آی اسپورت – تیم زین‌الدین زیدان بعد از قبول اولین باخت خانگی‌‌اش برابر ویارئال بعد از 19 بازی بدون باخت متوالی مقابل این تیم در سانتیاگو برنابئو، حالا در نیمه اول فصل جاری بیشتر از تمام بازی‌های فصل گذشته امتیاز از دست داده و نتیجه‌اش ایجاد فاصله 19 امتیازی میان این تیم و بارسلونای صدرنشین است.

سرخیو بوسکتس شاید احساس کرد باید صورتش را مقابل دستانش پنهان کند. او می‌گفت: «ارواح ظاهر شده‌اند». شبی سرد و تاریک بود و هر کجا را که نگاه می‌کرد، آنها را می‌دید. مخصوصاً اگر سمت چپ را نگاه می‌کرد. چهره‌های آبی و سفید از جلوی چشمانش می‌گذشتند. در آن سمت دیگر، روی خط طولی زمین، ارنستو والورده زیر باران، زیب کاپشن‌اش را تا جای ممکن بالا کشیده بود. زمانی که همه چیز بالاخره تمام شد، مسابقه، طلسم و شاید هم کورس قهرمانی، از او پرسیدند: «حتماً به خودتان گفتید که باز هم نمی‌توانیم» و او پاسخ داد: «دقیقاً». روزی قبل از آن، سرمربی بارسلونا آنجا را به‌عنوان «بدترین مکان» توصیف کرده بود؛ در حرف او چیزی وجود داشت که ضعف، ترس و نگرانی بارسا از قبول یک ناکامی دیگر را نشان می‌داد. چیزی که در ابتدای بازی به نظر می‌رسید باید آن را پذیرفت.

روی هم، پپ گواردیولا، تیتو ویلانووا، تاتا مارتینو و لوییس انریکه، 6 بار قهرمان لالیگا، 5 بار قهرمان کوپا دل ری، سه بار قهرمان اروپا شده و مجموعا 25 جام بردند اما هیچ کدام آنها نتوانسته بودند در یک بازی از لالیگا در ورزشگاه آنوئتا پیروز شوند. بیش از یک دهه از زمانی که بارسلونا در لالیگا در خانه سوسیداد پیروز شده بود، می‌گذشت. از آن بازی که ماه مه‌ سال 2007 انجام شد، تنها لئو مسی و آندرس اینیستا باقی مانده بودند و مسی هنوز خودی نشان نداده بود در حالی که اینیستا هم روی نیمکت نشسته بود که طبق ادعای والورده این تصمیم برای محافظت از خود او و به نفع تیم بود. از سمت رئال سوسیداد هم سرخیو کانالس، ویلیان ژوزه، ژابی پیرتو و آلاوارو اودوریوزولا اما قرار نبود از بارسلونایی که در 27 بازی قبلی‌اش از زمان دو شکست متوالی‌اش به رئال مادرید در سوپرجام اسپانیا، نباخته بود، محافظتی صورت بگیرد.

بارسا 2 بر صفر عقب افتاد و یک بار دیگر با یک گل ناسالم که با اشتباه داور درست اعلام شد و انگار باز هم قرار بود این تیم در آنوئتا بازنده باشد. خطوط مستقیم سیستم 2-4-4 با پائولینیو و آندره گومز در جناحین میدان، به آسانی مغلوب می‌شدند و یوردی آلبا هم در کورس با بال‌ چپ حریف جا می‌‌ماند. ضربه سر ویلیان ژوزه اولین گل و پاس فوق‌العاده کانالس برای خوانمی زمینه ساز دومین گل سوسیداد شد. یک بار دیگر بارسا خودش را با تقدیر همیشگی مواجه می‌دید. هیچ تیمی به اندازه سوسیداد نتوانسته در خانه‌اش یک دهه مقابل بارسلونا مقاومت کند اما آنوئتا این کار را کرده بود. بوسکتس اعتراف کرد: «در جریان بازی به گذشته فکر می‌کردیم.» بعد ناگهان لوییس سوارس مسیر پیش رویش در سمت چپ میدان را خالی دید و پائولینیو از میانه میدان فرار کرد و به این ترتیب بارسلونا یکی از گل‌های خورده را جبران کرد. 4 دقیقه به پایان نیمه اول مانده بود، زمانی که متعلق به والورده است. 35 تا از 42 گل بارسلونا در این فصل لالیگا در نیمه دوم به ثمر رسیده است که سه تای آنها هم سهم خانه سوسیداد بود.

