اتوبوس‌ها همه جای دنیا دردسر سازند

محمد قراگزلو

يكشنبه، ۱ بهمن ۱۳۹۶، ۱۶:۰۸

فوتبال ایران يكشنبه، ۱ بهمن ۱۳۹۶، ۱۶:۰۸

۱۳۴ ۵

آی اسپورت – درست بعد از تساوی با گسترش فولاد آن هم در شرایطی که پرسپولیس تا شکست فقط چند ثانیه فاصله داشت، فرضیه به بن بست خوردن تیم برانکو مقابل حریفانی که اتوبوسی دفاع می‌کنند پررنگ‌تر مطرح می‌شود. یا اینکه این سوال طی دو روز اخیر بیشتر پرسیده شده: «چطور تیمی که به خاطر مدل فوتبالش و تنوع رسیدن به دروازه حریف حسابش را از بقیه جدا کرده و کلاس بالاتری از فوتبال را در دفاع و حمله ارائه می‌دهد مقابل دیوار گوشتی حریف به شکل مکرر به ارسال‌های متعدد از کناره‌ها دل می‌بندد؟‌»

برای روشنگری و پاسخ دادن به این فرضیه و پرسش باید مسائلی را مطرح کرد و مثال‌هایی آورد. باید نتایج این فصل منچسترسیتی، صدرنشین بلامنازع لیگ برتر انگلیس را مرور کنیم‌. حتما خبر دارید که تیم گواردیولا حتی بعد از باخت به لیورپول در دشوارترین لیگ اروپا فاصله شگفتی با رقبای باکیفیتش ایجاد کرده و به نوعی در نیمه راه تکلیف قهرمانی را یکسره کرده است. در واقع استیلای سیتی به بزرگان جزیره آنقدر پررنگ بوده که با توجه به تعدد مربیان در این لیگ حتی تیم گواردیولا را می‌توان بالاتر از بارسای والورده قدرت مطلق این روزهای اروپا دانست. اما همین سیتی مقابل چه تیم‌هایی به دردسر خورده؟ آنها مقابل کریستال پالاس رده هفدهمی در حالی نخستین امتیازهای‌شان را از دست دادند که حریف یک پنالتی هم از دست داد.

سیتی مقابل دو تیم قعر جدولی هم به جان کندن افتاد و در دقایق 88 و 95 گل برتری را زد‌. در واقع این تیم همانقدر که مقابل قدرت‌هایی مثل چلسی، آرسنال و یونایتد نتایج فوق‌العاده‌ای گرفته مقابل تیم‌های کوچک و ته جدولی به مشکل خورده پس به طور طبیعی و کلاسیک مقابل تیم‌هایی که اتوبوسی دفاع می‌کنند به مشکل برمی‌خورد. در واقع حتی تیم همه چیز تمام پپ گواردیولا هم مقابل تیمی که با ده نفر در زمین خود دفاع می‌کند به دردسر می‌افتد. به عبارتی این مدل دفاع کردن نوع بازی منظم را به نامنظم تغییر می‌دهد و در مدل نامنظم مسائل تاکتیکی هر چه بیشتر به پایان بازی نزدیک شویم کمرنگ‌تر می‌شود تا جایی که استفاده از دم‌ دستی‌ترین تاکتیک‌ها مثل ارسال از کناره‌ها و استفاده از توپ‌های دوم می‌تواند چاره کار و تنها راه رسیدن به نتیجه باشد. البته که تیم‌های بزرگ نیز چنین مشکلاتی داشته‌اند. مثلا وقتی تیم گواردیولا مقابل تاتنهام پوچتینو بازی می‌کند فوتبال منظم حریف باعث می‌شود تا راحت‌تر به خواسته‌اش برسد و به 4 گل هم می‌رسد اما وقتی پالاس با فوتبال نامنظمش جلو می‌آید کار به شدت گره می‌خورد.

