آی‌اسپورت- چند روز گذشته منتقدان سرمربی تیم ملی سوژه جدیدی را دنبال کرده‌اند. می‌گویند کی‌روش بازی با کرواسی و مکزیک را رد کرده و قرقیزستان را انتخاب کرده است.

در مورد مکزیک چیزی جز آخرین بازی ما آن سوی دنیا به خاطرم نمی‌آید. دو دل بودم که شب را بیدار بمانم تا آغاز بازی، یا سحر بیدار شوم و بازی را ببینم. راه اول را انتخاب کردم. همه شب را بیدار ماندم. شوق دیدن بازی و حتی گرفتن انتقام از مکزیکی‌ها نگذاشت بخوابم. همه چیز خوب پیش می رفت تا این که مزدک میرزایی اعلام کرد نمی‌توانیم بازی را ببینیم. تصاویر را نداشتیم. عجیب این بود که قبل از بازی گفته بودند حق پخش با ایران است و می‌توانیم درآمدزایی کنیم، اما خودمان بدون تصویر مانده بودیم. ناگفته نماند که خواب قبل از تصویر رسید. وقتی بیدار شدم بازی را با چهار گل باخته بودیم. بازی را بدون لژیونرهای با کیفیت انجام داده بودیم، اما گرد ناامیدی روی همه تیم پاشیده شد. مکزیک یک انتخاب اشتباه بود در تاریخی اشتباه. آنها برای گلد کاپ و کوپا آماده می‌شدند و ما می‌خواستیم برای جام ملت‌ها آماده شویم. امیر قلعه‌نویی به دلیل خستگی لژیونرها بعد از یک فصل فوتبالی به آنها استراحت داده بود. بازیکن‌هایی که در اردو بودند هم نتوانستند با کیفیت کار کنند. حق هم داشتند. ۳۶ ساعت مسافرت از تهران به آلمان و از آنجا به مکزیک، اندازه‌ای سخت بود که آنها را از رمق بیاندازد. ابتدا به مکزیکوسیتی رفته بودند. شهری با ۲۴۰۰ متر ارتفاع از سطح دریا. اما قرار نبود بازی آن جا برگزار شود. تیم ملی را برده بودند سن لوئیس پوتوسی. شبیه موش آزمایشگاهی شده بودیم. روزنامه‌های مکزیک هم از روزهای قبل نوشته بودند که تغییر در اختلاف ارتفاع از سطح دریا احتمالا کیفیت کار ایران را پایین خواهد آورد. آخر کار هم روزنامه اسپورت چاپ مکزیکوسیتی روز پس از بازی با کنایه نوشت: «برای این‌که همیشه یادشان بماند ۴ بار از آنها پذیرایی کردیم.»

انتقادات و حرف های این روزهای مخالفین مرد پرتغالی ما را یاد آن روزها انداخت. از تاریخ و نوع پیشنهاد بازی با مکزیک چیزی نگفته‌اند. فقط گفته‌اند کی‌روش بازی را رد کرده است. حق داریم آن روزها را پیش چشم‌مان ببینیم. شاید خیلی‌ها دل‌شان تنگ است برای آن مربی‌ها، آن بازی‌ها، آن برنامه‌ها. بازی به وقت شام مکزیک، به وقت خواب ما.

اما لازم است از خاطرات دور شویم و در مورد بازی با کرواسی به نکاتی اشاره کنیم.

یک- روزهای فیفای خرداد دو سال پیش، از دهم تا هجده خرداد بوده است. یعنی از روز آخر ماه مِی تا هشت روز بعدش. پیشنهاد کروات ها برگزاری بازی در خارج از روزهای فیفا بوده، آن هم در کشور کرواسی. تاریخ پیشنهادی بیست و هفت ماه مِی بوده است. پیشنهاد کی‌روش بازی در تاریخ هجده خردادماه، روز آخر در بازه فیفا دی بود. یعنی روزی که ما با قرقیزستان بازی کردیم. حتی با توجه به این‌که بازی با قرقیزستان سال قبل هماهنگ شده بود.

دو- گفته‌اند قرقیزستان جایگزین کرواسی شده است. کروات ها در روزی که ما با قرقیزستان بازی‌کرده‌ایم، بازی تدارکاتی نداشته‌اند؛ بلکه در همان تاریخ پیشنهادی به ما، برابر مولداوی قرار گرفته‌اند. پس اشتباه نکنید. قرقیزستان جایگزین کرواسی نشده است به چند دلیل. یک این که بازی با قرقیزستان از یک سال قبل توسط فدراسیون این کشور اعلام شده بود. دو این که در این مذاکره با مشخص کردن تاریخ بازی خارج از فیفادی و زمین بازی در کرواسی توسط فدراسیون کرواسی، دست بالا را کروات‌ها داشته‌اند و آنها مولداوی را جایگزین ما کردند و دلیل سوم هم مشخص است که تاریخ این بازی‌ها یازده روز با هم فاصله دارد. یکی سه روز قبل از فیفا دی و دیگری روز آخر فیفا دی.

سه- اولین لژیونرهای ما، بازیکن‌های شاغل در روسیه بودند که از تیم باشگاهی آزاد شدند. آن هم در تاریخ دو خرداد ماه. بعد از پایان یک فصل فوتبالی که طبیعی است به استراحت و ریکاوری در تمرینات نیاز دارند. سایر لژیونرها هم در تاریخ‌های دیگری به تیم ملی پیوستند. مثل مسعود شجاعی که دو روز بعد از هفت خرداد پیشنهادی کروات‌ها به اردوی تیم ملی رسید.

چهار- هدف از بازی تدارکاتی چیست؟ جز این است که تیم باید آماده‌تر شود؟ این ماجرا که پیراهن عثمانش کرده‌اند، مربوط به قبل از شروع مرحله دوم گروهی مقدماتی جام جهانی است. جایی که تیم ایران چنان با اقتدار نشان داد که همه را شگفت زده کرد. پس این بحث‌ها برای چیست؟ آیا تیم به دلیل بازی تدارکاتی ضعیف، ناآماده بوده و به جام جهانی صعود نکرده؟ شاید بعد از کره و ازبکستان سوم گروه شده‌ایم. حتما آقایان چیزی می‌دانند و به ما نمی‌گویند. ما تحملش را داریم!

پنج- به بازی‌های همین تیم ملی کرواسی قبل از شروع جام ملت‌های اروپا دقت کنید. دو بازی تدارکاتی برابر مولداوی و سن‌مارینو. سوال این است که اگر تیم ملی ایران قبل از جام ملت‌های پیش رو، با همین دو تیم بازی تدارکاتی داشته باشد، تیم ملی و سرمربی آن را زیر فشار انتقادهای‌تان نمی‌برید؟ و این که دوست دارید ما قسمتی از برنامه آماده‌سازی تیم‌های دیگر باشیم، یا آنها قسمتی از برنامه‌های ما؟