آی اسپورت- «فرمول دربی را بلدم». پرویز مظلومی با این جمله به استقبال شهرآورد هشتادودوم رفت تا اضطراب را در اردوی هواداران تیمش کاهش بدهد. در همه نظرسنجی‌های تلویزیونی و اینترنتی- حتی در نظرسنجی وبسایت رسمی استقلال- شانس پیروزی این مسابقه به پرسپولیس داده شده بود اما مظلومی امید زیادی برای تغییر این اتمسفر به سود تیم خودش داشت. آقای مربی امیدوار بود که مسیر تحسین‌های مداوم را از تیم برانکو جدا کند و مسابقه‌ای بسازد که در پایان آن، همه مخاطبان فوتبال شانس اول قهرمانی را به استقلال می‌دهند. پرویز قبل از بازی اعتماد به نفس زیادی داشت اما لبخندهای روی صورت او، زیاد دوام نیاوردند. تفاوتِ بزرگ این دربی با دربی‌های گذشته، در همان 5 دقیقه اول رقم خورد. وقتی که به جای پاسکاری‌های معمول و خطاهای همیشگی دقایق اولیه شهرآورد، قرمزها مالکیت توپ را در اختیار گرفتند و بعد از سه پاسکاری اشتباه و لو دادن توپ توسط آبی‌ها،پرسپولیس به گل اول رسید تا درامِ غیرمنتظره آزادی شکل بگیرد.



 
پرویز مظلومی، قربانیِ بزرگ شهرآورد شماره 82 بود. بازنده‌ترین مردِ دربی. او قبل از مسابقه، سه بار ترکیب اصلی تیمش را تغییر داد و در نهایت شیحی را به زمین فرستاد. بازیکنی که تنها 25 دقیقه توانست با مصدومیت کنار بیاید و خروجش، یکی از تعویض‌های تیم را سوزاند. اشتباهِ استراتژیک بعدی، بیرون کشیدن خسرو حیدری بود. بازیکنی که با یک سانتر، پایه گذار گل اول تیمش شده بود. با این وجود، این اشتباه‌ها تنها دلایل سرزنش پرویز در پایان بازی نبودند. او در تمام دقایق بازی در کنار زمین، هرگز شخصیت یک مربی برنده را نشان نداد. سرمربی استقلال کاریزمای تغییر نتیجه را نداشت و حتی در رختکن نیز نتوانست از پنالتی‌گرفتن مهدی رحمتی برای روحیه دادن به بازیکنان خودی استفاده کند. او در کنار زمین دربی، یادآور رافا بنیتس در کلاسیکوی رفت این فصل لالیگا بود. مردی که همه برنامه‌های تاکتیکی‌اش در همان 10 دقیقه اول بر باد رفت و تیمش هرگز نظم لازم را برای مسابقه به دست نیاورد. درست مثل جناح راست مادرید در آن مسابقه، جناح چپ استقلال نیز کاملا خالی شده بود تا احمدزاده و رضاییان به راحتی در این فضا جولان بدهند و موقعیت خلق کنند.
 
 


یک روز بعد از شکست سنگین در کلاسیکو، فلورنتینو پرس دست به حمایت از رافا زد اما چه کسی بود که ندادند حکم اخراج رافا همان شب امضا شده است؟ حالا نیز مدیران باشگاه استقلال مشغول حمایت از مظلومی هستند اما بعید به نظر می‌رسد حتی قهرمانی جام حذفی، سرنوشت آقای مربی در باشگاه را دچار تحولی شگرف کند. او فقط برای شکست‌خوردن کنار نمی‌رود. اعتراض‌های شدید به این مربی، بیشتر نتیجه فاصله نمایش او با فوتبال مدرن خواهد بود. آبی‌ها برای جبران این روز تلخ، به مردی روی نیمکت احتیاج دارند که در همه دقایق مسابقه بتواند بهترین بازی ممکن از شاگردانش بگیرد. نه مردی که حتی بعد از تحقیر شدن، پشتِ خاطره‌های 5 سال قبل پنهان می‌شود! 


کدخبر:9405