آی اسپورت - در سال ۲۰۸ که پرسپولیس از حق خرید نفرات جدید محروم شده و بازیکنان تازه استخدام شده‌اش را هم ناچاراً پشت خط نشانده بود و چندین و چند مصدوم و محروم هم روی دست تیم مانده بودند، این تیم با هدایت مدبرانه برانکو ایوانکوویچ دست به کاری تاریخی زد و با داشتن فقط ۱۳، ۱۴ بازیکن سالم و آماده و اکتفا به نفراتی تازه‌کار همانند آدام همتی و طاهرخانی تا فینال لیگ قهرمانان آسیا پیش تاخت و اگر فقط قدری حرفه‌ای‌تر در بازی رفت فینال مقابل رقیب ژاپنی توپ می‌زد، چه بسا در مسابقه برگشت در تهران آن حریف را ناکام می‌کرد و جام قهرمانی را بالای سر می‌برد.

دو سال بعد از آن در فضایی بسیار متفاوت و با ملزومات بسیار بیشتر و بهتری که یحیی گل‌محمدی در اختیار دارد، سرخ‌های تهرانی به جمع چهار تیم برتر غرب آسیا راه یافته‌اند و آنجا با پاختاکور وعده ملاقات دارند، تیمی از فوتبال ازبکستان که بسیار منظم و قاعده‌مند بازی می‌کند، تابع فوتبال ماشینی روس‌ها است و از پرسینگ محسوس در کار دفاع و سرعت در زمان ضد حملات بهره می‌برد و تیمی است جان‌سخت که هرچند غلبه بر آن امکانپذیر است اما «گوشت سفت دیرپز» بهترین تعبیر و توصیف برای چنین تیمی است.

یک سؤال مهم

آنهایی که بازی اخیر پاختاکور مقابل استقلال و به واقع حذف یکی از دو نماینده ایران در مرحله حذفی جام باشگاه‌های آسیا توسط این تیم ازبکستانی را نظاره کردند، نظر منفی و خاطر نگرانی بابت تلاقی مجدد این تیم با دیگر نماینده فوتبال ایران دارند و می‌ترسند پاختاکور همانطور که استقلال را ناکام کرد (و سزاوار آن برد هم بود) پرسپولیس را هم از صحنه کنار بزند و زخم‌های فوتبال ما را مضاعف کند و اشک حسرت ما را افزون سازد.

 با این حال باید پرسید که کار قرمزها در کدام یک از ادوار ۲۰۱۸ و ۲۰۲۰ پیکارهای لیگ قهرمانان سخت‌تر بوده است؟ در دوره ۲۰۱۸ که برانکو تیمی به‌شدت تضعیف و کم مهره شده را از سدهای بلند الاهلی عربستان و الدحیل و السد قطر عبور داد و به فینال قاره رساند یا دوره ۲۰۲۰ که یحیی گل‌محمدی با وجود بسته شدن مجدد پنجره‌های نقل و انتقالاتی به روی سرخ‌ها، آنان را به نیمه نهایی غرب آسیا رسانده و دو برد دیگر برای صعود مجدد آنها به فینال جام و تقابل با نماینده شرق قاره کفایت خواهد کرد. خستگی ناشی از برگزاری فشرده دیدارهای باقی مانده از فصل ۲۰۲۰ لیگ قهرمانان آسیا در قطر از عوامل تضعیف پرسپولیس برشمرده شده و مربیان این تیم به فرسودگی مفرطی که ناشی از برگزاری پنج بازی متوالی به فاصله زمانی هر سه روز یک بار است، استناد کرده و آن را مشکل اصلی این روزهای تیم برشمرده‌اند. با این حال باید متذکر شد که قرمزها پیش از بسته شدن مجدد راه خرید نفرات تازه به رویشان، هفت خرید متوالی صورت داده و مهره‌های مفیدی را استخدام کرده و کار خرید و فرو‌ش‌شان برای لیگ بیستم و سایر دیدارهای پیش رو را تقریباً تمام کرده بودند. از همین طریق میلاد سرلک، حامد لک، سعید آقایی، آرمان رمضانی، احسان پهلوان، علی شجاعی و البته عیسی آل‌کثیر پیراهن قرمز را بر تن کرده و جملگی نیز همراه با نفرات قبلی پرسپولیس به قطر آمده‌اند و حاصل کار آنها را حتما در چهار بازی مرحله گروهی و در مسابقه مرحله یک‌هشتم نهایی به چشم دیده‌اید.

