آی اسپورت- بلندگوی ورزشگاه ثامن مشهد تعداد تماشاگران را اعلام می‌کند: «بیست و چهار ‌هزار و... !» با حیرت به هلی‌شاتی نگاه می‌کنیم که از آسمان گرفته شده و ورزشگاه را مملو از تماشاگر نشان می‌دهد که جا برای سوزن انداختن نیست. ورزشگاه ثامن مشهد در روزهایی مثل دیروز که استقلال و پرسپولیس یک سر بازی هستند همواره لبالب از تماشاگر بوده و جا برای نشستن نداشته تا آنجا که عده‌ای روی پله‌هایی که برای تردد میان سکوها است می‌نشینند یا ایستاده بازی را نگاه می‌کنند. با توجه به گنجایش ورزشگاه ثامن، معمولا در این مواقع تعداد تماشاگران از ۳۵ هزار نفر عبور می‌کند اما اینکه دیروز بلندگوی ورزشگاه تعداد تماشاگران را حدود ۱۰ هزار نفر کمتر اعلام کرد، ابهاماتی را پیش روی ما قرار می‌دهد.

نخست اینکه معیار گوینده ورزشگاه برای اعلام تعداد تماشاگران چیست؟ اگر تعداد بلیت‌های فروش رفته ملاک باشد که باید از مسوولان ورزشگاه پرسید چگونه چیزی بالغ بر ۱۰ هزار نفر احتمالا بدون بلیت به ورزشگاه وارد شده‌اند و مگر ممکن است این تعداد هوادار بدون بلیت مجوز ورود به ورزشگاه را گرفته باشند؟ اگر اختلاف هزار نفر بود که بحثی وجود نداشت چراکه در میان این سیل جمعیت، حضور هزار نفر بدون بلیت توجیه‌پذیر است اما وقتی از اختلاف ۱۰ هزار نفری حرف می‌زنیم، باید مشخص و شفاف باشد که چه اتفاقی رخ داده و دلیل این تفاوت فاحش چیست.

نکته دوم قیمت بلیت‌های بازی دیروز است که در بازار سیاه تا ۳۰‌هزار تومان هم به فروش رفته. حال اگر مبنا را ۱۰ هزار تومان بگذاریم، اختلاف ۲۴ هزار تماشاگر با ۳۴ هزار نفر رقم سنگینی می‌شود: «۱۰۰ میلیون تومان!» واویلاست اگر ۱۰ هزار نفری که با چشم قابل رویت بودند اما در شمارش بلیت به حساب نیامدند، با قیمت ۳۰‌هزار تومان خود را به سکوها برای تماشای بازی رسانده باشند؛ آن‌ وقت چیزی حدود ۳۰۰ میلیون گم شده است.

بلیت‌فروشی یکی از معضلات سال‌های اخیر فوتبال ایران بوده و در مورد آن شائبه‌های فراوانی وجود داشته و دارد؛ تعداد تماشاگرانی که دیروز از بلندگوی ورزشگاه اعلام شد شائبه‌های تازه‌ای را پیش روی ما می‌گذارد و با این پرسش مواجه می‌شویم که آیا تعمدی در نحوه اعلام تعداد تماشاگران و کمتر جلوه دادن آن در طول لیگ وجود دارد؟ وقتی از بازی دیروز استقلال و پدیده، ۱۰‌هزار نفر کمتر دیدن کرده باشند، ناخود‌آگاه- و شاید آگاهانه- حداقل صد میلیون تومان از درآمد دو باشگاه کاسته شده. در این میان با توجه به میزبانی پدیده، سهم ضرر تیم مشهدی بسیار بیشتر از استقلال است اما وقتی نگران می‌شویم که در تهران برای بازی‌های استقلال و پرسپولیس این اتفاق وجود داشته باشد. یکی از دلایل اصلی اعتراض باشگاه پرسپولیس به نحوه بلیت‌فروشی لیگ برتر تنها سهم ۳۵‌درصدی شرکت برهان مبین نبود بلکه مدیران پرسپولیس بدون اینکه سند و مدرک دقیقی داشته باشند، براساس شمارش چشمی و حدودی تماشاگران می‌دیدند که همواره تعداد تماشاگران به مراتب کمتر از آنچه به نظر می‌رسید از بلندگو اعلام می‌شد و تلاش زیرکانه‌ای وجود داشت تا پس از صندلی‌گذاری طبقه دوم ورزشگاه ۱۰۰‌هزار نفری آزادی، ظرفیت ورزشگاه تا ۷۵‌هزار نفر تقلیل یافته به همه القا شود.

البته در بازی‌های بزرگ، همواره با چشم دیده‌ایم که در طبقه اول و دوم تماشاگرانی که صندلی برای نشستن ندارند، روی پله‌هایی که برای تردد در نظر گرفته شده نشسته‌اند یا سرپا ایستاده‌اند؛ حتی از روی دیواره‌های طبقه دوم تماشاگر بازی بوده‌اند. اینها تا ۲۰ هزار نفر تخمین زده می‌شوند که معلوم نیست پول بلیت آنها به کجا می‌رود و چگونه وقتی صندلی‌ها پر است و تمام بلیت‌های آن به فروش رفته، مجوز ورود به ورزشگاه را می‌گیرند. در اینجا هم اگر اختلاف تعداد تماشاگران هزار نفر بود، آنها را در زمره گروهی قرار می‌دادیم که از زیر نرده رد شده و خود را به سکوها رسانده‌اند اما مگر می‌شود ۲۰ هزار نفر از زیر نرده و بدون کنترل وارد ورزشگاه شده باشند؟ این برای خودش می‌تواند ماجرایی باشد!