آی اسپورت - از روزی که «محمد صلاح» در تقابل با منچستریونایتد گل دوم لیورپول را وارد دروازه «داوید دخئا» کرد تا برتری تیمش قطعی شود، همه چیز به شکلی غیر طبیعی و باورنکردنی تغییر کرده است. در آن مسابقه 52916 هوادار لیورپول در دنیای موازی و بدون کرونا اجازه حضور در آنفیلد را داشتند، «آلیسون بکر» بدون ترس می‌توانست کل زمین مسابقه را بدود تا گلزن تیمش را در آغوش بگیرد چرا که عنوان قهرمانی لیگ برتر انگلیس پس از 30 سال انتظار در یک قدمی آنها قرار داشت. در میان همه این تغییرات - از آن مسابقه تا شکست این هفته برابر برنلی – تفکرات «یورگن کلوپ» بیشتر از هر زمانِ دیگری زیر تیغِ نگاه‌های انتقادآمیز قرار گرفته. نگاه‌هایی که بعضاً خبر از کاهش اعتقادات به او و جایگزینی «باورهای قدیمی» با «تردیدهای جدید» می‌دهد. امری که باعث رنجش خاطر همگان شده است.

در حالی که سرخ و آبی‌های شهر منچستر اکنون در صدر جدول برای رسیدن به رتبه نخست هر هفته با یکدیگر رقابت می‌کنند، سرخ‌پوشان مرسی‌ساید در 5 هفته اخیر رنگِ پیروزی را ندیده‌اند؛ 3 تساوی و دو شکست. نتایجی که باعث شده قهرمان فصل گذشته انگلیس حالا حتی جایگاه چهارمی خود را نیز در خطر ببیند. تیمی که مدافع عنوان قهرمانی به حساب می‌آید، اکنون باید برای کسب سهمیه لیگ قهرمانان اروپا بجنگد.

با این حال به گفته کلوپ، برداشتی که این روزها از جایگاه و فرم لیورپول می‌شود چندان به واقعیت نزدیک نیست. به اعتقاد سرمربی آلمانی، تیم‌های قهرمان بر اساس استانداردهای ناسازگار فصل گذشته بررسی شده‌اند و از این روی هیچ سهمی برای عوامل مختلفِ افتِ عملکرد در پسِ انتقادات از تیم تحت رهبری او وجود ندارد. کلوپو بر این عقیده اصرار می‌ورزد که تیمش در این مدتِ افت، تنها دو بار ضعیف ظاهر شده و همین امر نیز امیدواری را برای دو تیم منچستری به وجود آورده تا بتوانند در جدال برای کسب عنوان قهرمانی، از آنفیلدی‌ها سبقت بگیرند. جالب اینکه از نظر یورگن، هر دو نمایش ضعیف نیز در جدال‌هایی بوده که لیورپول شکست نخورده؛ اولی در جریان تساوی یک بر یک در خانه فولهام در روز 13 دسامبر و دیگری دو هفته بعد در نیمه دوم بازی با وست برومویچ که باز هم مسابقه با تساوی یک بر یک به اتمام رسید.

البته صحبت‌های سرمربی لیورپول هم قابل بحث است؛ هر چند شاید «گمراه‌ کننده‌ترین تئوری» پیرامون افت اخیر مدافع عنوان قهرمانی، این باشد که مشکلات دفاعی سرخ‌های آنفیلد - که بسیار هم از آن صحبت شده - منشا این سقوط قابل لمس است ولی در واقع بی‌زهر شدنِ خط حمله سابقاً قدرتمند و قابل ستایش لیورپول است که چنین شرایطی را رقم زده. خط حمله‌ای که در اغلب بازی‌ها حفره‌های دفاعی را جبران می‌کرد ولی حالا دیگر خبری از آن خط حمله بی‌رحم نیست. به همین دلیل است که غیبت «دیگو ژوتا» در هفته‌های گذشته حتی بیشتر از نبود «ویرجیل فن‌دایک» احساس شد.

بهبود وضعیت دفاعی لیورپول پس از شکست 7 بر 2 مقابل استون ویلا با هر متر و معیاری چشم‌گیر بوده. این موضوع به وجود مصدومیت‌های «ویرجیل فن‌دایک»، «جو گومز» و «جوئل ماتیپ»، نیاز تیم به «ریس ویلیامز» و «نات فیلیپس» بی‌تجربه و با همکاری «فابینیو» - که پست اصلی‌اش هافبک دفاعی است – در کنار «جوردن هندرسون» و در نبودِ «ترنت الکساندر آرنولد» جنگنده، رقم خورده است.

