آی اسپورت - خیر پیش! سلام ما را به دلارهای نفتی برسان. تو هم از ما نبودی. بقول لسان الغیب : «هرکه شد محرم دل در حرم یار بماند، و آنکه این کار ندانست، در انکار بماند.» در انکار ابدی بمان آقا مهدی. شاید هرکه بود پس از افتضاح تاریخی، پس از محرومیت، پس از بر باد دادن رویای آسیایی ما، سرش را به زیر می‌انداخت و می‌گفت «خریت» کردم ببخشید، اما تو متکبرانه و بی‌تفاوت شانه بالا انداختی و گفتی لابد «خیریت» بوده و البته که «الخیر فی ماوقع». خیریت تو هم این بود که رفتی و ستاره‌ای تابناک متولد شد علیپور نام. برای تمدید قراردادش گربه‌رقصانی نمی‌کند، اخم و تخم نمی‌کند، «هیس» نشانمان نمی‌دهد، در خفا شیتیل میلیاردی از هدایتی نمیگیرد و در آشکار بگوید برای «خیریه» بازی می‌کنم. محروممان نمیکند و بعد در مقابل درخواست تمدیدمان بگوید «خیر». چقدر با خیر و خیریه و خیریت عذابمان دادی آقا مهدی. آرمن ساروخانیان می‌گوید گل‌های طارمی را فراموش کرده‌اید؟ بخدا که نه. این بت‌واره را خودمان از تو تراشیدیم. با هر استارت، با هر گل تو را بر کشیدیم، تا هم‌سطح و هم‌سنگ فرشاد و ناصر شوی، اما افسوس که قنات میرزا آغاسی تا قیامت بکنی به آب نمیرسی!  تو هم هر هر پیسی که  خواستی سر ما آوردی و عاقبت دست در پوست گردو و سرگردان، رهایمان کردی. بگو چه شد؟

چند فرسنگ فاصله است بین آن پسرک کم‌رویی که به نود رفته بود و نمی‌توانست در چشمان مجری چشم بدوزد با این رفیق نیمه‌راهی که زل می‌زند به صورت برانکو و می‌گوید تمدید نمی‌کنم!

اگر بگوییم پرسپولیس بخاطر حماقت حضرتعالی دو پنجره‌ی متوالی را محروم است و شاید در پایان دو سال کذایی شاکله‌ی این تیم شگفت‌انگیز بهم ریخته باشد، لابد شانه بالا می‌اندازی، شاید هم با آن لحن متکبرانه دوباره تکرار کنی که: دمُم گرم! اشتباه میکنی رفیق. دم «بوفون» کبیر گرم! و ندود و دل‌پیرو که پس از کالچوپولی تیمشان را تنها نگذاشتند. دم «گریزمان» گرم که پس از محرومیت اتلتیکو به پای تیمش ماند.

در نمک‌نشناسی‌‌ات که شکی نیست اما خودمانیم، ما هم کم مقصر نبودیم. مایی که بی‌جهت هر از راه رسیده‌ای را باد می‌کنیم و قبای پیوس و کرمانی‌مقدم می‌پوشانیم. غافل از آنکه در رهِ منزلِ لیلی که خطرهاست در آن، شرط اول قدم آن است که مجنون باشی! نه که کاسب باشی! این کاسبان حساب یک شاهی و صنار را دارند. این کفتر دو بونه‌ها که دلشان با ما نیست و با از ما بهتران است همان بهتر که بروند. ما هم باکمان نیست. صورتمان را با سیلی سرخ نگه میداریم اما باج به «بزرگتر تیم» نمی‌دهیم. گذر زمان بین ما قضاوت خواهد کرد که کدام‎مان بد کردیم.

کسی کو نیاموخت زآموزگار

بیاموزدش گردش روزگار