آی‌اسپورت- سال‌هاست که در لفظ و نوع نگاه به نمایندگان ایران در رقابت‌های آسیایی، «ملّی» بودن پررنگ است. هنوز هم از این که یک هوادار قرمز برای پیروزی رقیب سنتی داخلی در رقابت با شرقی و غربی دل می‌سوزاند، لذت می‌بریم. اساسا هر تیمی از هر کشور که در جایی دور از وطن برای پیروزی می‌جنگد، نماینده‌ی یک ملت است. از سال‌های دور که تیم‌ها در کوران رقابت، بهترین بازیکنان خود را به نمایندگان آسیایی کشور قرض می‌دادند تا همین سال‌های اخیر که برای جذب بازیکن در فصل نقل و انتقالات، برای تیم‌های آسیایی شرایط ویژه‌تری لحاظ می‌کردند همواره طرز تفکر متفاوتی به این تیم‌ها وجود داشته است حتی اگر در پاره‌ای از اوقات این حمایت در حد لفظ باقی ماند. امروز اما سقوط کامل به دست رئیس پرتغالی فوتبال ملّی رقم خورد.

یک روز مانده به آغاز رقابت‌های دور برگشت مرحله حذفی جام باشگاه‌های آسیا، در حرکتی کم‌نظیر حتی در سطح تیم‌های حاضر در همین دوره از جام جهانی، لیست اولیه تیم ملّی اعلام شد! فهرستی که با وجود نقدهای مختلف نسبت به حضور یا عدم حضور بازیکنانی در آن، به ذات سلیقه‌ی سرمربی تیم است اما زمان اعلام آن حکایت دیگری است.

اگر روزی به واسطه‌ی اطلاق لفظ اجنبی از جانب قلعه نویی یا طرح بحث اضافه وزن بازیکنان ملّی پرسپولیس توسط برانکو ایوانکویچ، جنگی داخلی میان این مربیان و سرمربی تیم ملّی آغاز شد و این جنگ گاهی به ناجوانمردانه ترین اشکال (به ویژه در ارتباط با برانکو) در مرزهای داخلی کشور دنبال شد، امروز این کینه‌توزی مرزهای ملّی را درنوردیده است. اعلام فهرستی از بازیکنان عازم به روسیه که از قضا با حذف تعدادی از بازیکنان اصلی پرسپولیس همراه است آن هم درست یک روز پیش از آغاز بازی حساس پرسپولیس «ایران»  با نماینده‌ی امارات با چه نیتی انجام شده است؟ در این فاصله‌ی ۲۴ ساعته چه برنامه‌ی آماده‌سازی در پیش خواهد بود که ضرورت اعلام اسامی افراد مرتبط با آن در این مقطع را ایجاب می‌کند؟ جواب قطعا رنگ و بویی از ملّی‌گرایی را در خود نخواهد داشت.

در روزهایی که تیم ملّی فوتبال ایران، به تیم شخصی و میدانی برای تسویه حساب‌های بی‌پایان سرمربی­‌اش تبدیل شده و عرصه‌ی نقد این تیم به صلاح‌دید خواص تنگ‌تر از همیشه است، باید از این تیم و اوضاع اسف‌بارش بیشتر نوشت تا در روزها و سال‌های آتی کسی خفت فوتبال ایران را در لابه‌لای آمار ارقام این سال‌ها فراموش نکند. تا فراموش نشود کسی در صدر تا ذیل این فوتبال نبود که بیگانه را از تخت پادشاهی به زیر بیاورد و به او تفهیم کند فوتبالی که با سلیقه‌اش برای ما ساخت «میلی» بود. تا آیندگان عبرت بگیرند تیمی که از دل تحمل خفت شکل گرفته، عزت نخواهد یافت.

ما می‌نویسیم و منتظریم. منتظر پایان دوره‌ی شاید دوست‌نداشتنی‌ترین تیم تاریخ فوتبال ملّی ایران. حتی میلی‌تر از تیمی که پروین و دوستانش راهی مسابقات می‌کردند. تا سلام دوباره به اتحاد و وفاق ملّی، منتظریم.