آی اسپورت- وقتی اسماعیلِ فرهادی، ورزشگاه عضدی را به سکوت دعوت می‌کند تا گل‌اش برای اکسین البرز را در کنار هم‌تیمی‌ها جشن بگیرد، به نظر می‌رسد روزهای طلاییِ فصل سپیدرود دیگر تمام شده‌اند و این شکست قرار است در امتداد شکست‌خوردن در بوشهر و قائمشهر، به سقوط قرمزهای رشت تداوم ببخشد. سپیدرودِ این فصل اما انگار برای رودست زدن به پیشگوها ساخته شده است. برای بازگشتِ از دل بحران و پل‌زدن از نگرانی، به اطمینانِ پیروزی. فقط دو دقیقه طول می‌کشد تا ضربهِ سر شیرجه‌ای پویا نزهتی، پاسخِ گل فرهادی را بدهد و بازی را به تساوی بکشاند. پویا که سال‌ها برای ملوان بازی کرد، برای ملوان جنگید و برای ملوان پنالتی گرفت، حالا در محوطه جریمه ورزشگاه شهر زادگاه‌اش می‌درخشد تا شاید این بار در رشت، طعم بازی در لیگ برتر را بچشد. هفت دقیقه قبل از پایان نیمه اول مسابقه با اکسین، این بار سهیل حق‌شناس گلزنی می‌کند و پیش افتادن ازرقیب را، در آغوش محمدرضا مهدوی جشن می‌گیرد. شادیِ پیرمردها، غوغای سکوها را به همراه دارد و سپیدرود، یک قدم دیگر به رویای بزرگ‌اش نزدیک می‌شود. آن‌ها با 4 امتیاز اختلاف، قهرمانِ نیم‌فصل اول شده‌اند و قصد ندارند از این ماجراجویی هیجان‌انگیز، دست بردارند.

در همه این سال‌های طولانی، سپیدرود در انتظار یک ناجی بود تا از فراموش‌شدن فاصله بگیرد و قدرتنمایی را آغاز کند. از یک جایی به بعد اما، آن‌ها متوجه شدند که هیچکس برای نجات‌شان نخواهد آمد و این خودشان هستند که باید به دنبال راهی برای پایان دادن به فصل‌های غم‌انگیز شکست و تحقیر باشند. فوتبال، ناجی سپیدرود شد تا تیمی که به دنبال بقا در لیگ یک بود، ناگهان همه مخاطبان فوتبال ایران را شگفت‌زده کند. در بسیاری از هفته‌ها، سکوهای عضدی برای تیمِ سرخپوش لیگ یکی پر شده و همین تشویق‌ها و فریادها، سپیدرود را به آرزویش نزدیک‌تر کرده‌اند. همه این پیروزی‌ها، سهم مردان دیوانه‌ای است که هرگز اجازه محو‌شدن نام سپیدرود را ندادند. که با شعار «سپیدرود، عشق(غم) بی‌پایان» در لیگِ دو پای تیم‌شان نشستند تا بالاخره یک روز، کلمه غم را از آن پرانتز لعنتی بیرون بیاورند. این پیروزی‌ها، سهم صاحبان خانه‌های پشت ورزشگاه عضدی است که یک عمر، ناله‌های شکست و نداری را پشت این پنجره‌ها تحمل کردند. 34 امتیاز از 17 مسابقه، 4 امتیاز اختلاف با تیم دوم جدول و یک نیم‌فصل پیش‌رو برای تاریخ‌سازی. برای اهالی فوتبال در رشت، این شبیه‌ترین شکل بیداری به خواب است!