اندی براسل
 
هت تریکِ رونالدو در نوامبرِ 2013 که باعثِ صعودِ پرتغال به جامِ جهانی و حذفِ زلاتان و سوئد شد یکی از آن شب‌هایِ به یادماندنیِ فوتبال بود. بعد از بازی تماشاگرانِ سوئدی که در جریان مسابقه مدام رونالدو را هو می‌کردند و برایِ به هم زدنِ تمرکزش آوازِ "مسی، مسی" سر می‌دادند، ستاره‌یِ پرتغال را تشویق کردند. زلاتان ابراهیممویچ و سباستین لارسون هم از رونالدو تعریف کردند. اما مهتر از همه واکنش بازیکنانِ پرتغال به این نمایشِ باشکوه بود. میگل ولوسو از او به عنوانِ یک ماشین یاد کرد و هوگو آلمیدا گفت رونالدو از سیاره‌ای دیگر آمده است.
کریستیانو رونالدو قطعا ستاره‌یِ پرتغال است و قادر به آفریدنِ صحنه‌هایِ جادوییِ زیاد، اما او نمی‌تواند یک‌تنه پرتغال را در یک تورنمنت به قهرمانی برساند. سوالِ بزرگی که در موردِ پرتغالِ 2016 مطرح می‌شود این است که آیا همراهانِ رونالدو به قدری خوب هستند که پرتغال را به افتخار برسانند؟ تاریخ نشان می‌دهد وقتی CR7 در اوج نبوده، بقیه هم کاری از دستشان برنیامده است. شکستِ 4-0 پرتغال مقابلِ آلمان در جامِ جهانیِ 2014 را به یاد بیاورید، جایی که رونالدو تنها سایه‌ای از خودش بود. با این حال وقتی به دور و برش نگاه می‌کرد بازیکنانی می‌دید که قهرمانِ چمپیونز لیگ شده بودند، پپه، فابیو کونترائو، نانی. پپه‌ای که البته اخراج شد و کونترائویی که مصدوم شد و تورنمنتش همانجا به پایان رسید.
فرناندو سانتوس مربیِ جدیدِ پرتغال که تیم را بعد از بازیِ اول پائولو بنتو در دورِ مقدماتی و شکست مقابلِ آلبانی تحویل گرفت، امیدوار است با تغییراتی که داده شرایط را به گونه‌ای دیگر پیش ببرد. فرمولِ سانتوس برایِ موفقیت رو آوردن به بازیکنانِ قدیمی و باتجربه‌ای مثلِ ریکاردو کاروالیویِ 38 ساله به عنوانِ مسن‌ترین بازیکنِ آتفیلدِ (غیر از دروازه‌بان‌ها) کلِ تورنمت است. خطِ دفاعیِ پرتغال در بازیِ امشب احتمالا متشکل از او به علاوه‌یِ پپه (33)، ویرینیا (30) و الیسو (32) خواهد بود. اما کنارِ این تجربه، سانتوس رناتو سانچس، پدیده‌یِ 18 ساله‌یِ پرتغال که به بایرن مونیخ پیوسته است را هم با خودش به فرانسه برده است.
سیستمِ پایه‌یِ پرتغال احتمالا در یورو 2-4-4 باشد، سیستمی که باعث می‌شود رونالدو کمتر از بازی کردن با 3-3-4 مجبور به دویدن شود. نکته‌ای که با توجه به وضعیتِ او در اواخرِ فینالِ چمپیونز لیگ می‌تواند بسیار موثر باشد. در خطِ میانی ژائو موتینیویِ خلاق از سویِ دنیلو، ژائو ماریو، آدرین سیلوا یا آندره گومس حمایت خواهد شد. با توجه به بازی‌ها مقدماتی، جایی که پرتغال در 8 بازی 11 گل زد، کسی از تیمِ سانتوس انتظارِ فوتبالی تمام هجومی و جذاب ندارد. اما دفاعیِ مستحکم و عمیق با توجه به حضورِ دنیلو به عنوانِ هافبک دفاعیِ درجه یکی که به فول‌بک‌ها اجازه‌یِ نفوذ می‌دهد، می‌توانند پایه‌هایی نتیجه گرفتنِ پرتغال در یورو باشند. چهره‌هایِ جدیدِ پرتغال، ژائو ماریو و آدرین سیلوا هر دو این فصل برایِ اسپورتینگ لیسبون عالی بازی کرده‌اند و می‌توانند وزنِ خطِ میانیِ تیمشان را بالا ببرند.
چهار سال پیش در شکستی تلخ در نیمه نهاییِ یورو مقابلِ اسپانیا، نوبتِ زدنِ پنالتیِ آخر به رونالدو نرسید، چون برونو آلوس و موتینیو پنالتی‌هایشان را خراب کردند و کار قبل از رسیدن به رونالدو تمام شد. اما در فینالِ چمپیونز لیگِ امسال این رونالدو بود که با پنالتیِ آخر کارِ اتلتیکو مادرید را تمام کرد و برایِ دومین بار در سه سالِ اخیر رئال را قهرمانِ اروپا کرد. حالا رونالدو امیدوار است پرتغالِ جدیدی که سانتوس ساخته برایِ حمایت از او کافی باشد.