آی‌اسپورت- به عنوان کسی که مارادونا را دوست دارم و پله را نه. به عنوان یک هوادار آرژانتینی و متنفر از برزیل. باید بگویم که کار بزرگ را پله کرد، نه مارادونا. او بود که عشق به فوتبال را در بین مردم جا انداخت. پله بود که قشنگی‌های فوتبال را به مردها و زن‌ها نشان داد. در روزهایی که فوتبال فقط یک توپ‌بازی ساده بود، جادوی گلزنی‌اش، هیجان را به سکوها تزریق کرد. هر چند که مارادونا بعدها جادوگرتر از پله بود. وقتی که مدافعان تاکتیک یاد گرفته بودند، همه را دریبل می‌‌کرد و با دست هم حماسه می‌آفرید. فقط از دیگو برمی‌آمد که از ناپولی قهرمان جام اروپا بسازد. ولی پله کاری را کرد که مارادونا نکرده بود. او فوتبال را به جهان معرفی کرد. هر چند گناهِ مارادونا نسبت به پله این بود که دیرتر به دنیا آمد و حتما اگر او هم در آن زمان به دنیا می‌آمد، او بود که همه را عاشق فوتبال می‌کرد. ولی به هر حال فوتبال با پله شناخته می‌شود و مارادونا در آن بهترینِ تاریخ است.


داستان محمد بنا و کشتی فرنگی و ایران هم همین است. بنا برای جاودانه شدن نیازی به حماسه دیگری ندارد. او است که از «نخود فرنگی» قهرمان المپیک ساخت. بنا بود که «بنای» کشتی فرنگی را ساخت. به همه دنیا نشان داد که ایران در کشتی، ابرقهرمان است. آزاد و فرنگی هم فرقی ندارد. حالا از این پس می‌تواند ناکامی به بار آورد، می‌تواند بهتر از خودش را بالای سر تیم ببیند. ولی کشتی فرنگی ایران به نام «محمد بنا» حک شده. تمام. 



حسام محسنیان