آن کمربندهای سست

شاید هماهنگ شدن سریع این نفرات با بازیکنان قبلی پرسپولیس کار مهم یحیی گل‌محمدی و همکاران وی بوده باشد اما شکی نیست که دست یحیی در قیاس با دست‌های برانکو در جام باشگاه‌های دو سال پیش بسیار بازتر بوده و او برخلاف آن مربی کروات طیف انتخابی‌اش به جمعی ۱۳، ۱۴ نفره محدود نشده است (برانکو حتی از امکان استفاده از ترابی و رفیعی هم محروم بود) و بیش از ۲۳، ۲۴بازیکن را در جمع نفراتش حاضر داشته تا براساس آنچه خود صلاح می‌داند و بهترین ترکیب می‌انگارد، برای هر مسابقه‌ای دست به انتخاب بزند. به واقع کار برانکو در سال ۲۰۱۸ با آن دست‌های بسته و نفرات بسیار کم‌شمار تحلیل رفته و کمربندهای سست و در رفته و تیمی که بر اثر کثرت بازی‌هایش از هر جهت فرسوده شده بود، بسیار دشوارتر از گل‌محمدی بود که اینک برای اکثر پست‌ها حداقل دو مهره همسطح را در اختیار دارد و با خود اوست که بین این همه مهره سالم و خوب، دست به انتخاب‌هایی بزند که با احتساب کیفیات و نحوه کار رقبا، بهترین آرایش باشد و آن نفرات کار را برای تیم او به اصطلاح «درآورند».

دیگر مزیت آشکار «پرسپولیس ۲۰۲۰» بر «پرسپولیس ۲۰۱۸» حس رقابت‌جویی سالم بین نفرات تازه و قدیمی و به واقع کوشش و همت بزرگی است که گروه ۷ نفره جدید قرمزها برای جای گرفتن دائمی در ترکیب ثابت تیم به خرج می‌دهند و اگر علی شجاعی را نادیده بگیریم، تا به حال تلاش بسیار موفقی هم بوده است. با این اوصاف، کم انصافی است اگر پرسپولیس فعلی و سرمربی‌اش را در جایگاهی تصور کنیم که پایین‌تر و کم‌ یاورتر از برانکوی دو سال پیش است یا به این نتیجه برسیم که سرمربی کروات پیشین سرخ‌ها در آن روزهای استثنایی کاری را انجام داد که کوچک‌تر از کار صورت گرفته توسط پرسپولیس فعلی است.

 به واقع کار برانکو با آن تیم به‌شدت تحلیل رفته سرخ‌ها در لیگ قهرمانان ۲۰۱۸ از باارزش‌ترین و به یادماندنی‌ترین کارهای تاریخ فوتبال باشگاهی ما است و وظیفه یحیی و مردان پرشمار و ولو خسته‌اش در تقابل با پاختاکور در نیمه نهایی غرب آسیا از سختی کمتری برخوردار است و این تفاوت به حدی می‌رسد که برانکوی ۲۰۱۸ را باید الگوی بزرگ سرخ‌ها برای تمامی سال‌های اخیر تلقی کنیم و دستاوردهای بزرگ آن تیم را یگانه بپنداریم. این همان الگویی است که یحیی و مردانش باید برای بازی فردا شب با پاختاکور هم سرلوحه کار خویش قرار دهند تا از این معبر هم عبور کنند.

ایران ورزشی