آی اسپورت- دست هایی عمود بر آزادی به نشانه شرم؛ عذرخواهی از هوادارانی که مجبور به تحمل حمید استیلی بودند؛ پس از تساوی مقابل ملوان در اولین بازگشت استیلی به نیمکت پرسپولیس؛ اندوهگین و شرم زده. اتفاقی که تا پیش از آن روز از کریمی به یاد نداشتیم و حالا به آن اعتیاد پیدا کردیم. دیگر عادت کرده ایم که روز به روز از کریمی ناامیدتر شویم. او هم درگیر روزمرگی شده. نیازی به رفتن کلاس های مربیگری را حس نمی کند؛ همچنین مدیریتی. همچنان روی استعدادش تکیه می کند. استعدادی که در دور زدن مدافعان بوندسلیگا و آس رم به کارش آمد ولی کیروش نه. دور زدن تیم ملی ممنوع. به همان سرعت علی کریمی پله ها را دو تا یکی پایین آمد و مثل همیشه چشمش را روی فانتزی مردم بست. برای خودش زندگی می کند نه مردم. شاید به همین خاطر است که سلفی هایش را با برج سازها می اندازد و صندلی های مشاوره اش را از مالک های لیگ یکی می خواهد. حالا هم به تیمی می رود که سی هفته میثاقیان را داشت و حالا هم حمید. حمیدی دیگر. این بار نوبت به درخشان رسید که از اعتبار کریمی بالا رود. منتظر دست های علی آقا کریمی باشیم؛ شرمزده تر از همیشه. در لیگی پر از جادو جمبل که جای جادوگر آسیا نیست.

حسام محسنیان