آی‌اسپورت- «تمام بازی در اختیار ما بود. ما توپ را در عرض زمین به گردش درآوردیم اما آنها لایه‌های بسته دفاعی داشتند و ۵ مدافع‌شان اصلاً تکان نمی‌خوردند. حتی مهاجمان پیکان هم به زمین خودشان می‌آمدند و عملاً بدون مهاجم بازی می‌کردند. ما کار خودمان را انجام دادیم و سعی کردیم نفوذ کنیم اما نشد.»  

این بخش‌هایی از حرف‌های صمد مرفاوی در کنفرانس مطبوعاتی بعد از بازی است. در صحت دو جمله اول هیچ تردیدی نیست؛ پیکان تقریباً در تمام دقایق بازی ۱۰ بازیکن بین توپ و دروازه خودی داشت و با دفاع چند لایه، اجازه نفوذ نمی‌داد اما مشکل ما با مربی استقلال آنجاست که می‌گوید، «ما کار خودمان را انجام دادیم». اتفاقاً کادر فنی استقلال در تمام دقایق نیمه دوم که پیکان بدون مهاجم، مشغول دفاع کردن از نتیجه صفر صفر بود، مطلقاً هیچ کار خاصی انجام نداد. وقتی تیم حریف تا این حد بسته و فشرده بازی می‌کند، می‌شود «پلن بی» داشت. می‌شود یکی از مدافعان میانی را بیرون کشید و مهاجم به زمین آورد. می‌شود چندین و چند ترفند دیگر به کار گرفت اما استقلال چه کرد؟ به جز تعویض اجباری دقیقه ۱۹، تا دقیقه ۷۵ هیچ تغییری در تیم ایجاد نکرد و سبحان خاقانی بی‌اثر را جانشین احمد موسوی خسته کرد.

به سانترهای بی‌هدف از کانال‌های کناری اصرار کرد تا شاید بالاخره مدافعان پیکان روی یکی از این توپ‌ها اشتباه کنند و حتی در دو دقیقه پایانی هم این ریسک را به جان نخرید که به جای مسعود ریگی آسیب‌دیده، بازیکنی با خصوصیات تهاجمی‌تری نسبت به فرشید باقری را به زمین بفرستد. صمد مرفاوی اگر یک بار دیگر بازی را تماشا کند، حتماً با دیگران هم‌عقیده خواهد شد که استقلال با چشم بسته به دیوار می‌کوبید و فقط در صورتی می‌توانست به گل برسد که مدافعان پیکان، اشتباه فاحشی مرتکب شوند. چیزی شبیه موقعیت ثانیه‌های پایانی بازی وگرنه این سبک از بازی، منجر به خلق موقعیت گل نمی‌شد. از همان لحظه‌ای که سوت پایان بازی به صدا درآمد، استقلالی‌ها مشغول طعنه زدن به «دفاع اتوبوسی» پیکان شدند. حتی مدیرعامل این تیم به دفاع همه جانبه پیکان کنایه زده و گفته، اوت‌های نادر محمدی باید در کتاب گینس ثبت شود. جدا از اینکه وظیفه احمد مددی، صحبت کردن درباره کیفیت بازی حریفان نیست، این مسأله را از یاد نبریم که دفاع اتوبوسی یا تعبیرهای مشابه، نه «غیراخلاقی» است و نه «ناجوانمردانه».

اگر بازیکنان پیکان به هر بهانه‌ای روی زمین دراز می‌کشیدند و مدام جریان بازی را از نفس می‌انداختند، می‌شد به حریف خرده گرفت که برخلاف روح فوتبال عمل کرده اما از تیمی که بالقوه ضعیف‌تر از استقلال است و برای نباختن به زمین آمده، نمی‌توان درخواست کرد «لطفاً با تعداد کمتری دفاع کنید، ما می‌خواهیم گل بزنیم»! نه فقط پیکان که لااقل نیم دیگری از تیم‌های لیگ، وقتی مقابل استقلال قرار می‌گیرند، کم و بیش همین استراتژی را در پیش می‌گیرند. پیکان آخرین تیمی نخواهد بود که مقابل استقلال اتوبوس دفاعی می‌چیند. این اتفاق در ادامه لیگ بارها تکرار خواهد شد و اگر قرار باشد توجیه مربیان برای نرسیدن به سه امتیاز، دفاع مطلق حریفان باشد از همین الان می‌توان آینده استقلال را پیش‌بینی کرد؛ تعداد مساوی‌ها از تعداد بردها سبقت می‌گیرد و طبعاً با چنین نتایجی، در بهترین حالت فقط می‌توان به کسب سهمیه آسیایی امیدوار بود، نه قهرمانی. صمد مرفاوی می‌گوید: «سعی کردیم نفوذ کنیم اما نشد». متأسفانه برای قهرمانی، فقط سعی کردن کافی نیست.