یادداشت: سی سالگیِ برلوسکونی در میلان؛ اینک آخرالزمان
جیمز هورن‌کاسل
«من همیشه رویایِ این را می‌دیدم که پاسِ جانی ریورا برایِ میلان گل بزنم. وقتی بچه بودم پنجشنبه‌ها رویایِ گونار نوردال را می‌دیدم و دوشنبه‌ها سعی می‌کردم حرکاتِ او را تقلید کنم. جزوی از میلان بودن باعث میشه دوباره احساسِ جوانی کنم.» اینها اولین جملاتی بودند که سیلویو برلوسکونیِ میلیاردر درباره‌یِ میلان زد. شنبه برایِ بزرگداشتِ سی سالگیِ خریدِ باشگاه توسطِ او، برلوسکونی دوباره با هلیکوپتر بر میلانلو فرود آمد، با بازیکنانِ میلان ناهار خورد و جشنی با تیم گرفت و تمامِ خاطراتِ این دوران، خوب و بد را مرور کرد؛ از پیروزیِ 4-0 مقابلِ بارسلونا در فینالِ چمپیونز لیگ گرفته تا آن شبِ فراموش‌نشدنی در استانبول و شکست مقابلِ لیورپول: «در دورانِ من ما 8 بار به فینالِ اروپا رسیده‌ایم. دوست دارم در 5 سالِ آینده 2 بارِ دیگر هم این موفقیت را تکرار کنیم.» خیلی تند نرو سیلویو! جاه‌طلبی خیلی خوبه و اصلا همین جاه‌طلبی بوده که تو را تا اینجا آورده است، اما همانطور که جاکومو بون‌اونتورا بعد از شکست مقابلِ بولونیا گفت: «نباید هوداران را گول زد.»
خودِ دخترِ برلوسکونی، باربارا، بعد از اینکه میلان در دورِ رفتِ مرحله‌یِ نیمه نهاییِ کوپا ایتالیا تنها با پنالتیِ ماریو بالوتلی موفق شد تیمِ دسته سومیِ آلساندریا را شکست دهد هم چنین نظری را بیان کرد: «ما باید با هوادارانمون صادق باشیم. هدفِ ما این فصل رسیدن به یوروپا لیگ است.» میلان در حالِ حاضر در رده‌یِ ششمِ سریِ آ است، برایِ همین حرفِ باربارا برلوسکونی منطقی به نظر می‌رسد، حرفی که غیر از برلوسکونیِ پدر و دستِ راستش، آدریانو گالیانی، همه در میلان بهش باور دارند. با این حال وضعیتِ حالِ حاضرِ میلان خوشبینیِ محافظه‌کارانه‌ای هم برایش هودارانش می‌تواند داشته باشد.
شکست مقابلِ بولونیا در ششمِ ژانویه تنها شکستِ میلان در 3 ماهِ اخیر بوده، در مجموعِ 16 بازی در رقابت‌هایِ مختلف. سینیسا میهایلوویچ که اوایل فصل مدام دست به آزمون و خطا می‌زد و از دیگو لوپز و نایجل دی یانگ و کیسوکه هوندا و لوئیز آدریانو در ترکیبِ اصلی‌اش در سیستمِ 2-4-4 دایمند استفاده می‌کرد، حالا به ترکیبی جدید و پیشرفته رسیده و فقط اگر مصدوم یا محروم داشته باشد آن را تغییر می‌دهد. قدمِ رو به جلویِ اول در اکتبر گذاشته شد، وقتی میهایلوویچ جان لوئیجی دونارومایِ 16 ساله را درونِ دروازه‌یِ میلان قرار داد و بعد ریکاردو مونتولیو را به ترکیبِ اصلی اضافه کرد تا طراحیِ از عقبِ زمین سامانی بگیرد، کاری که دی یانگ قادر به انجامش نبود. تغییر بعدی تغییرِ جایِ هوندا و بون‌اونتورا بود که حالا به عنوانِ بال‌هایِ سیستمِ 2-4-4 فلت بازی می‌کنند. امبایه نینانگ هم برایِ سرعت دادنِ به خطِ حمله، جایِ آدریانو را به عنوانِ زوجِ کارلوس باکا گرفت. بر عکسِ اینتر که مانچینی در هر بازی با ترکیب و سیستمی متفاوت تیمش را به زمین می‌فرستد، میلانی‌ها حالا به تداوم رسیده‌اند و هر بازیکنی می‌داند چه وظیفه و نقشی باید بازی کند. پیروزیِ میلان در داربیِ مدونینا با نتیجه‌یِ 3-0 لحظه‌ای نمادین برایِ میهایلوویچ و تیمش بود. میلان در ادامه فیورنتینا را هم راحت 2-0 برد و با نمایشی که در نیمه‌یِ دومِ بازی مقابلِ رم داشت حقش بیش از یک تساوی بود.
