آی‌اسپورت- تیم برانکو یکی پس از دیگری رقبا را از پیش رو برمی‌دارد و رکوردها را به ته لیست افتخارات سرمربی کروات با این تیم منگنه می‌کند. بهترین تیم ایران در سه فصل اخیر، اما یک کار تمام نشده دارد و دو فصل پیاپی است که به مشکل می‌خورد. آنها که مقتدرانه‌ترین قهرمانی را کسب کردند و تا نیمه‌نهایی لیگ قهرمانان آسیا بالا رفتند، در جام حذفی یک ناکام مطلق بوده‌اند و فصل گذشته مقابل تیمی باختند که تا قبل از آن مسابقه کمتر کسی اسمش را شنیده بود.

شکست مقابل قشقایی شاید از سیاه‌ترین نقاط کارنامه برانکو باشد. جایی که بدون ملی‌پوش‌های پرتعدادش نتوانست مقابل یک تیم دسته دویی دوام بیاورد و در ضربات پنالتی مغلوب آن تیم شد. ضعف شدید نیمکت تیم به انتخاب‌های غلط برانکو و بازیکنان تحمیلی هیأت مدیره بازمی‌گشت که در آن بازی به بدترین شکل خودش را نشان داد. حالا اما مدتی زیادی از آن روزها گذشته و هواداران با قهرمانی در لیگ و حضور در مراحل پایانی لیگ قهرمانان آن اتفاق را از یاد بردند.

اما امسال پرسپولیس در حالی به جام حذفی رسیده که تا همین‌جا به خاطر حضور در لیگ قهرمانان ۴بازی سنگین بیشتر از سایر تیم‌ها داشته و در روزهایی که دیگر تیم‌های لیگ در حال استراحت هستند آنها باید برای دو بازی جام حذفی آماده شوند. اینجاست که دوباره ضعف نیمکت به چشم می‌خورد. جایی که تیم مقابل یک باشگاه دسته اولی بازی دارد و مربی نمی‌تواند به نیمکت‌نشینانش اعتماد کند، چون سال قبل تاوان بدی برای اعتماد اجباری‌اش داد.

احتمالا همان ترکیب همیشگی مقابل بادران قرار خواهد گرفت و چند روز بعد مقابل صنعت نفت هم همان بازیکنانی که آخرین بازی نیم فصل بازی کردند بازی خواهند کرد. و همین ترکیب به مسابقات لیگ بازخواهد گشت و اواخر سال راهی لیگ قهرمانان خواهد شد. فشردگی بازی‌های پرسپولیس در حد تیم‌هایی است که نیمکت قابل اتکایی داشته باشند. وگرنه تیم‌هایی بدون بازیکنان ذخیره مناسب مقابل این فشار دوام نخواهند آورد. مصدومیت بازیکنان کلیدی مانند سیدجلال حسینی، کامیابی‌نیا، امیری و علی‌پور می‌تواند تأثیر زیادی روی عملکرد سرخ‌ها داشته باشد و آماده نبودن بازیکنان جانشین بحران بزرگی برای این تیم به وجود خواهد آورد.

تیمی که پشت سر هم رکوردها را جابه‌جا می‌کند، یادآور رئال مادرید آنچلوتی در فصل دوم حضور این سرمربی است. تیمی که ۲۵بازی پیاپی را برد و رکوردی جهانی ثبت کرد، اما فشردگی بازی‌ها و مصدومیت بازیکنان کلیدی مانند مودریچ، په‌په، بیل و خامس باعث شد تیم از فرم ایده‌آل خارج شود و در نهایت شاهد فصلی باشیم که رئال هیچ جامی نبرده. این فصل خیلی بعید است که پرسپولیس لیگ را به راحتی مال خود نکند، اما رقابت‌های آسیایی و مراحل پایانی جام حذفی شاید برای این تیم مشکل‌ساز شود و اگر تعدادی از مهره‌های مهمش را در اختیار نداشته باشد وضعیت خوبی نمی‌توان برای این تیم متصور بود.

پرسپولیس اگر روی نیمکتش به جای مهره‌هایی که گاهی یک دقیقه بازی می‌کنند بازیکنانی داشت که می‌شد روی حضور ۹۰دقیقه‌ایشان در زمین حساب کرد، فصل بی‌دغدغه‌ای را ادامه می‌داد. اما با شروع زمستان و  نیم فصل جدید فوتبال، شاید اوضاع به آن شکلی که هواداران فکر می‌کنند پیش نرود. به هر حال فاصله زیاد نیمکت و بازیکنان اصلی شاید دردسر بزرگی برای تیم درست کند. شاید هم اتفاق خاصی نیفتد و هرگز تا انتهای فصل چند بازیکن مهم همزمان بازی‌ها را از دست ندهند.

اما اینکه پرسپولیس مجبور است مقابل بادران با ترکیبی از بازیکنان ثابتش به میدان برود، یک زنگ خطر بزرگ برای این تیم است. یک هشدار که به سرخ‌ها می‌گوید خیلی مواظب ساق‌ها و کشاله‌هایشان باشند تا مبادا مصدوم شوند و خیلی مراقب حرکاتشان در زمین باشند تا محروم نشوند.

اگر ماجرای محرومیت پرسپولیس با حرکت عجیبی که در پرونده طارمی کردند رخ نمی‌داد، شاید به راحتی می‌شد با خرید دو مهره در نیم فصل جلوی نگرانی‌های زیادی را گرفت. اما حالا پرسپولیس تا انتهای فصل یک صدرنشین عصا به دست خواهد بود. یک تیم مقتدر که فقط به ۱۲-۱۳بازیکنش اعتماد دارد.

فرهنگستان فوتبال