یادداشت: آغازِ آینده‌یِ فوتبالِ فرانسه
ژولین لوران
خنده و خوشحالی یک بارِ دیگر جایش را به ترس و غم داد. دوشنبه‌یِ هفته‌یِ پیش بازیکنان و مربیانِ فرانسه تولدِ 25 سالگیِ آنتوان گریزمان را در کلرفونتن جشن گرفتند. شمع و کیک و شوخی و خنده، همه چیز برپا بود. اما وقتی سه‌شنبه صبح فرانسوی‌ها بیدار شدند خبرِ حمله‌یِ تروریستی به بروکسل را شنیدند، خبری که یادآوری بود از شبِ تلخِ پاریس. فرانسوی‌ها سه‌شنبه صبح مجبور شدند آن شب را یک بارِ دیگر به یاد بیاورند، شبی که 130 نفر در پاریس کشته شدند و بازیکنان تا ساعتِ سه‌یِ صبح کنارِ آلمانی‌ها در استاد دو فرانس باقی ماندند و مدام خبر از بستگانشان گرفتند. خواهرِ آنتوان گریزمان از باتاکلان فرار کرد و جانِ سالم به در برد. دخترخاله‌یِ لاسانا دیارا اما کشته شد. سه‌شنبه بازگشتی تلخ به این حقیقتِ ضایعه‌بار بود. اکثرِ بازیکنانِ فرانسه دوستانی در بلژیک و بروکسل دارند. الیاکیم مانگالا که این بار در جمعِ بازیکنانِ فرانسه نیست، در پاریس به دنیا آمده اما در بروکسل بزرگ شده است. با این جوِ سنگین و غمگین فرانسه برایِ دو بازیِ آخرش قبل از شروعِ یورو 2016 در خاکِ خودش آماده شد.
پل پوگبا و دوستانش در اولین بازی در آمستردام هلند را شکست دادند و در آخرین بازی‌شان باید میزبانِ روسیه در استاد دو فرانس باشند. این اولین بازیِ فرانسه در این استادیوم بعد از سیزدهمِ نوامبر است. جدا از این اتفاقاتِ تلخ، این هفته آخرین فرصتِ بازیکنانِ فرانسه است که خودشان را به دیدیه دشان ثابت کنند. مهترینِ این بازیکنانِ دیمیتری پایت است که فصلی عالی را با وستهام سپری کرده، اما به دلیلِ رفتارِ خارج از زمینش و بازی‌هایِ قبلی‌اش برایِ فرانسه، در سه سریِ قبلیِ بازی‌هایِ ملی به جمعِ آبی‌ها دعوت نشده بود. پایت مقابلِ هلند بازی کرد و نمایشی بسیار خوب داشت.
در خطِ حمله داستانِ کریم بنزما هنوز ادامه دارد. فعلا مشخص نیست که آیا بنزما می‌تواند در یورو حضور پیدا کند یا نه. اگر پاسخ منفی باشد یکی از اولیویه ژیرو، آندره-پیر ژینیاک یا آنتونی مارسیال باید جایش را پر کنند. در خطِ دفاعیِ سوالِ اصلی زوجِ رافائال واران است. دشان هنوز مطمئن نیست بینِ ساکو یا کوشیلنی کدام گرینه‌ای بهتر برایِ قرار گرفتنِ کنارِ واران است. البته نظرش فعلا اندکی بیشتر رویِ کوشیلنی است. دفاعِ فرانسه در یورو می‌تواند دفاعی مستحکم باشد، اما در حالِ حاضرِ تحتِ احداث است.
دیشب برایِ اولین بار انگولو کانته را با پیراهنِ تیمِ ملیِ فرانسه دیدیم. کانته، ستاره‌یِ لستر، به نظرِ من بهترین بازیکنِ فصلِ لیگِ برتر بوده است. با این حال تفاوتِ زیادی بینِ بازی‌هایِ باشگاهی و تورنمنت‌هایِ بزرگِ ملی، حتی برایِ لیگِ برتر، وجود دارد. اگر کانته همان کانته‌یِ لستر باشد و مقابلِ روسیه در پاریس، شهری که در آن به دنیا آمده، هم نظرِ دشان را جلب کند، می‌تواند مهره‌ای ارزشمند در یورو 2016 باشد. کینگزلی کومن هم که تقریبا یک تنه یوونتوس را از چمپیونز لیگ حذف کرد فرصتِ این را دارد که در بازی مقابلِ روسیه نشان دهد چه عاملی به تیمِ ملیِ فرانسه اضافه خواهد کرد. تصورِ مثلثِ خطِ حمله‌یِ کومن، گریزمان و مارسیال بسیار جذاب است.
کومن 19 ساله است، مارسیال 20 ساله، واران 22 ساله، پوگبا 23 ساله و گریزمان 25 ساله. بازیکنانی مثلِ مکسول کورنه‌یِ 19 ساله، توماس لومارِ 20 ساله، آدرین ربیویِ 20 ساله و آیمریکِ لاپورتِ 21 ساله را هم فراموش نکنید که همه به تیمِ زیرِ 21 ساله‌ها دعوت شده‌اند. و البته اوزمان دمبله، تازه‌ترین پدیده‌یِ فوتبالِ فرانسه که تنها 18 سال دارد. آینده برایِ فرانسه درخشان است. آینده‌ای که این هفته شروع شد.
