یادداشت: منچستری‌هایِ سرگردان
جان برووین
بعد از اینکه یونایتد به ساندرلند باخت لویی ون گال اعتراف کرد که رسیدن به چهار تیمِ بالایِ جدول دیگر کارِ سختی است و وقتی سیتی به تاتنهام باخت مانوئل پیگرینی نتوانست از این حقیقت بگذرد که تیم‌اش مقابلِ تاتنهام و آرسنال و لستر کلا یک امتیاز گرفته است و موفق به شکست دادنِ هیچکدام از شش تیمِ بالایِ جدول نشده است: «اونا تیم‌هایِ بهتری هستند و برایِ همین نتونستیم ببریمشون. اما آخرِ فصل معلوم می‌شود چه تیمی در مجموع بهتر بوده است.»
تنها راهی که این فصل برایِ باشگاه‌هایِ منچستری پایانی تمام تلخ نداشته باشد تورنمنت‌هایِ حذفی است. من سیتی یکشنبه در اف.ای. کاپ مقابلِ چلسی قرار می‌گیرد و من یونایتد دوشنبه مقابلِ شروزبری تاون. با این حال نمایشِ یونایتد در شکستِ 2-1 مقابلِ میتیلند در پنجشنبه شب درجه‌یِ عمیق‌تری از بی‌لیاقتیِ تیمِ ون گال را نشان داد، حقیقتی که به سیتی کمک می‌کند مشکلاتِ خودش را بپوشاند، تیمی که گرانقیمت‌ترین بازیکنانِ لیگ را دارد، اما تا همینجایِ فصل 7 شکست را متحمل شده است. در تاریخِ لیگِ برتر تنها بلکبرنِ فصلِ 1994-1995 بود که موفق شد با این تعداد شکست قهرمان شود. برایِ همین تصورِ تکرارِ قهرمانیِ پیگرینی با سیتی در لیگِ برتر با توجه به این بی‌تدامی چندان ممکن نیست. با این حال پیگرینی همچنان شانسِ این را، حداقل رویِ کاغذ، دارد که با چهار جام با سیتی بدرود کند. تیمِ پیگرینی در چمیپونز لیگ باید مقابلِ دینامو کیف بازی کند و در فینالِ جامِ اتحادیه مقابلِ لیورپول.
اما هر اتفاقی که در ادامه‌یِ این فصل بیفتد، مربیِ آینده‌یِ دو تیمِ منچستر کارِ بسیار سختی برایِ بازسازیِ تیمش خواهد داشت. خیلی‌ها از پپ گواردیولا انتقاد کرده‌اند که با آمدن به سیتی گزینه‌یِ ساده را انتخاب کرده است. اما حقیقت این است که او باید به تیمی تعادل بدهد که در 5 سالِ اخیر اتکایِ بیش از حدی به وینسنت کمپانی، یایا توره و سرخیو آگوئرو داشته است.
در سویِ دیگر کارِ لویی ون گال در یونایتد به جایی کشیده که دیگر حرف از قانونِ مورفی می‌زند و شکست‌هایِ تحقیرآمیزِ تیمش را گردنِ بدشانسی می‌اندازد. ون گال پنجشنبه شب نشان داد چقدر فاصله دارد با مردی که قرار بود حداقل بخشی از دورانِ سر الکس فرگوسن را در یونایتد زنده کند. این تیمِ یونایتد چه ون گال باقی بماند و چه مورینیو بیاید نیاز به تغییرات و بازسازیِ اساسی دارد. شاید مورینیو حتی مجبور باشد به اندازه‌یِ 250 میلیون پوندِ ون گال خرج کند تا تیمی که او ساخته است و درست کند. سه سال از رفتنِ سر الکس فرگوسن می‌گذرد و یونایتد همچنان سرگردان است و موفق نشده خودش را با این تغییر وفق بدهد.
عجیب نیست که هیچکدام از باشگاه‌هایِ منچستری در ژانویه بازیکنِ جدید نخریدند، برایِ اینکه مربیانشان آینده‌ای در تیم ندارند. منچستر شهری که ثروتمندترین باشگاه‌هایِ انگلیس را دارد، با اینکه هنوز در ماهِ فوریه هستیم اما به نظر نمی‌رسد این فصل دیگر موضوعیتی در کورسِ قهرمانی داشته باشد. یونایتد سالِ گذشته 500 میلیون پوند درآمده داشته و منصور بن زاید، مالکِ سیتی ثروتش حدودِ 20 میلیارد پوند تخمین زده می‌شود. اما فصل برایِ این دو غولِ اقتصادی تقریبا تمام شده است و تمامِ امیدشان به فصل آینده دوخته شده، وقتی پپ گواردیولا و احتمالا ژوزه مورینیو رهبریِ تیم‌هایشان را به عهده بگیرند. تجربه‌یِ فاجعه‌بارِ سه سالِ اخیر باعث شده تا یونایتدی‌ها حالا مورینیو را با آغوشِ باز بپذیرند.
