آی‌اسپورت- تیم فوتبال تراکتورسازی تبریز که سال 88 پس از هشت سال به لیگ برتر بازگشته بود، رنگ و بویی تازه به فوتبال آورد. هواداران این تیم در هر دیدار یادگار تبریز را پر می‌کردند و سوژه داغی را روانه رسانه‌ها کرده بودند. هر چقدر هم می‌گذشت از شوق آنها کاسته نمی‌شد و لقب پرشورها را از آن خود کردند. این تیم حتی با قلعه‌نویی مقام نایب قهرمانی آسیا را کسب کرد. فصل گذشته هم پس از 40 سال قهرمانی را به هواداران‌شان تقدیم کردند و رفته رفته به روند رو به رشدشان ادامه دادند. اما نکته تاسف‌آور این بود که دیگر خبری از پرشورها نبود. تماشاگران این تیم کم کم از فوتبال زده شدن و شوقی برای حضور در استادیوم نشان نمی‌دهند. در زمان‌هایی حتی سرخ‌پوشان تبریزی نیمی از آزادی را مال خود می‌کردند. اما حالا توان پر کردن سکوهای یادگار امام را هم ندارد. بازی به بازی اشتیاق‌شان کمتر هم می‌شود. حالا در فاصله سه قدم مانده تا پایان لیگ، تراکتورسازی بیش از هر تیمی شانس قهرمانی دارد. اتفاقی که حتی تبریزی‌ها را قلقلک نمی‌دهد و آنها هم شدند یکی مثل بقیه تیم‌ها. دیگر در یادگار امام هم خبری از سگوهای پر نیست. یا به قول گزارشگران تلویزیونی: «سکوهای خالی حسابی توی ذوق می‌زند.» 

نکته جالب در مورد تراکتورسازی، تی‌تی‌هایی هستند که ترجیح دادند دربی تبریز را هم از خانه تماشا کنند. این بهترین فرصت بود تا مهم‌ترین ایستگاه تراکتورسازی برای قهرمانی، ماندن گسترش در لیگ، بی‌حوصلی از دو روز تعطیلی را با حضور روی سکوهای تبریز سپری کنند و آشتی‌ای با تیم داشته باشند.