یک؛ راهش همین است. بالاخره برنامه تلویزیونی که دیده نمی‌شود و باری به هر جهت روی آنتن می‌رود و ادعای کل‌کل و رقابت با 90 و عادل فردوسی‌پور را هم دارد چه باید بکند؟ اولین راهکار این است که مدیر سابق را بیاوری به استودیو و بنشینی قربان صدقه‌اش بروی و به جای سین‌جیم کردن، دل به دلش بدهی و به جای دست گذاشتن بر تخلفات و اشتباهات ازش تعریف کنی و اجازه بدهی مانور قدرت بدهد و ادعاهای بزرگش را مطرح کند و اشتباهات و تخلفاتش را بیاندازد گردن بقیه و هیچی نگویی. این‌طوری فوتبال درست نمی‌شود، عوضش رابطه بروبچ برنامه با مدیر حسابی گرم می‌شود و به مدیران‌ سازمان پز می‌دهند که بفرمایید! این همان مدیری بود که عادل با دعوا و خواهش و هزار ترفند نتوانست به برنامه‌اش ببرد، ما آوردیمش تلویزیون. توی چشم بیننده‌ها هم فرومی‌کنند که برنامه درست کردن یعنی این و دفاع از منافع ملی یعنی این و حمایت از باشگاه داخلی یعنی این. طرفداران متعصب هم لابد کیف می‌کنند. برنامه هم سر‌و‌صدا می‌کند. هیچ‌کس همه در آنجا نیست که از مجری و گزارشگرش بپرسد این چه طرز مجری‌گری و مصاحبه کردن است. طرف برای باشگاهش بدهی میلیاردی بالا آورده. محکوم شده. باشگاه را از نقل‌و‌انتقالات محروم کرده. بازیکنش مدعی است دروغ به هم بافته‌اند تا سر فیفا را کلاه بگذارند. حامی مالی باشگاه برای خودش پول پخش می‌کرده و به هرکس می‌خواسته دستخوش می‌داده و می‌گذاشته به‌حساب کمکش به باشگاه. چطور این‌ها را نمی‌پرسید؟ چطور وقتی مدیر می‌گوید جعل سند نکرده‌ایم، صدایتان درنمی‌آید؟ مگر می‌شود بنشینی و نگاه کنی که طرف مقابلت هرچه خواست بگوید و فقط به دوربین بزنی و بگویی که ما داریم برای خیر و صلاح فوتبال این نمایش را می‌دهیم؟ آدم شرمش می‌شود. خب وقتی به جای شفاف‌سازی این‌طوری به مدیر خطاکار تریبون می‌دهیم و برای تطهیرش تلاش می‌کنیم، چرا باید انتظار داشته باشیم فساد در فوتبال کم شود؟ که چیزی اصلاح شود؟ چرا باید فکر کنیم مردم خودمان و برنامه‌مان را جدی خواهند گرفت و به سلامتش ایمان خواهند داشت و ما را حرفه‌ای و خیرخواه ورزش و فوتبال خواهند دانست؟

دو؛ شفر گفته می‌خواستیم بازیکن خارجی بیاوریم اما از تهران بهش زنگ زده بودند و گفته بودند که نیا. اینجا اوضاع خوب نیست و ایران فلان است و بهمان است و زندگی برایت سخت است. خلاصه که زیرآب مذاکره و ترانسفر را زده بودند. در حالی که از این تصمیم و مذاکرات برای آوردن بازیکن خارجی کسی خبر نداشته جز شفر و پسرش و دو نفر از مدیران باشگاه استقلال. شفر شاکی است که جاسوس‌ها کار ما را خراب کرده‌اند. یعنی جاسوس چه‌كسی می‌تواند باشد؟ آقای افتخاری باید کلاه را بگذارد بالاتر. خوش به حال آن باشگاه که مدیرانش نمی‌توانند اسم بازیکن مورد نظر را هم پیش خود نگه دارند. که نخود در دهان‌شان خیس نمی‌خورد بس که خاله‌زنک هستند. تازه اگر فرض نکنیم که یکی از آن جلسه خودش توی کار باشگاه گذاشته. آن‌وقت مجلس که تصمیم به تحقیق و تفحص درباره باشگاه‌های بزرگ می‌گیرد، آقای تاج اول از همه صحبت می‌کنند که این کارها خوب نیست. باشگاه‌های ما خصوصی هستند و مجلس نباید در کارشان دخالت کند. آقای تاج! شما اگر این همه سال چشم‌تان را روی همه تخلفات و همه زد و بندها و حیف و میل در باشگاه‌ها نمی‌بستید، الان اینجا نبودیم که هستیم. نیازی هم به تحقیق و تفحص مجلس نبود. آن یکی باشگاه‌تان در نزدیک به دو فصل 100میلیارد‌تومان هزینه کرده و کلی هم بدهی بالا آورده و در باشگاه گربه صاحب‌اش را نمی‌شناسد و معلوم نیست کی چه‌کاره است. این یکی هم که این‌طوری. مربی از دست جواسیس به امان آمده. والا اگر در دوره ناصرالدین‌شاه و آقامحمدخان هم باشگاه‌داری و فوتبال‌داری می‌کردیم بعید بود وضع‌مان بدتر از این باشد. آن‌وقت دوستان كمیته اخلاق همچنان چشم‌شان دنبال این است که کی تتو کرده حالش را بگیریم. واقعا حیرت‌انگیزید شما.

سه؛ هر هفته تصمیم می‌گیرم که این‌بار مطلب مثبت بنویسم و شاد بنویسم و عصبی نباشم. هر هفته هم ستون که تمام می‌شود می‌بینم بازهمان شده. عصبانی بوده‌ام و به زمین و زمان بد گفته‌ام. آدم چکار کند؟ اعصاب می‌گذارید؟ این روزها همه خوشی‌مان این است که بازی‌های بارسا را ببینیم و کیف کنیم. آقا چه‌کار می‌کنند این مسی و سوارز و بقیه. همه‌اش هم باید دعا کنیم که گزارشگر بازی آقای «خ» و آقای «سین» نباشند که روح و روان‌مان را سوهان بکشند. دوباره یادمان افتاد حالمان گرفته شد.