکی از بزرگترین میراث‌هایِ ون گال در اولدترافورد نام بگیرد. ون گال سالِ پیش به شکلی غیرمنتظره او را به تیمِ اول آورد و در بازی‌هایِ حساسی مقابلِ سیتی و آرسنال و چلسی بهش اطمینان کرد. مک‌نیر مدافعی مدرن است با قدرتِ پاسوری و پا به توپِ بالا. درسته که پستِ اصلیِ او دفاعِ مرکزی است، اما نمایشش در دفاعِ راست هم بسیار امیدوارکننده بوده است. ون گال حتی سالِ پیش یک بار گفت مک‌نیر می‌تواند 10 سالِ دفاعِ راستِ اولِ یونایتد باشد. فراموش نکنیم این حرف را مربی‌ای زد که درباره‌یِ هافبکِ میانیِ جوانی به نامِ دیوید آلابا گفته بود: «اون خودش نمیدونه، اما پستِ اصلی‌اش دفاع چپه.»
آندرئاس پریرا (20 ساله، هافبکِ بازی‌ساز): پریرا یکی از جذاب‌ترین استعدادهایِ جوانِ فوتبالِ برزیل است و با اینکه در تیمِ اول خیلی بهش بازی نرسیده، به نظر می‌رسد پشتِ پرده خودش را آماده می‌کند و می‌تواند جزوِ مهره‌هایِ درخشانِ یونایتد در آینده‌یِ نزدیک شود.
کمرون بروتویک-جکسون (19 ساله، دفاعِ چپ): در غیبتِ لوک شاو و مارکوس روخو، این بروتویک-جکسون بود که به عنوانِ جدیدترین کشفِ ون گال با نمایش‌هایِ هیجان‌انگیزش علاقه‌یِ تماشاگران را به خودش جلب کرد. جکسون سرعتی است و تعادلِ خوبی بینِ دفاع و حمله دارد و ارسال‌هایِ بسیار خطرناکی انجام می‌دهد. استعدادِ او در حدی بوده که حتی با بازگشتِ لوک شاو به ترکیبِ اصلی یونایتد، بعید است جکسون صرفا به ذخیره‌یِ او بدل شود.
واقعا چه انتظاری از مردی که اولین فرصت را به ژاوی، اینیستا، پویول و والدس برایِ بازی در تیمِ اولِ بارسلونا داد و باعثِ پیشرفتِ عالیِ شواین‌اشتایگر، لام، مولر، آلابا و بداشتوبر در بایرن مونیخ شد داشتیم؟ فارق از نتیجه‌ای که ون گال با منچستر یونایتد در دورانِ حضورش در اولدترافورد می‌توانست بگیرد، از همان ابتدا معلوم بود که او بازیکنانِ جوانِ زیادی به عنوانِ میراثِ خودش برایِ یونایتد به جا خواهد گذاشت. خودِ ون گال در مصاحبه‌ای با روزنامه‌یِ ایندیپندنت گفت: «امیدوارم بعد از اینکه رفتم مردم از من به عنوانِ مربی‌ای که میراثِ خودش چند بازیکن جوان بود یاد کنند. مربیِ بعدی هم باید به بازیکنانِ جوانِ تیم اعتماد کنم. این دیگر دستِ من نیست، ولی اگر یونایتد مربی‌ای بیاورد که این اعتماد را نداشته باشد اوضاع سخت می‌شود.» ون گال بدونِ نام بردن، انگار به مورینیو اشاره می‌کند و از رکوردِ نه چندانِ جالب او به استفاده از بازیکنانِ جوان و آکادمی در تیم‌هایِ سابقش حرف می‌زند. اما ون گال در ادامه مسئولیتِ اصلی، فارق از اینکه مربی چه کسی باشد را رویِ دوشِ خودِ بازیکنان می‌داند: «این به خودشون بستگی دارد که چطور از فرصت‌ها استفاده کنند. مسئله رویکردِ حرفه‌ایِ آنهاست و اینکه چطور با شرایطِ منفی مقابله می‌کنند. چون در فوتبال همیشه آسمان آفتابی نیست و مردمِ "هاله‌لویا" نمی‌خوانند.»
تیمِ لویی ون گال در حالِ حاضر 19 بازیکنِ 23 ساله یا کمتر دارد که فوتبالشان تحتِ تاثیرِ مستقیمِ حضورِ مربیِ هلندی در اولدترافورد قرار گرفته است. ون گال یا این بازیکنان را خودش خریده، یا فرصتِ اولین بازی برایِ تیمِ اصلی بهشان را داده، یا سرِ تمرینِ تیمِ اول آورده، یا اسمشان را برایِ مسابقاتِ مختلف رویِ نیمکت رد کرده، یا بهشان شماره‌یِ پیراهنِ تیمِ اول داده است. اما کدامیک از این بازیکنان میراثِ موردِ نظرِ ون گال در یونایتد خواهند بود؟
آنتونی مارسیال (20ساله، مهاجم): مارسیال همین حالا از بازیکنانِ کلیدیِ تیمِ اول یونایتد است و در فصلی که مدام از بازیِ کسالت‌بارِ تیم انتقاد شده، جزوِ معدود بازیکنانی بوده که با حرکاتِ تکنیکیِ خودش و گل‌هایِ زیبایش تماشاگران را به هیجان آورده است.
