آدام بیت
 
خیلی‌ها بارسلونا را تیمی غیرِ قابلِ مهار می‌دانند، تیمی پر از بازیکنانِ خطرناک. بارسلونا لوئیس سوارز، بهترین گلزنِ لا لیگا، لیونل مسی، دارنده‌یِ پنج توپِ طلا و نیمار که امسال فقط در کسبِ توپِ طلا مسی را بالایِ خودش دید را دارد. اما هر ماشینی، هرچقدر هم زیبا، نیاز به موتور دارد. سرخیو بوسکتس موتور بارسلونا است که تعادلِ دفاعی و هجومیِ این تیم را حفظ می‌کند. اگر بوسکتس از کار بیفتد، ماشینِ بارسا هم از کار می‌افتد. این راهِ مهارِ بارسلونا است، پرسِ کردنِ شدیدِ بوسکتس.
در سال‌هایِ اخیر تیم‎‌هایِ زیادی از الگویِ ژوزه مورینیو که اولین بار با اینتر در سالِ 2010 به کار گرفته شد، مقابلِ بارسلونا پیروی کرده‌اند: دفاعِ عمیق و بدونِ اشتباه و با دقت. این الگویی است که بارسلونا به آن عادت کرده و در بیشتر مواقع شکستش می‌دهد. اما فصلِ پیش در نیمه نهاییِ چمپیونز لیگ، پپ گواردیولا با بایرن مونیخ راهی کاملا متفاوت را رفت و بارسلونا را در زمینِ خودش پرس فوق‌العاده شدید و بالا کرد. درسته که بعد از بازی و با توجه به شکستِ 3-0 بایرن، تقریبا اکثرا از تاکتیکِ او انتقاد کردند، اما مثل همیشه گواردیولا به نکته‌یِ درستی پی برده بود، نکته‌ای که به نظر می‌رسد تیم‌هایِ دیگر هم این فصل کم کم به آن پی برده‌اند. تیم‌ها در لا لیگا حالا سعی می‌کنند با پرس کردنِ خطِ میانیِ بارسلونا، و به خصوص بوسکتس، آنها را مجبور کنند رو به فوتبالِ مستقیم بیاورند.
بهترین نمونه‌یِ چنین طرحی را امسال ادواردو بریزو، مربیِ سلتا ویگو، که الگویِ خودش را مارسلو بیلسا می‌داند، اجرا کرد. سلتا با تحتِ فشار قرار دادنِ بوسکتس موفق شد بارسلونا را 4-1 در گالیسیا شکست بدهد. میانگینِ درصدِ پاسِ صحیحِ بوسکتس در این فصلِ لا لیگا 89.2 است. این درصد در چمپیونز لیگ بالاتر هم می‌رود: 92.5. اما بوسکتس در شکستِ سنگین مقابلِ سلتا ویگو تنها 80.5 درصدِ پاس‌هایش به هدف رسید و در نیمه‌یِ دوم تعویض شد، در حالیکه تیمش 3-0 عقب بود. مشکلِ بارسلونا در این بازی پیدا کردنِ پاسِ آخر نبود، بلکه در همان پاسِ اول شکست می‌خوردند. آرسن ونگر می‌تواند از ایده‌یِ ادواردو بریزو الهام بگیرد و به جنگِ باز با بارسلونا برود. حتی مالاگا هم در ژانویه در دیداری که نهایتا 2-1 باخت، مثلِ سلتا بوسکتس را تحتی فشارِ شدید قرار داد و باعث شد تا دقتِ پاسش به 86.4 برسد.
پارک کردنِ اتوبوس هرگز سبکِ ونگر و آرسنال نبوده است. پس تنها راهی که برایشان باقی می‌ماند، مهارِ بوسکتس است.