میلان دیگر چند سالِ تلخِ اخیر را فراموش کرده و تیمی که از هر شرایطِ سختی می‌ترسید حالا حتی از بازی در استادیو سن پائولو مقابلِ ناپولی هم هراسی ندارد. از این منظر واقعا باید به میهایلوویچ مدرکِ روانشناسی بدهند. کافیست به حرف‌هایِ کیسوکه هوندا در آستانه‌یِ بازیِ حساس امشب گوش بدیم تا این تغییر را ببینیم: «ما باید از بازیِ امشب حداقل یک امتیاز بگیریم.» با در نظر گرفتنِ اینکه ناپولی این فصل هنوز در خانه نباخته، حرفِ هوندا خیلی شجاعانه به نظر می‌رسد. این حال و هوایِ کلی در اردویِ میلانی‌هاست، روحیه‌ای که میهایلوویچ به تیم بازگردانده است. در سالِ 2016 در سریِ آ تنها یوونتوس و ناپولی بهتر از میلان نتیجه گرفته‌اند، تیمی که میانگینِ 2.14 امتیاز در هر بازی به دست آورده است.
با توجه به پیروزیِ فیورنتینا و اینتر و رم در این هفته، میلان برایِ اینکه دوباره به فاصله‌یِ دو امتیازیِ اینتر برایِ کسبِ سهمیه‌یِ یوروپا لیگ قرار بگیرد، نیاز به 3 امتیازِ بازی دارد. از سویِ دیگر تساویِ یوونتوس هم فرصتِ دوباره صدرنشینی را به ناپولی داده و این کارِ میلان را بسیار سخت می‌کند. اما میهایلوویچ حتی رسیدن به رده‌یِ سوم و بازی در چمیپونز لیگِ فصلِ آینده را در افق می‌بیند: «ما برایِ رسیدن به این رتبه، نسبتِ به رقبا از هر نظر در موقعیتِ بهتری هستیم، چه روحی روانی و ذهنی و چه فیزیکی. شاید رویایِ برلوسکونی برایِ دو بار رسیدن به فینالِ چمپیونز لیگ در پنج سالِ آینده خیلی خوش‌خیالی باشد، اما بازگشتِ میلان به این رقابت‌ها، بعد از دو سال غیبت، دیگر محال نیست. سینیسا میهایلوویچ این امکان را برایِ روسونری زنده کرده است.
«من همیشه رویایِ این را می‌دیدم که پاسِ جانی ریورا برایِ میلان گل بزنم. وقتی بچه بودم پنجشنبه‌ها رویایِ گونار نوردال را می‌دیدم و دوشنبه‌ها سعی می‌کردم حرکاتِ او را تقلید کنم. جزوی از میلان بودن باعث میشه دوباره احساسِ جوانی کنم.» اینها اولین جملاتی بودند که سیلویو برلوسکونیِ میلیاردر درباره‌یِ میلان زد. شنبه برایِ بزرگداشتِ سی سالگیِ خریدِ باشگاه توسطِ او، برلوسکونی دوباره با هلیکوپتر بر میلانلو فرود آمد، با بازیکنانِ میلان ناهار خورد و جشنی با تیم گرفت و تمامِ خاطراتِ این دوران، خوب و بد را مرور کرد؛ از پیروزیِ 4-0 مقابلِ بارسلونا در فینالِ چمپیونز لیگ گرفته تا آن شبِ فراموش‌نشدنی در استانبول و شکست مقابلِ لیورپول: «در دورانِ من ما 8 بار به فینالِ اروپا رسیده‌ایم. دوست دارم در 5 سالِ آینده 2 بارِ دیگر هم این موفقیت را تکرار کنیم.» خیلی تند نرو سیلویو! جاه‌طلبی خیلی خوبه و اصلا همین جاه‌طلبی بوده که تو را تا اینجا آورده است، اما همانطور که جاکومو بون‌اونتورا بعد از شکست مقابلِ بولونیا گفت: «نباید هوداران را گول زد.»
خودِ دخترِ برلوسکونی، باربارا، بعد از اینکه میلان در دورِ رفتِ مرحله‌یِ نیمه نهاییِ کوپا ایتالیا تنها با پنالتیِ ماریو بالوتلی موفق شد تیمِ دسته سومیِ آلساندریا را شکست دهد هم چنین نظری را بیان کرد: «ما باید با هوادارانمون صادق باشیم. هدفِ ما این فصل رسیدن به یوروپا لیگ است.» میلان در حالِ حاضر در رده‌یِ ششمِ سریِ آ است، برایِ همین حرفِ باربارا برلوسکونی منطقی به نظر می‌رسد، حرفی که غیر از برلوسکونیِ پدر و دستِ راستش، آدریانو گالیانی، همه در میلان بهش باور دارند. با این حال وضعیتِ حالِ حاضرِ میلان خوشبینیِ محافظه‌کارانه‌ای هم برایش هودارانش می‌تواند داشته باشد.
