آی‌اسپورت – گوندوگان کارش را از تیمِ دومِ بوخوم و بعد نورنبرگ آغاز کرد. او در چهارمینِ بازی‌اش در بوندسلیگا مقابلِ باستین شواین‌اشتایگر قرار گرفت و موفق شد در حضورِ ستاره‎‌یِ بایرن و آلمان خطِ میانی را به تسلطِ خودش در بیاورد. این اولین نشانه‌یِ تولدِ یک ستاره در بوندسلیگا بود. بعد از درخشش در نورنبرگ، گوندوگان در سالِ 2011 به دورتموندِ یورگن کلوپ پیوست تا جایِ خالیِ نوری شاهین، بازیکنِ سالِ آلمان که به رئال مادرید رفته بود را پر کند. گوندوگان در اوایلِ حضورش در وستفالن با مشکلاتی روبرو شد و موفق نشد خودش را در سیستمِ پرفشارِ یورگن کلوپ جا بیندازد. اما به مرور با تیم هماهنگ شد و در نهایت با 3 گل و 3 پاسِ گل به دورتموند کمک کرد تا دوگانه‌یِ داخلی را فتح کند و کنارِ شینجی کاگاوا و متس هوملز در تیمِ منتخبِ فصلِ بوندسلگا به انتخابِ مجله‌یِ کیکر قرار گرفت.
فصلِ بعد دورتموند یک قدم جلوتر هم گذاشت و تا فینالِ چمپیونز لیگ پیش رفت. گوندوگان در فینال با پنالتیِ خودش کار را به تساویِ 1-1 کشید، اما گلِ دقایقِ پایانیِ آرین روبن مردانِ کلوپ را از رسیدن به این افتخارِ بزرگ محروم کرد. بعد از این فصل دورانِ خوشِ گوندوگان با دورتموند به یک کابوس تبدیل شد. گوندوگان در آستانه‌یِ فصلِ 2013-2014 از ناحیه‌یِ پشت و کمر مصدوم شد و بیش از یک سال از فوتبال دور شد. او در این دوران 80 بازیِ دورتموند را از دست داد و دردناک‌تر اینکه آلمان بدونِ حضورش قهرمانِ جامِ جهانی شد. دورتموند هم بدونِ گوندوگان با مشکلاتِ زیادی روبرو شد و برایِ همین یورگن کلوپ در آخرین فصلِ حضورش در وستفالن گفت: «روزی که گوندوگان برگرده روزِ بزرگی برایِ باشگاهه.» گوندوگان در نهایت اکتبرِ 2014 برگشت و دورتموند فصلِ ناامیدکننده‌اش را در رده‌یِ هفتمِ بوندسلیگا به پایان رساند.
اما این فصل با جانِ تازه‌ای که توماس توخل در دورتموند دمیده، گوندوگان هم به اوجِ خودش بازگشته است. هافبکِ ترک‌تبارِ دورتموند بر اساسِ نمره‌هایِ هواسکورد بینِ 15 بازیکنِ برترِ فصلِ بوندسلیگا است. توخل از گوندوگان در پستی عقب‌تر از جایی که کلوپ ازش بازی می‌گرفت، استفاده می‌کند. برایِ همین است که او تا اینجایِ فصل تنها یک گل زده است. اما قدرتِ دفاعی و بازی‌سازیِ گوندوگان از عقبِ زمین یکی از کلیدی‌ترین عناصرِ دورتموندِ توخل شده است. گوندوگان به طورِ میانگین در هر بازی 2.3 دریبلِ موفق می‌زند که برایِ یک هافبکِ دفاعی آماری خیره کننده و البته نشانه‌یِ اعتمادِ مربی به توانایی‌هایش است. این آمارِ دریبل‌هایِ موفق به اندازه‌یِ دیمیتری پایت و ادن آزار است. و نکته‌یِ مهمتر این است که گوندوگان به طورِ میانگین تنها یک بار در هر بازی توپ را از دست می‌دهد. این آمار برایِ بازیکنانی مثلِ آرون رمزی و راس بارکلی و دلی علی، حداقل دو بار در هر بازی است. گوندوگان به عنوانِ پاسور هم آماری قابلِ قبول دارد و این فصل 87.5 درصد از پاس‌هایش به مقصد رسیده است. در زمینه‌یِ قطعِ توپ هم گوندوگان با بازی‌خوانیِ خودش به طورِ میانگین در هر بازی حداقل دو بار پاس‌هایِ حریف را می‌برد، آماری که با بهترین هافبک دفاعی‌هایِ لیگِ برتر، مثلِ مورگان اشنایدرلین و ویکتور وانایاما قابلِ مقایسه است.
گوندوگان با سرعت و انرژیِ بالایش بهترین گزینه برایِ تیمی است که قصدِ بازیِ انتقالیِ سریع دارد. در ضمن قدرتِ او در کنترل و حفظِ توپ و ریتم بازی باعث می‌شود تا تیمش معمولا مرکزِ زمین را به تسلطِ خودش در بیاورد. اگر اخبارِ اخیر در موردِ پیوستنِ ایلکای گوندوگان به منچستر سیتی درست باشد، تمامِ این خصوصیات و کیفیات می‌تواند به او کمک کند تا به یکی از مهمترین و موثرترین بازیکنانِ لیگِ برتر در فصلِ آینده بدل شود.