آی اسپورت  - ایسنا به بهانه در پیش بودن دربی سراغ حسین هوشیار رفته. دروازه بانی که در پیروزی معروف 2-3 قرمزها در دربی که با هت تریک ایمون زاید به دست آمد گلر تیم مصطفی دنیزلی بود. بخشهای مهم صحبتهای او را برایتان نقل می کنیم:

• دو گل از استقلال خورده بودیم و مرتب حمله می‌کردند. یا توپ را می‌گرفتم یا شوت بازیکنان استقلال به بیرون می‌رفت و مجددا بازی را شروع می‌کردم. نمی‌توانستیم روی دروازه استقلال موقعیت ایجاد کنیم. دقیقه ۷۳ خدابیامرز مهرداد اولادی از بازی اخراج شد. همان موقع به رضا نورمحمدی و مجتبی شیری گفتم از دفاع تکان نخورید تا لااقل ۲ بر صفر ببازیم و بیشتر گل نخوریم. بعد از اخراج استقلال مرتبا حمله می‌کرد تا این که بازی را بردیم. فکر می‌کنم یک معجزه بود. دل خدا برای ما سوخت و توانستیم آن بازی را ببریم.
• وقتی گل اول را زدیم با خودم گفتم باخت دو بر یک خوب است اما بعد از گل دوم دیگر به پیروزی فکر می‌کردیم. اعتقاد داشتیم که می‌توانیم گل سوم را بزنیم. انگار به ما الهام شده بود که باید حمله کنیم و گل بزنیم. دیگر به این که ببازیم فکر نمی‌کردیم. این حسی بود که همه بازیکنان، مربیان و نیمکت‌نشینان داشتند. از زدن گل دوم تا گل سوم شش دقیقه زمان رفت و ما در دقیقه ۹۱ گل سوم را زدیم. در طول آن ۱۰ دقیقه هیچ توپی سمت دروازه من نیامد اما قبل از آن مرتبا بازیکنان استقلال حمله می‌کردند. فکر می‌کنم تعویض‌های دینزلی نقش زیادی در آن بازی داشت.
• مشکل تیم ما حاشیه نبود. حاشیه‌ها از بیرون به وجود می‌آمد. مشکل تیم ما رفیق نبودن بازیکنان بود. بازیکنان با هم رفیق نبودند، بازیکنان حاضر نبودند برای همدیگر تلاش کنند. من از تیمی آمده بودم که بازیکنان پشت هم بودند و در طول بازی برای هم از خودگذشتگی می‌کردند. شرایط پرسپولیس به گونه‌ای بود که بازیکنان بزرگ کنار هم جمع شده بودند. در آن وضعیت مهدوی‌کیا، کریمی یا هاشمیان مقصر نبودند چون من نمی‌توانستم به آنها نزدیک شوم و آنها هم هیچ وقت حاضر نمی‌شدند به بازیکنی که کوچک‌تر از آنها است نزدیک شوند. مشکل تیم ما همین بود که بازیکنان با هم رفاقت نداشتند.