جیمی ردنپ - Daily Mail

با تماشای تیم او، هرگز خوابتان نمی گیرد. آن ها بسیار پر جنب و جوش هستند، پر از بازیکنان تشنه و باانگیزه که می خواهند چیزی را ثابت کنند. می توانم به شما بگویم وینگر آن ها \"مت ریتچی\" یکی از کسانی است که برای مقاله  \"10 استعداد که باید فصل بعد تماشا کرد\" در نظرش دارم. او مانند یک دینامیت است. همچنین نمی توانم صبر کنم تا \"کالوم ویلسون\" را در لیگ برتر ببینم. او سه شنبه صبح رو صفحه پشتی دیلی میل بود و انتظار می رود در آینده او را بیشتر ببینید. او مانند \"یان رایت\" است. بازیکنی فوق العاده که شما را به وجد می آورد.  \"هو\" کسی است که همه این بازیکنان را به رقص در آورده. \"گری لینکر\" پرسید که آیا ما آقای خاص انگلیس را پیدا کرده ایم؟ به نظر من ادی آقای خاص نیست. او \"آقای متفاوت\" است.  اگر ادی را در طول بازی کنار زمین تماشا کنید، با قرینه مورینیو مواجه می شوید. ادی در طول بازی آرام، ساکت و کنترل شده است. دستیار او \"جیسون تیندال\" راهنمایی ها و دستورات لازم را به بازیکنان انتقال می دهد. ادی احساساتش را خیلی آرام و به شکلی جنتلمن بروز می دهد. هر چند بدون شک لیگ برتر جزیره خواسته های متفاوتی از این مرد جوان خواهد داشت، مردی که تنها 37 سالش است. وقتی که پدرم سال 2002 در پورتسموث او را خرید، ما با هم آشنا شدیم. او به خاطر مصدومیت زانو فقط دو بار بازی کرد. مصدومیت او شبیه به مصدومیت خودم بود که باعث شد فوتبال را کنار بگذارم. در نهایت ادی را هم تسلیم کرد. معمولا نمی خواهید به خاطر یک مصدومیت وحشتناک دوست پیدا کنید، اما من خوشحالم که با او آشنا شدم.

بعضی از افرادی که با آن ها آشنا می شوید، انگار در سرنوشتشان موفقیت نوشته شده. او همیشه یکی از این افراد بود. پدرم بلافاصله به او علاقه پیدا کرد. همیشه فکر می کردم پدرم پادشاه بورنموث خواهد ماند، به خاطر پیروزی در اف ای کاپ برابر منچستر یونایتد در 1984 و صعود به دسته بالاتر یعنی چمپیونشیپ. اما ادی از آن دستاورد ها فراتر رفته. باشگاه های زیادی پیشرفت او را تحسین خواهند کرد. او بعد از ترک بورنموث در 2011، از تجربه برنلی لذت نبرد، اما این دلیل نمی شود  چشم از او بردارند.

چرا که نه؟ ادی آدم را تحت تاثیر قرار می دهد. او دید خوبی برای کشف استعداد ها دارد، تصمیمات بزرگی می گیرد، به جوان تر ها بازی می دهد، تفکر تهاجمی دارد، جاه طلب است و همه چیز را در نظر می گیرد. ادی رویای هر رییس باشگاهی است. او بی صبرانه منتظر فرصت مربیگری در لیگ برتر می ماند و به دنبال خرید استعداد های جدید خواهد رفت. بورنموث جای خوبی برای آوردن یک خانواده است. ادی حالا بورنموث را تبدیل به جایی کرده که برای بازی کردن هم خوب است. حداقل خیلی بهتر از جایی مثل دین کورت است.  در دوران بچگی من، بورنموث بخش مهمی از زندگیم بود. کفش های \"لوتر بلیست\" را تمیز می کردم، با \"تونی پولیس\"، \" یان بیشاپ\" و \" گری پیتون\" تمرین می کردم و در یک محیط فوتبالی آموزش می دیدم. اما ورزشگاه سقفی نداشت و مردم مجبور بودند روی نیمکت های چوبی بالش دار بنشینند. وقتی هم بد بازی می کردی، بالش ها را به سمتت پرت می کردند. من در 17 سالگی آن جا را به مقصد لیورپول ترک کردم. اما حالا نمی توانم برای دیدن بورنموث در فصل بعد صبر کنم. هیچ وقت فکر نمی کردم هر 4 باشگاهی که در آن بازی کرده ام – بورنموث، لیورپول، تاتنهام، ساوتهمپتون – همگی با هم در یک لیگ باشند.  \"ادی هو\" دلیلش است. نمی دانم در حال دیدن سرمربی آینده انگلیس هستیم یا نه.

 ترجمه: احمدرضا تدریسی پارسا مقدم –ایفکا