آی اسپورت - مهدی طارمی برای من سمبل بازیکنانی است که آدم را از طرفداری فوتبال پشیمان می‌کنند. اینکه یک بازیکن برای پیشرفت یا زندگی بهتر به باشگاه‌های دیگر برود کار بدی نیست. اما اینکه باشگاه برایت مثل دستشویی باشد که هر وقت نیاز داشتی واردش شوی و هر وقت نیازش نداشتی، دنبال کارت بروی، آخر نامردی و پستی است. به اینها باید نحوه مواجهه با موضوع و مدل رفت و آمد رو هم اضافه کرد که واقعا حال هر فوتبالدوستی را به هم می‌زند.

هر وقت چنین بازیکنانی را در دنیای فوتبال می‌بینم از فوتبال متنفر می‌شم ولی وقتی به بازیکنانی مثل بوفون، توتی، مالدینی، کاسیاس و امثالهم برخورد می‌کنم با خود می‌گویم حیف از وقت که به امثال طارمی فکر کنم حتی اگه با گل‌‌های‌شان به قهرمانی یه باشگاه کمک کرده باشند.

این البته مشکل فوتبال و باشگاه‌های ایران است که چنین بازیکن‌هایی پرورش داده که نه رفتار درست و حسابی دارند و نه گفتار مناسب. برای این‌ها باشگاه تفاوتی با مکان‌های بدنام ندارد و این بزرگ‌ترین درد امروز فوتبال ماست. چه قصه تلخی...