۱- مرحله نهایی والیبال لیگ ملت‌ها در آمریکا برگزار شد و تیم ایران نیز از جمله حاضران در پیکارها بود. صرفنظر از نتایج بازی‌ها که البته بسیار اهمیت دارد، چگونگی پخش این مسابقه‌ها از تلویزیون ایران نیز یکی از دغدغه‌های جدی دوستداران ورزش به حساب می‌آید. قطع و وصل‌های مکرر، پخش تصویرهای بی‌ارتباط با جریان کلی مسابقه، نشان دادن چندین ‌باره صحنه‌های تکراری و ... موجب آزار بینندگانی شد که بسیاری از آنها می‌خواستند در نخستین ساعت‌های بامداد بازی تیم ایران را ببینند و سه - چهار ساعت بعد نیز باید سر کار بروند.

۲- به دلیل برگزاری برخی از رقابت‌های ورزشی مهم همچون والیبال لیگ ملت‌ها، فوتبال زیر ۲۱ سال اروپا، تنیس جام ویمبلدون و فوتبال جام ملت‌های آفریقا در فصل تابستان و گرمای هوا و حضور تماشاگران زن در ورزشگاه‌های مختلف اروپا و آفریقا و آمریکا با لباس‌های متفاوت، تلویزیون ایران برای پخش تمام تصویرهای ارسال شده با مشکل مواجه است اما مساله قابل بحث را باید از یک طرف تضاد و تناقض میان خود شبکه‌ها دانست که برای مثال شبکه ورزش به وضوح فیلم بازی تنیس جام ویمبلدون در فضای باز را کمتر از مرحله قبلی والیبال لیگ ملت‌ها در داخل سالن توسط شبکه سه حذف می‌کرد و از طرف دیگر تماشاگر تلویزیونی در ایران شاهد تصویرهایی بود که به واقع اعصابش به هم می‌ریخت و در کار سانسور نیز سلیقه‌ای وجود نداشت! به این ترتیب که ست سوم مسابقه‌ای برگزار می‌شد و یک بازیکن به دلیل مصدومیت در همان ست اول از زمین بیرون رفته و حتی به بیمارستان انتقال یافته بود.  ولی تلویزیون ایران باز ضربه سنگین و یا سرویس پرشی ست اول او را به دفعات نشان می‌داد! در حالی که روی سکوها نیز چیز عجیبی به چشم نمی‌خورد و حداکثر چند خانم با آستین کوتاه مشاهده می‌شدند که تا این حد را در بسیاری از فیلم‌های خارجی شبکه نمایش تلویزیون ایران و حتی شبکه سه می‌توان دید.

۳- پیکارهای فوتبال کوپا آمه‌ریکا در فصل زمستان کشور برزیل برگزار شد و شاید یکی از دلایل اینکه شبکه سه و شبکه ورزش ایران دو مسابقه فوتبال (رده‌‌بندی و فینال کوپا آمه‌ریکا) را برای نخستین بار به طور مستقیم و همزمان پخش کردند، همین بود. البته در بازی فینال میان برزیل و پرو که درجه حرارت ورزشگاه ماراکانا دمای شهر ریو را تا حدی بالاتر از سطح معمول نشان می‌داد باز ماجرای قطع فیلم حوادث داخل و به‌خصوص خارج میدان و پخش تصویرهای تکراری مشاهده می‌شد. هر چند میزان و تعدادش کمتر از مسابقه‌های قبل بود. چرا که به هر حال آنجا زمستان است و مربیان تیم‌های برزیل و پرو نیز کاپشن و کت به تن داشتند و بسیاری از تماشاگران زن هم از لباس‌های گرم و برخی حتی از کلاه استفاده کردند اما در بازی رده‌بندی، خیال همه راحت بود؛ هوای سرد سائوپائولو اجازه داد تا تماشاگران تلویزیون ایران تمام تصویرهای مسابقه جذاب و پرحادثه و حاشیه آرژانتین و شیلی را ببینند و کمتر صحنه‌ای حذف شود.

۴- به همین دلیل، شاید باید آرزو کرد که همه یا اکثر مسابقه‌های مهم ورزشی خارجی را در فصل زمستان و روزهای سرد برگزار کنند. به این ترتیب، نه بینندگان تلویزیون ایران از مشاهده فیلم تصویرهایی که به دفعات و بدون ارتباط با روند کلی بازی‌ها پخش می‌شوند، سرگیجه خواهند گرفت و نه کسانی که در تلویزیون مامور سانسور و تکرار هستند، استرس خواهند داشت که صحنه‌ای مشکل‌ساز برای خود را ندیده و از آن عبور کرده باشند!