لوک شاو (20 ساله، مدافعِ چپ): قبل از آن مصدومیتِ وحشتناک، شاو بازیکنِ اصلیِ تیم بود و یونایتد بدونِ شاو نصفِ قدرتش در سمتِ چپ را هم ندارد. وقتی شاو دوباره آماده‌یِ بازی شود قطعا دوباره به ترکیبِ اصلی بازمی‌گردد و قدرت و استعدادِ این را دارد که 10 سال دفاعِ چپِ اولِ یونایتد و تیمِ ملیِ انگلیس باشد.
ممفیس دپای (21 ساله، بالِ هجومی): ممفیس هنوز موفق نشده خودش را با فوتبالِ انگلیس وفق دهد. ممفیس در 30 بازیِ فصلِ پیشِ لیگِ هلند 22 گل زد و 148 دریبل داشت. در جامِ جهانیِ گذشته هم در 3 بازی که به عنوانِ بازیکنِ ذخیره به زمین رفت 2 گل زد و یک پاسِ گل داد. وقتی ممفیس با سرعت و فیزیکالیته‌یِ زیادِ انگلیس هماهنگ شود آینده‌ای درخشان در انتظارش خواهد بود. اما اگر جانشینِ ون گال حوصله‌یِ کمتری برایِ وقت دادن به بازیکنانِ جوان داشته باشد، شاید این آینده جایی خارج از اولدترافورد رقم بخورد.
جسی لینگارد (23 ساله، بالِ هجومی): بازیکنی سخت‌کوش و پرانرژی و منظم که 90 دقیقه برایِ تیمش بازی می‌کند. لینگارد درست از جنسِ بازیکنانی است که در فلسفه‌یِ ون گال قرار می‌گیرد. لینگارد همین حالا گل‌هایی عالی برایِ یونایتد زده است، اما موقعیت‌هایِ زیادی را هم از دست داده. برایِ همین شک و تردید در موردِ کیفیتِ نهاییِ او همچنان باقیست. حضور بیشتر در تیمِ اول می‌تواند آینده‌یِ او را مشخص کند.
پدی مک‌نیر ( 20 ساله، مدافعِ مرکزی): مک‌نیر می‌تواند یکی از بزرگترین میراث‌هایِ ون گال در اولدترافورد نام بگیرد. ون گال سالِ پیش به شکلی غیرمنتظره او را به تیمِ اول آورد و در بازی‌هایِ حساسی مقابلِ سیتی و آرسنال و چلسی بهش اطمینان کرد. مک‌نیر مدافعی مدرن است با قدرتِ پاسوری و پا به توپِ بالا. درسته که پستِ اصلیِ او دفاعِ مرکزی است، اما نمایشش در دفاعِ راست هم بسیار امیدوارکننده بوده است. ون گال حتی سالِ پیش یک بار گفت مک‌نیر می‌تواند 10 سالِ دفاعِ راستِ اولِ یونایتد باشد. فراموش نکنیم این حرف را مربی‌ای زد که درباره‌یِ هافبکِ میانیِ جوانی به نامِ دیوید آلابا گفته بود: «اون خودش نمیدونه، اما پستِ اصلی‌اش دفاع چپه.»
آندرئاس پریرا (20 ساله، هافبکِ بازی‌ساز): پریرا یکی از جذاب‌ترین استعدادهایِ جوانِ فوتبالِ برزیل است و با اینکه در تیمِ اول خیلی بهش بازی نرسیده، به نظر می‌رسد پشتِ پرده خودش را آماده می‌کند و می‌تواند جزوِ مهره‌هایِ درخشانِ یونایتد در آینده‌یِ نزدیک شود.
کمرون بروتویک-جکسون (19 ساله، دفاعِ چپ): در غیبتِ لوک شاو و مارکوس روخو، این بروتویک-جکسون بود که به عنوانِ جدیدترین کشفِ ون گال با نمایش‌هایِ هیجان‌انگیزش علاقه‌یِ تماشاگران را به خودش جلب کرد. جکسون سرعتی است و تعادلِ خوبی بینِ دفاع و حمله دارد و ارسال‌هایِ بسیار خطرناکی انجام می‌دهد. استعدادِ او در حدی بوده که حتی با بازگشتِ لوک شاو به ترکیبِ اصلی یونایتد، بعید است جکسون صرفا به ذخیره‌یِ او بدل شود.
نظر دهید