یک ساعت بعد، ‌والورده در حالی کنار خط طولی زمین ایستاده بود که چهره‌ای باورنکردنی در چهره‌اش می‌گفت: «آن مرد». مسی تازه یک ضربه آزاد بلند و مورب را از فاصله‌ 30 متری یا بیشتر به گل تبدیل کرده بود. 15 دقیقه قبل از آن، سوارس گل سوم را زده بود و 20 دقیقه قبل از آن هم خود او با پیمودن مسیری طولانی توپ را در کنج دروازه سوسیداد کاشته بود. به این ترتیب بارسلونا که 2 بر صفر عقب افتاده بود، 4 بر 2 جلو افتاد، یک پیروزی دیگر در کارنامه‌اش ثبت شد و طلسم شکسته شد. ضربه کاشته مسی که به گل تبدیل شد، گرو رویی، دروازه‌بان سوسیداد تنها ایستاد و تماشا کرد چون کاری از دست او برنمی‌آمد، نه از دست او نه از دست هیچ کدام از بازیکن سوسیداد.

صبح دوشنبه مارکا با این تیتر روی پیشخوان رفت: «هیچ کسی نمی‌تواند آنها را متوقف کند». در میانه راه لیگ، بارسلونا 51 امتیاز دارد. پیش از این تنها دو بار سابقه داشته که بارسلونا نیم‌فصل اول را با امتیازاتی بیشتر از این به پایان رسانده باشد و این فصلی است که به قول بوسکتس، همه فکر می‌کردند تا پایان راهش برای بارسلونا همه چیز فاجعه‌آمیز پیش خواهد رفت. او و هم‌تیمی‌هایش اما هنوز شکست ناپذیر هستند و 9 امتیاز با تیم دوم جدول فاصله دارند. والورده هم دیگر نمی‌تواند شکسته نفسی کند و قبول دارد که «9 امتیاز فاصله قابل توجهی است.» او گفت: «ما هیچ تیمی را دست‌کم نمی‌گیریم. مزیت اول بودن در جدول این است که شما فقط لازم است حواس‌تان را معطوف کار خودتان بکنید و بس و کاری هم به آمار و ارقام نداشته باشید.»

چند صد کیلومتر آنطرف‌تر، در مادرید اما طرفداران رئال حسابی درگیر حساب و کتاب و جمع و تفریق کردن اعداد و ارقام برای محاسبه شانس بازگشت تیمشان به کورس قهرمانی هستند. آمار تیم آنها وحشتناک است. اگر این هفته را می‌شد آخرین شانس آنها برای ماندن در کورس قهرمانی دانست و امیدوار بودند که آنوئتا در حق‌شان لطفی کند و ترمز بارسلونا را بکشد، آن شانس هم بر باد رفت و خودشان با قبول شکست خانگی برابر ویارئال بعد از 19 بازی خانگی‌شان برابر زیردریایی زرد که تن به شکست نداده بودند، ضربه آخر را به امید قهرمانی‌شان زدند. در واقع حتی قبل از آنکه بارسلونا به مصاف گربه سیاهش برود، اتلتیکومادرید خودش باخته بود و به بارسا کمک کرد که با فشار کمتری برای شکستن طلسم 10 ساله‌اش در آنوئتا به میدان برود. بعد از بازی وقتی از ناچو فرناندس پرسیدند که آیا رئال مادرید هنوز برای قهرمانی در لالیگا شانس دارد، با حالتی آمیخته با تردید گفت: «دوست داریم که امیدمان را حفظ کنیم.» او نه نگفت اما می‌دانست که تیمش شانسی ندارد.

هرچقدر که زیدان بگوید تیمش خوب بازی می‌کند و لایق باخت برابر ویارئال نبود، همانطور که یک بار رونالدو در پاسخ منتقدانش گفت، «آمار و ارقام دروغ نمی‌گویند»، الان چیزی که آمار و ارقام‌ درج شده در جدول لالیگا می‌گویند این است که رئال مادرید به خاطر قبول شکست خانگی برابر ویارئال بعد از 19 بازی خانگی بدون شکست برابر این تیم، 19 امتیاز با بارسلونا فاصله گرفته آن هم در حالی که هنوز تازه نیمی از فصل گذشته و یک ال‌کلاسیکوی خارج از خانه در پیش است.

همان آمارها می‌گویند که رئال مادرید در این فصل سه بار در خانه‌اش باخته و از کل فصل گذشته بیشتر امتیاز از دست داده است. رئال الان 11 امتیازکمتر از مقطع مشابه فصل گذشته گرفته است و شنبه این هفته برای اولین بار در هشت سال اخیر در دو بازی خانگی متوالی‌اش در لالیگا باخت. این تنها دومین بار در تاریخ رئال مادرید است که آنها در این مقطع از فصل اینقدر با صدر جدول فاصله گرفته‌اند.

گاردین