لیورپول به عنوان مدافع عنوان قهرمانی، در چهار بازی ابتدایی فصل 11 گل دریافت کرد و در زمان مصدومیت فن‌دایک در دقیقه 11 دربی مرسی‌ساید، دوازدهم را هم پذیرفت. پس از آن لیورپول در 14 مسابقه 9 گل خورده و فقط منچسترسیتی با دریافت شش گل آمار بهتری نسبت به لیورپولی دارد که مدافع کلیدی خود را از دست داده است.

این جهش آن‌ها را تا همین چند هفته پیش در کورس قهرمانی نگه داشت و به «محمد صلاح»، «سادیو مانه»، «روبرتو فیرمینو» و البته «دیگو ژوتا» کمک کرد تا در مجموع 29 گل در لیگ برتر انگلیس به ثمر برسانند. چهار مهره هجومی لیورپول در حالی این فصل 79% گل‌های سرخ‌پوشانِ مرسی‌ساید در لیگ برتر را به ثمر رسانده‌اند که این آمار برای چهار مهاجم اصلی منچستریونایتد یعنی «مارکوس رشفورد»، «ادینسون کاوانی»، «آنتونی مارسیال» و «میسون گرینوود» با 15 گل 41% است. اما نکته عجیب ماجرا اینجاست که تمام نیروهای تهاجمی لیورپول در 5 هفته اخیر به صورت دسته جمعی در باتلاق ناکامی و افت گرفتار شده‌اند، ستاره‌هایی که در 5 بازی گذشته فقط و فقط یک بار تور دروازه رقبا را به لرزه درآورده‌اند که همان نیز در تقابل با وست‌برومویچ بوده که با تساوی یک بر یک به پایان رسیده است.

اکنون فقط یک راه را می‌توان برای بازگشت لیورپول به جمع مدعیان متصور شد؛ اینکه مثلث فیرمینو، مانه و صلاح دوباره جرقه بزند و به میزانی از کیفیتِ تخریب‌کننده برای رقبا برسد که مدعیانی همچون یونایتد، سیتی، لستر و حتی تاتنهام را به شدت تنبیه کند. در غیر این صورت باید روی رویای برپایی مجدد جشن قهرمانی در بهار آینده در قسمت سرخِ بندر لیورپول خطِ قرمز پررنگی بکشند.

فراموش نکنید که لیورپول برای اولین بار از سال 2005 دچار چنین وضعیتی شده که در 4 بازی پیاپی عدد صفر مقابل گل‌هایش به ثبت رسیده است. شاگردانِ کلوپ در جدال با پالاس از هشت شوت درونِ چارچوب، هفت گل ساختند ولی در 5 جدال اخیر تعداد شوت‌های در چارچوب‌شان به 20 عدد هم نرسیده! 20 شوتی که فقط یک بار به تور دروازه بوسه زده! برای درک بهتر این فاجعه بد نیست بدانید که شاگردان کلوپ مقابل ساوتهمپتون تنها یک شوت در چارچوب داشتند؛ در دقیقه 75 توسط مانه! در پنج سال اخیر این دیرترین زمانی بود که لیورپول اولین شوت در چارچوب خود در یک مسابقه لیگ برتری را شلیک کرد.

از دست دادن ژوتا به دلیل مصدومیت یک ضرر واضح برای لیورپول بود؛ ملی‌پوش پرتغالی پس از انتقال 41 میلیون پوندی از وولورهمپتون در 17 بازی، 9 گل به ثمر رساند که شامل برد خانگی مقابل شفیلد و وستهم هم میشد. شروع بدون نقص این فرصت را به کلوپ داد که مشکلات دفاعی تیمش را با قدرت هجومیِ بیشتر و پیدا کردن جایگزینی قدرتمند برای فیرمینو در فصل نستباً کم‌فروغ ستاره برزیلی پوشش دهد.

 اما این مهاجم پرتغالی هنوز - پس از مصدومیت از ناحیه رباط زانو در آخرین بازی دور گروهی لیگ قهرمانان اروپا مقابل میتیلند - به تمرینات تیمش برنگشته است. شاید اگر دیگو به ترکیب بازگردد مشکلات به صورت ظاهری رفع شود اما در باطن نمی‌تواند آسودگی خاطر هواداران نگرانِ لیورپول را فراهم کند. مشکلاتی که برای پی بردن به عمق آن کافی‌ست به مصاحبه عجیبِ صلاح با روزنامه «AS» اسپانیا بعد از مسابقه با میتیلند مراجعه کنید؛ جایی که مهاجم مصری به نبستن بازوبند کاپیتانی در آن دیدار اعتراض کرده بود. مشکلاتی که می‌تواند تبعات بسیار سنگینی برای کلوپ داشته باشد.

سازندگی 

ترجمه: نوید صراف