آی اسپورت - سالن امیل لحود، سالنی كه به یاد پانزدهمین رئیس‌جمهور لبنان نامگذاری شده است؛ سالنی كه میزبان دختران كشتی‌گیر است. به جنوب بیروت كه می‌رسی، از كوچه‌های جنگ‌زده كه می‌گذری به سالن می‌رسی. منطقه نظامی است و هر طرف كه نگاه می‌كنی،‌ می‌توانی نظامیان را ببینی. سالن گرم است و می‌مانی دخترانی كه قرار است با لباس‌های پوشیده كشتی بگیرند، چطور می‌خواهند با گرمای سالن كنار بیایند. كشتی كلاسیك زنان از یك سال قبل راه‌اندازی شده. می‌گویند فدراسیون ایران با داشتن كشتی زنان تحت فشار بوده و این رشته من‌درآوردی را به راه انداخته. من‌درآوردی از این نظر كه همه كشتی را با دو بنده می‌شناسند با فنون كشتی آزاد و فرنگی اما این زنان و دختران فنون كشتی آزاد را باید با لباس‌های پوشیده به نمایش بگذارند.

سالن گرم است و همه در حال عرق ریختن. كشتی‌گیران از عراق، قرقیزستان، ارمنستان، مصر، گرجستان، سوریه، اوكراین و ایتالیا آمده‌اند. خبری از كشتی‌گیران میزبان نیست. نفرات این تیم‌ها همه آزادكار بوده‌اند و از هفت‌هشت سالگی كشتی را شروع كرده‌اند. با دوبنده در مسابقات آزاد كشتی گرفته‌اند و حالا مایو به تن كرده‌اند تا حریف ایرانی باشند كه به خاطر حجاب مدعی این نوع كشتی شده. البته پوشش كشتی‌گیرانی باز هم متفاوت است. به جز یكی دو زن غیر ایرانی، كسی حجاب سر ندارد، همه ایرانی‌ها مقنعه به سر كرده‌اند و روی آن هم یك گوش‌گیر گذاشته‌اند تا مقنعه از سرشان نیافتد. بقیه فقط لباسی شبیه مایوی یك سره به تن دارند اما دختران ایرانی روی مایو‌ها یك تی‌شرت و شوت بلند هم پوشیده‌اند. دم وزن‌كشی كشتی‌گیران میزبان هم از راه می‌رسند تا اولین تورنمنت بین‌المللی كشتی كلاسیك زنان بدون میزبان برگزار نشود. همان جاست كه می‌مانی كه چرا لبنانی كه نمی‌خواسته كشتی‌گیر در مسابقه داشته باشد، میزبانی را قبول كرده؟ زمزمه‌هایی كه می‌شود، دلیل را مشخص می‌كند. سال‌هاست كه فدراسیون كشتی ایران با لبنان رابطه خوبی دارند و همین رابطه دلیلی شده تا گفته شود لبنان با پول فدراسیون كشتی میزبانی را گرفته. بیراه هم نمی‌گویند قبلا بارها دیده شده كه فدراسیون كشتی برای گسترش یك رشته كه نام ایران را به دنبالش دارد، هزینه داده تا كشور دیگری میزبان شود، اتفاقی كه گفته می‌شود بارها در كشتی پهلوانی افتاده. حالا هم شاید بشود گفت فدراسیون كشتی هم برای تبلیغات كشتی كلاسیك این راه انتخاب كرده و هم برای دوری از جنجال‌های احتمالی برگزاری مسابقات كشتی زنان. این از آن خبرهای مگو است، خبر به تهران و به كشتی‌گیران برسد، دادشان در می‌آید. در این چند هفته به بهانه بی‌پولی چند تیم به مسابقات اعزام نشده‌اند و از این بابت به اندازه كافی دلخورند.

وزن‌كشی پشت پرده

سالن گرم است و همه دم باسكول وزن‌كشی. یكی‌یكی با همان مایوهایی كه به تن دارند، روی باسكول می‌روند اما ایرانی‌ها با مشكل روبه‌رو شده‌اند. داوران می‌گویند باید آنها هم مثل بقیه وزن‌كشی كنند، با همان لباسی كه شبیه مایوست روی وزنه بروند ولی دختران  ایران حاضر نیستند این كار را انجام بدهند. بعد از چند دقیقه بحث به این نتیجه می‌رسند كه همراهان تیم ایران دور دختران با مانتوهایی كه به دست دارند، حلقه بزنند و پرده بكشند تا خواسته داوران اجابت شود.

سالن گرم و دختران ایرانی بیشتر از بقیه روی تشك عرق می‌ریزند. همه باید گرمای لباس بیشتری را كه به تن دارند، تحمل كنند و هم فاصله چند ساله‌ای كه با كشتی‌گیران دیگر را دارند، جبران. كشتی گرفتن با تیم‌هایی كه پرتعداد آمده‌اند سخت نیست، حریفان اصلی چند نفری است كه ایتالیا، اوكراین و مصر به همراه دارند. با همین كشتی‌های سخت و راحت، با همین یكی دو كشتی، دو مدال طلا و دو مدال برنز به ایرانی‌ها می‌رسد و دو نفر هم حذف می‌شوند. برنده‌ها صورتشان پر از خنده است و بازنده‌ها اشكشان بند نمی‌آید. اولین مدال‌ها را در اولین تورنمنت بین‌المللی گرفته‌اند و دو ماه دیگر مسابقه قهرمانی جهان است، مسابقه‌ای كه معلوم نیست با چند نفر و با چه شرایطی قرار است برگزار شود، حتی كمتر كسی اسم كشور میزبان را می‌داند. مسابقه تمام می‌شود همه سالن گرم امین لحود را ترك می‌كنند و می‌مانی با این چهار مدال، مدالی كه جدا از رنگشان نمی‌دانی چه ارزشی دارند، می‌توانند راهگشای دخترانی باشند كه می خواهند كشتی‌گیر شوند و می‌مانی كه در روزهایی كه سالن‌های كشتی مردان كم‌كم خالی از نفر می‌شود، غیر از این نفرات و چند نفری كه پشت در تیم ملی مانده‌اند، زنی دیگری هست كه بخواهد كشتی بگیرد، كسی هست كه بخواهد این مدال‌ها و این تبلیغات را ببیند؟