در این میان البته شأن برخی تیم‌ها اجازه نمی‌دهد به فوتبال نامنظم رو بیاورند و در اصطلاح عمومی‌تر اصلا دوست ندارند در زمان طولانی از یک مسابقه حتی مقابل بهترین تیم لیگ با ده نفر دفاع کنند. برای مثال استقلال شفر، تراکتورسازی و حتی سایپای علی دایی هیچ‌گاه چنین استراتژی را به کار نمی‌گیرند. هر چند قاعده‌ای وجود ندارد که تیم قوی‌تر در بازی منظم حریفش را شکست دهد اما در تقابل با تیمی که روش نامنظم را پیش گرفته رسیدن به گل و کسب نتیجه بسیار پیچیده‌تر می‌شود. حالا سوال اینجاست که مگر پرسپولیس مقابل نفتی که اتوبوسی دفاع می‌کرد کم موقعیت ایجاد کرد؟ مگر مقابل گسترش فولاد، منشا و علیپور کم موقعیت از دست دادند؟

پس تا اینجا تئوری «به مشکل خوردن تیم برانکو مقابل حریفانی که اتوبوسی دفاع می‌کنند» را رد کرده‌ایم و حالا می‌خواهیم بدانیم چرا پرسپولیس برای رسیدن به حداقل امتیاز مقابل گسترش به جان کندن افتاد؟ جواب بسیار ساده و مشخص است: مشکل اصلی پرسپولیس در این مسابقه افت کیفی نزدیک به نیمی از نفرات تیم بود. شاید در برخی مسابقات بتوان با افت یک یا دو بازیکن کنار آمد اما در شرایطی که نیمی از تیم در حد استانداردهای خودشان نیستند سخت بتوان مقابل یک حریف سختکوش به نتیجه رسید. این اتفاق دقیقا مقابل گسترش فولاد رخ داد و مسلمان، علیپور، منشا، ماهینی، احمدزاده و حتی وحید امیری که از هر ده بازی یک بازی نسبتا ضعیف دارد نیز خوب نبود‌.

جدا از اینکه حتی بزرگترین تیم‌های اروپایی و قدرت مطلق هر لیگی در مقطعی دچار افت می‌شوند و گریزی از این مساله نیست آنچه می‌تواند نقطه اشتراک دیگری در تقابل تیم‌های کوچک و بزرگ دنیا باشد موضوع زمان و ارتباط آن با اعتماد به نفس حریف کوچکتر است. در واقع همواره تیم‌های کوچکتر مقابل حریفان نامدار و قدرتمندشان ابتدا با ترسی مفرط وارد زمین می‌شوند اما هر چه زمان گل نخوردن‌شان طولانی‌تر شود اعتماد به نفس بیشتری پیدا می‌کنند، میزان فداکاری بازیکنان‌شان بیشتر می‌شود، بهتر و راحت‌تر دفاع می‌کنند، متحدتر و منسجم‌تر می‌شوند و البته وقت‌کشی‌های‌شان هم بیشتر می‌شود تا سر آخر به هدف خود برسند.

در مورد پرسپولیس شاید اگر این تیم در لحظات آخر نیمه نخست به تراکتورسازی هم گل نمی‌زد نیز چنین شرایطی رقم می‌خورد اما به صورت کلی تیمی که به فینال غرب آسیا رسیده و در این راه از الریان، لخویا و الاهلی عبور کرده، مقابل الهلال سه بازی کلاسیک 50 – 50 داشته و تنها در مسابقه‌ای شکست خورده که ستون فقراتش را در اختیار نداشته، پیش کشیدن تئوری «تیم برانکو مقابل تیم‌هایی که اتوبوسی دفاع می‌کنند مشکل دارد» غیر‌منطقی و تا حدودی خنده‌دار به نظر می‌رسد.

۱۳۴ ۵

آی اسپورت

2018-01-21 16:08:00

نظر دهید

۵ نظر

+

يكشنبه ۱ بهمن ۱۳۹۶، ۱۶:۲۶

راه شکستن دفاع مطلق حریفان استفاده از موقعیت های گل تو 15 دقیقه ابتدایی هربازی هست همونطوری که تو بازی با گسترش دقیقه 10 منشا یه موقعیت عالی رو از دست داد

۲۲ ۱

امیر

يكشنبه ۱ بهمن ۱۳۹۶، ۱۶:۵۵

دقیقا. برد تو این مسابقات وابسته به استفاده از تک موقعیت‌هاست. تو بازی پرسپولیس- نفت دو فصل پیش که قهرمانی از دست پرسپولیس رفت اگه نیمه اول طارمی موقعیتش رو گل کرده بود همه چی تموم شده بود.