شکست مقابلِ بولونیا در ششمِ ژانویه تنها شکستِ میلان در 3 ماهِ اخیر بوده، در مجموعِ 16 بازی در رقابت‌هایِ مختلف. سینیسا میهایلوویچ که اوایل فصل مدام دست به آزمون و خطا می‌زد و از دیگو لوپز و نایجل دی یانگ و کیسوکه هوندا و لوئیز آدریانو در ترکیبِ اصلی‌اش در سیستمِ 2-4-4 دایمند استفاده می‌کرد، حالا به ترکیبی جدید و پیشرفته رسیده و فقط اگر مصدوم یا محروم داشته باشد آن را تغییر می‌دهد. قدمِ رو به جلویِ اول در اکتبر گذاشته شد، وقتی میهایلوویچ جان لوئیجی دونارومایِ 16 ساله را درونِ دروازه‌یِ میلان قرار داد و بعد ریکاردو مونتولیو را به ترکیبِ اصلی اضافه کرد تا طراحیِ از عقبِ زمین سامانی بگیرد، کاری که دی یانگ قادر به انجامش نبود. تغییر بعدی تغییرِ جایِ هوندا و بون‌اونتورا بود که حالا به عنوانِ بال‌هایِ سیستمِ 2-4-4 فلت بازی می‌کنند. امبایه نینانگ هم برایِ سرعت دادنِ به خطِ حمله، جایِ آدریانو را به عنوانِ زوجِ کارلوس باکا گرفت. بر عکسِ اینتر که مانچینی در هر بازی با ترکیب و سیستمی متفاوت تیمش را به زمین می‌فرستد، میلانی‌ها حالا به تداوم رسیده‌اند و هر بازیکنی می‌داند چه وظیفه و نقشی باید بازی کند. پیروزیِ میلان در داربیِ مدونینا با نتیجه‌یِ 3-0 لحظه‌ای نمادین برایِ میهایلوویچ و تیمش بود. میلان در ادامه فیورنتینا را هم راحت 2-0 برد و با نمایشی که در نیمه‌یِ دومِ بازی مقابلِ رم داشت حقش بیش از یک تساوی بود.
میلان دیگر چند سالِ تلخِ اخیر را فراموش کرده و تیمی که از هر شرایطِ سختی می‌ترسید حالا حتی از بازی در استادیو سن پائولو مقابلِ ناپولی هم هراسی ندارد. از این منظر واقعا باید به میهایلوویچ مدرکِ روانشناسی بدهند. کافیست به حرف‌هایِ کیسوکه هوندا در آستانه‌یِ بازیِ حساس امشب گوش بدیم تا این تغییر را ببینیم: «ما باید از بازیِ امشب حداقل یک امتیاز بگیریم.» با در نظر گرفتنِ اینکه ناپولی این فصل هنوز در خانه نباخته، حرفِ هوندا خیلی شجاعانه به نظر می‌رسد. این حال و هوایِ کلی در اردویِ میلانی‌هاست، روحیه‌ای که میهایلوویچ به تیم بازگردانده است. در سالِ 2016 در سریِ آ تنها یوونتوس و ناپولی بهتر از میلان نتیجه گرفته‌اند، تیمی که میانگینِ 2.14 امتیاز در هر بازی به دست آورده است.
با توجه به پیروزیِ فیورنتینا و اینتر و رم در این هفته، میلان برایِ اینکه دوباره به فاصله‌یِ دو امتیازیِ اینتر برایِ کسبِ سهمیه‌یِ یوروپا لیگ قرار بگیرد، نیاز به 3 امتیازِ بازی دارد. از سویِ دیگر تساویِ یوونتوس هم فرصتِ دوباره صدرنشینی را به ناپولی داده و این کارِ میلان را بسیار سخت می‌کند. اما میهایلوویچ حتی رسیدن به رده‌یِ سوم و بازی در چمیپونز لیگِ فصلِ آینده را در افق می‌بیند: «ما برایِ رسیدن به این رتبه، نسبتِ به رقبا از هر نظر در موقعیتِ بهتری هستیم، چه روحی روانی و ذهنی و چه فیزیکی. شاید رویایِ برلوسکونی برایِ دو بار رسیدن به فینالِ چمپیونز لیگ در پنج سالِ آینده خیلی خوش‌خیالی باشد، اما بازگشتِ میلان به این رقابت‌ها، بعد از دو سال غیبت، دیگر محال نیست. سینیسا میهایلوویچ این امکان را برایِ روسونری زنده کرده است.
نظر دهید