روی متفاوت داستان رمضانی، چالش دشواری است که انتخاب کرده؛ چالشی که به هیچ عنوان با کارنامه فوتبالی‌اش همخوانی ندارد. این مهاجم اهل ماسال، با سابقه حضور در ملوان، فجر، مس رفسنجان، اکسین البرز و سایپا به قهرمان چهارساله فوتبال ایران پیوست تا جای خالی ستارگانی نظیر مهدی ترابی و علی علیپور را پر کند؛ در حالی‌ که پیش از حضور در سایپا، در دسته یک هم هیچ‌گاه آمار یک گلزن بالفطره را ثبت نکرد. کمتر از ۲۸ سال هم ندارد که بخواهیم او را همطراز مهدی طارمی یا محمد عباس‌زاده قرار دهیم.

 

با این وجود، در نخستین حضورش در ترکیب آغازگر پرسپولیس، رمضانی آنقدر ضعیف ظاهر نشد که به بسیاری از ما القا شده. بله؛ آرمان رمضانی گل خالی را نزد اما در ازا، هیچ دوئلی را به ببرهای شهرخودرو واگذار نکرد و هیچ پاس ناسالمی نفرستاد. 

 

آغاز رمضانی در ترکیب ثابت پرسپولیس، بی‌شباهت به عیسی آل‌کثیر هم نبود. دیگر خرید جدید قرمزها در خط حمله، در دو بازی نخستش مقابل التعاون عربستان عملکرد امیدوار کننده نداشت و دقیقه ۶۹ هم تعویض شد. به‌ عبارتی دیگر، تنها ۲ دقیقه بیشتر از رمضانی (مقابل شهرخودرو) در میدان جنگید. ولی دیری نپایید که خط آتش پرسپولیس را داغ‌ کرد. البته انکار نمی‌کنیم که برخلاف رمضانی، آل‌کثیر به‌عنوان یک مدعی آقای‌ گلی به ارتش سرخ اضافه شد اما ۳۶ و ۷۲ سرخ‌پوشان، یک نقطه اشتراک مهم هم با یکدیگر دارند.

 

رمضانی در حال حاضر به همان هدیه‌ای از سوی هواداران تیم جدیدش نیاز دارد که آل‌کثیر گرفت؛ اعتماد به نفس. او مهاجمی بلندقامت، سرزن و فیزیکی است که اغلب تیم‌های ایرانی آرزوی داشتنش را به‌واسطه همین ویژگی‌ها دارند. حتی در نیم‌ فصل دوم، تزویج یک آرمان رمضانی اوج گرفته و با روحیه و آل‌کثیر می‌تواند خط حمله پرسپولیس را مهارناشدنی کند.

 

همین اتفاق می‌توانست زمستان گذشته برای کریستین اوساگونا رخ دهد که خصیصه‌های فیزیکی مشابه مهاجم سابق سایپا داشت. اگر رمضانی هم مانند اوساگونا سیه‌چرده بود و گذرنامه ایرانی نداشت، از همان لحظه بیرون زدن آن توپ تا حال که شما در حال خواندن این یادداشت هستید، با برچسب «خارجی بی‌کیفیت» به او تاخته شده بود و نقل محافل شده بود که «رمضانی را دلالان به پرسپولیس انداخته‌اند» و «رمضانی تنها آمده تا قدری دلار بگیرد و برود» اما خود پرسپولیسی‌ها نیز می‌دانند چه او و چه عبدی، تنها انتخاب‌های یحیی برای فینال بزرگ پیش‌رو هستند و راهی جز گزیدن انتخاب صحیح پیش روی آنان نیست.

 

در لیگ قهرمانان آسیا، پای آرمان یک‌ بار به گلزنی باز شده. در قطر با پیراهن سایپا، مقابل الریان. آن گل برای رساندن خودروسازان به دور گروهی کفایت نداد اما اکنون بازیکنان، مربیان و طرفداران پرسپولیس پشت او هستند تا او «اوساگونای سفید» ارتش سرخ نباشد. این حجم از موهبت رخدادها به رمضانی تصادفی نیست. شاید فینال امسال آسیا، زندگی وی را برای به رخ کشیدن معجزه فوتبال انتخاب کرده باشد.