۱۹

حمید

يكشنبه ۱ بهمن ۱۳۹۶، ۱۷:۱۱

توی ایران هیچ کس بلد نیست اتوبوس پارک کنه. توی همین بازی با گسترش پرسپولیس بیشتر از 10 تا موقعیت عالی (نه نصف و نیمه) برای گلزنی داشت که فقط از یکیشون استفاده کرد. مشکل اصلی از نظر من نه از خط حمله بلکه از خط دفاع تیم بود که در نبود کمال و ربیع خواه شدیدا آسیب پذیر شده بود و موقعیت های خوبی رو به خط حمله نه چندان قوی گسترش داد که یکیشون هم گل شد. پرسپولیس در این بازی 4 موقعیت عالی به گسترش داد که از میانگین موقعیت دادن پرسپولیس خیلی بیشتره. اگر خط دفاع خوب عمل می کرد همون یک گل هم برامون کافی بود و الان جهت تحلیل ها کاملا بر عکس بود.

پدرام

يكشنبه ۱ بهمن ۱۳۹۶، ۱۸:۴۹

یه عامل دیگه هم هست که مورد توجه باید قرارداد

اون هم داوریهاست

همه جای دنیا داورها از فوتبال هجومی و رو به جلو حمایت میکنند یعنی صحنه های 50-50 رو به نفع مهاجم سوت میزنند

ولی تو ایران داورها فکر میکنند که اگر به نفع پرسپولیس نگیرند خیلی شاخ هستند مخصوصا تو آزادی و این رو نشونه اهمیت

خودشون میدونند - شما بازی بارسلونا یا منچستر سیتی رو ببینید در طول بازی 10 تا ضربه کاشته بیشتر گیر میارند ولی اینجا

کلا خطا نمیگیرند

۱۸

سعید

يكشنبه ۱ بهمن ۱۳۹۶، ۲۱:۳۵

مشکل بزرگ ذهنیت برانکو هست که سخت تغییر میکنه.به خاطر این ذهنیت تا حدی اشتباه ربیع خواه میشه فیکس ترین هافبک تیم اون هم وقتی که خلاق ترین هافبک های ایران را داریم.شاید لازم باشه مدیریت تیم از افرادی مثل بزیک و وحید هاشمیان جهت مشاوره یا حتی اضافه شدن به کادر فنی استفاده کنه.البته نظرم خونه خراب کن هایی مثل درخشان واستیلی نیست که سابقه زدن زیرآب سرمربیان خود یعنی استانبول محبوب وقتی را داشته اند والحق که تو مربیگری هیچی نشدند.به نظر من برانکو خیلی مربی خیلی خوبیه.ولی الان به دلایل مختلف اعم از بی انضباطی بازیکنها مشکلات جدی داوری بی تجربی مدیریت فعلی و مسایل قانونی پیش امده والبته مافیای فوتبال به کمک نیاز داره.مثل روز روشنه که با ماهینی منشا والبته ربیع خواه از پس هیچ اتوبوس که بر نمی آییم هیچ با فولکس ها هم به مشکل بر می خوریم.کاش برانکو لزوم هافبک های خلاق تیمش بیشتر استفاده میکردنعمتی مسلمان بشار وحید فرشاد را داریم ولی تو هر بازی نهایتا از 2 تا شون استفاده میکند.به نطر من سیستم 4 هافبک لوزی و حتی بازی با تک مهاجم واستادن از یک هافبک بیشتر بجای منشا اعصاب خراب کن وبایی دادن محرمی به جای ماهینی می تونه مشکلات تیم را کم کنه و مثل تیم پارسال خود برانکو هرا اتوبوسی راچپ کنه

۱۱۴