خنده و خوشحالی یک بارِ دیگر جایش را به ترس و غم داد. دوشنبه‌یِ هفته‌یِ پیش بازیکنان و مربیانِ فرانسه تولدِ 25 سالگیِ آنتوان گریزمان را در کلرفونتن جشن گرفتند. شمع و کیک و شوخی و خنده، همه چیز برپا بود. اما وقتی سه‌شنبه صبح فرانسوی‌ها بیدار شدند خبرِ حمله‌یِ تروریستی به بروکسل را شنیدند، خبری که یادآوری بود از شبِ تلخِ پاریس. فرانسوی‌ها سه‌شنبه صبح مجبور شدند آن شب را یک بارِ دیگر به یاد بیاورند، شبی که 130 نفر در پاریس کشته شدند و بازیکنان تا ساعتِ سه‌یِ صبح کنارِ آلمانی‌ها در استاد دو فرانس باقی ماندند و مدام خبر از بستگانشان گرفتند. خواهرِ آنتوان گریزمان از باتاکلان فرار کرد و جانِ سالم به در برد. دخترخاله‌یِ لاسانا دیارا اما کشته شد. سه‌شنبه بازگشتی تلخ به این حقیقتِ ضایعه‌بار بود. اکثرِ بازیکنانِ فرانسه دوستانی در بلژیک و بروکسل دارند. الیاکیم مانگالا که این بار در جمعِ بازیکنانِ فرانسه نیست، در پاریس به دنیا آمده اما در بروکسل بزرگ شده است. با این جوِ سنگین و غمگین فرانسه برایِ دو بازیِ آخرش قبل از شروعِ یورو 2016 در خاکِ خودش آماده شد.
پل پوگبا و دوستانش در اولین بازی در آمستردام هلند را شکست دادند و در آخرین بازی‌شان باید میزبانِ روسیه در استاد دو فرانس باشند. این اولین بازیِ فرانسه در این استادیوم بعد از سیزدهمِ نوامبر است. جدا از این اتفاقاتِ تلخ، این هفته آخرین فرصتِ بازیکنانِ فرانسه است که خودشان را به دیدیه دشان ثابت کنند. مهترینِ این بازیکنانِ دیمیتری پایت است که فصلی عالی را با وستهام سپری کرده، اما به دلیلِ رفتارِ خارج از زمینش و بازی‌هایِ قبلی‌اش برایِ فرانسه، در سه سریِ قبلیِ بازی‌هایِ ملی به جمعِ آبی‌ها دعوت نشده بود. پایت مقابلِ هلند بازی کرد و نمایشی بسیار خوب داشت.
در خطِ حمله داستانِ کریم بنزما هنوز ادامه دارد. فعلا مشخص نیست که آیا بنزما می‌تواند در یورو حضور پیدا کند یا نه. اگر پاسخ منفی باشد یکی از اولیویه ژیرو، آندره-پیر ژینیاک یا آنتونی مارسیال باید جایش را پر کنند. در خطِ دفاعیِ سوالِ اصلی زوجِ رافائال واران است. دشان هنوز مطمئن نیست بینِ ساکو یا کوشیلنی کدام گرینه‌ای بهتر برایِ قرار گرفتنِ کنارِ واران است. البته نظرش فعلا اندکی بیشتر رویِ کوشیلنی است. دفاعِ فرانسه در یورو می‌تواند دفاعی مستحکم باشد، اما در حالِ حاضرِ تحتِ احداث است.
دیشب برایِ اولین بار انگولو کانته را با پیراهنِ تیمِ ملیِ فرانسه دیدیم. کانته، ستاره‌یِ لستر، به نظرِ من بهترین بازیکنِ فصلِ لیگِ برتر بوده است. با این حال تفاوتِ زیادی بینِ بازی‌هایِ باشگاهی و تورنمنت‌هایِ بزرگِ ملی، حتی برایِ لیگِ برتر، وجود دارد. اگر کانته همان کانته‌یِ لستر باشد و مقابلِ روسیه در پاریس، شهری که در آن به دنیا آمده، هم نظرِ دشان را جلب کند، می‌تواند مهره‌ای ارزشمند در یورو 2016 باشد. کینگزلی کومن هم که تقریبا یک تنه یوونتوس را از چمپیونز لیگ حذف کرد فرصتِ این را دارد که در بازی مقابلِ روسیه نشان دهد چه عاملی به تیمِ ملیِ فرانسه اضافه خواهد کرد. تصورِ مثلثِ خطِ حمله‌یِ کومن، گریزمان و مارسیال بسیار جذاب است.
کومن 19 ساله است، مارسیال 20 ساله، واران 22 ساله، پوگبا 23 ساله و گریزمان 25 ساله. بازیکنانی مثلِ مکسول کورنه‌یِ 19 ساله، توماس لومارِ 20 ساله، آدرین ربیویِ 20 ساله و آیمریکِ لاپورتِ 21 ساله را هم فراموش نکنید که همه به تیمِ زیرِ 21 ساله‌ها دعوت شده‌اند. و البته اوزمان دمبله، تازه‌ترین پدیده‌یِ فوتبالِ فرانسه که تنها 18 سال دارد. آینده برایِ فرانسه درخشان است. آینده‌ای که این هفته شروع شد.
نظر دهید