بعد از اینکه یونایتد به ساندرلند باخت لویی ون گال اعتراف کرد که رسیدن به چهار تیمِ بالایِ جدول دیگر کارِ سختی است و وقتی سیتی به تاتنهام باخت مانوئل پیگرینی نتوانست از این حقیقت بگذرد که تیم‌اش مقابلِ تاتنهام و آرسنال و لستر کلا یک امتیاز گرفته است و موفق به شکست دادنِ هیچکدام از شش تیمِ بالایِ جدول نشده است: «اونا تیم‌هایِ بهتری هستند و برایِ همین نتونستیم ببریمشون. اما آخرِ فصل معلوم می‌شود چه تیمی در مجموع بهتر بوده است.»
تنها راهی که این فصل برایِ باشگاه‌هایِ منچستری پایانی تمام تلخ نداشته باشد تورنمنت‌هایِ حذفی است. من سیتی یکشنبه در اف.ای. کاپ مقابلِ چلسی قرار می‌گیرد و من یونایتد دوشنبه مقابلِ شروزبری تاون. با این حال نمایشِ یونایتد در شکستِ 2-1 مقابلِ میتیلند در پنجشنبه شب درجه‌یِ عمیق‌تری از بی‌لیاقتیِ تیمِ ون گال را نشان داد، حقیقتی که به سیتی کمک می‌کند مشکلاتِ خودش را بپوشاند، تیمی که گرانقیمت‌ترین بازیکنانِ لیگ را دارد، اما تا همینجایِ فصل 7 شکست را متحمل شده است. در تاریخِ لیگِ برتر تنها بلکبرنِ فصلِ 1994-1995 بود که موفق شد با این تعداد شکست قهرمان شود. برایِ همین تصورِ تکرارِ قهرمانیِ پیگرینی با سیتی در لیگِ برتر با توجه به این بی‌تدامی چندان ممکن نیست. با این حال پیگرینی همچنان شانسِ این را، حداقل رویِ کاغذ، دارد که با چهار جام با سیتی بدرود کند. تیمِ پیگرینی در چمیپونز لیگ باید مقابلِ دینامو کیف بازی کند و در فینالِ جامِ اتحادیه مقابلِ لیورپول.
اما هر اتفاقی که در ادامه‌یِ این فصل بیفتد، مربیِ آینده‌یِ دو تیمِ منچستر کارِ بسیار سختی برایِ بازسازیِ تیمش خواهد داشت. خیلی‌ها از پپ گواردیولا انتقاد کرده‌اند که با آمدن به سیتی گزینه‌یِ ساده را انتخاب کرده است. اما حقیقت این است که او باید به تیمی تعادل بدهد که در 5 سالِ اخیر اتکایِ بیش از حدی به وینسنت کمپانی، یایا توره و سرخیو آگوئرو داشته است.
در سویِ دیگر کارِ لویی ون گال در یونایتد به جایی کشیده که دیگر حرف از قانونِ مورفی می‌زند و شکست‌هایِ تحقیرآمیزِ تیمش را گردنِ بدشانسی می‌اندازد. ون گال پنجشنبه شب نشان داد چقدر فاصله دارد با مردی که قرار بود حداقل بخشی از دورانِ سر الکس فرگوسن را در یونایتد زنده کند. این تیمِ یونایتد چه ون گال باقی بماند و چه مورینیو بیاید نیاز به تغییرات و بازسازیِ اساسی دارد. شاید مورینیو حتی مجبور باشد به اندازه‌یِ 250 میلیون پوندِ ون گال خرج کند تا تیمی که او ساخته است و درست کند. سه سال از رفتنِ سر الکس فرگوسن می‌گذرد و یونایتد همچنان سرگردان است و موفق نشده خودش را با این تغییر وفق بدهد.
عجیب نیست که هیچکدام از باشگاه‌هایِ منچستری در ژانویه بازیکنِ جدید نخریدند، برایِ اینکه مربیانشان آینده‌ای در تیم ندارند. منچستر شهری که ثروتمندترین باشگاه‌هایِ انگلیس را دارد، با اینکه هنوز در ماهِ فوریه هستیم اما به نظر نمی‌رسد این فصل دیگر موضوعیتی در کورسِ قهرمانی داشته باشد. یونایتد سالِ گذشته 500 میلیون پوند درآمده داشته و منصور بن زاید، مالکِ سیتی ثروتش حدودِ 20 میلیارد پوند تخمین زده می‌شود. اما فصل برایِ این دو غولِ اقتصادی تقریبا تمام شده است و تمامِ امیدشان به فصل آینده دوخته شده، وقتی پپ گواردیولا و احتمالا ژوزه مورینیو رهبریِ تیم‌هایشان را به عهده بگیرند. تجربه‌یِ فاجعه‌بارِ سه سالِ اخیر باعث شده تا یونایتدی‌ها حالا مورینیو را با آغوشِ باز بپذیرند.
نظر دهید