به فوق‌ستاره جدید دنیا سلام کنید
آی اسپورت - زندگی نوابغ فوتبالی در کودکی، گاهاً با اختلاف، دعوا و خشم همراه بوده است و کیلیان امباپه نیز از این قاعده مستثنی نبود و برای کشمکش‌ها و ناسازگاری‌هایش در اوایل دوران حضورش در فوتبال، همواره رفتاری مسئولیت‌پذیرانه از خود به نمایش گذشته. اما این پسر جوان؛ به طور کامل خود را وقف فوتبال کرد و چه درون و چه بیرون از مستطیل سبز، قوی‌تر از هر چیز دیگری ظاهر شد و اینگونه بود که از سنین کودکی خود را برای دوام آوردن در دنیای بی‌رحم فوتبال آماده کرد.
«آلاین امبوما» یکی از دوستان خانوادگی‌شان می‌گوید: «پدرش ویلفرد، فیلم‌هایی از زمان بچگی او دارد که داستانش را می‌گوید. او در یکی از کلیپ‌ها چهار سال دارد، فقط چهار سال! و از ماجراجویی که می‌خواست داشته باشد سخن می‌گفت.»
امباپه چند هفته پیش از شروع رقابت‌های جام‌جهانی در اینباره گفت: «از بچگی رویاپرداز بودم و والدینم حواس‌شان به دهان من بود که هر حرفی نزنم، اما حالا به نظر می‌رسد که حق با من بوده.» حالا کیلیان جوان به رویایش رسیده و با فرانسه قهرمان جهان شده و جایزه بهترین بازیکن جوان جام را نیز تصاحب کرده است.
او برای رسیدن به موفقیت باید می‌جنگید و در این راه تنها راهنمایش خودش بود، خودش و بی‌تابی‌اش برای رسیدن به موفقیت. در فصل 16-2015 یعنی سومین فصل حضورش در باشگاه موناکو، امباپه برای آخرین سال به عنوان بازیکن تیم جوانان فصل را شروع کرد اما نمی‌فهمید که چرا «لیوناردو ژاردی» او را وارد تیم اصلی نمی‌کند! او توانایی حضور در ترکیب تیم اصلی داشت و از این توانایی نیز کاملاً آگاه بود اما تا نوامبر 2015 طول کشید که ژاردی نیز به این موضوع پی ببرد.
«لوئیس کَمپـِس»، مدیر فنی سابق باشگاه موناکو که مقطعی نیز به عنوان استعدادیاب با مورینیو همکاری می‌کرد، در اینباره می‌گوید: «اولین جلسه تمرینی که امباپه با ژاردی داشت را به خوبی به خاطر دارم. در انتهای جلسه لیوناردو صدایم کرد و گفت این پسر! این پسر نباید دیگر به تیم جوانان بازگردد، او با ما کار خواهد کرد و زمانی که شانس‌اش را به دست آورد به نظرم موفق خواهد شد و از آن استفاده خواهیم کرد. البته به نظرم لیوناردو در کشف امباپه کمی دیر عمل کرد.»
دوران مهمی برای باشگاه و بازیکن بود، کیلیان می‌ترسید که در انتهای فصل خیلی آسان این فرصت با ارزش را از دست دهد و در پشت صحنه، اتفاقات و حرکات مختلفی در حال رخ دادن بود. پاری‌سن‌ژرمن، لیورپول و آرسنال چندین بار برای جذب او دست بکار شدند و حتی آرسن ونگر به منظور قانع کردن امباپه برای پیوستن به آرسنال، شخصاً با او ملاقات و گفتگو کرد. امباپه دو دل شده بود، خصوصاً از جواب دادن به تماس پاریسی‌ها اما در پاریس و در آستانه ثبت قرارداد، او قانع شد که لوران بلان سرمربی وقت PSG، به او فرصت کافی برای بازی نخواهد داد. «اولیویه لتان»، معاون سابق مدیر ورزشی پیشین پاری‌سن‌ژرمن در اینباره می‌گوید: «ما به این انتقال خیلی نزدیک بودیم و دو باشگاه در مراحل آخر انتقال قرار داشتند اما چیزی که ذهن کیلیان را به شدت مشغول کرده بود، به مدت زمان حضورش در ترکیب تیم برمی‌گشت. او می‌خواست مدت زمان زیادی به میدان برود و از این رو احساس کرد در موناکو بیشتر از پاری‌سن‌ژرمن به بازی گرفته خواهد شد.»
در واقع منفعت کیلیان در ماندن در موناکو بود. او باید زمانی پای به رختکن تیم بزرگی می‌گذاشت که بازیکنان دیگر به احترام اسمش را صدا می‌زدند و به او برای ورود به باشگاه خوشامد می‌گفتند و ابراز علاقه می‌کردند. او اگر همان زمان موناکو را ترک می‌کرد، به عنوان یک غریبه وارد آن رختکن می شد و بازیکنان بزرگ به او نگاه می‌کردند و می‌پرسیدند این بچه کیست؟
روز ششم مارس 2016 امباپه به صورت رسمی نخستین قرارداد حرفه‌ای خود را امضا کرد؛ قراردادی با پاداش سه میلیون یورویی تا سال 2019 که دستمزد سال اولش 85 هزار یورو، سال دوم صد هزار یورو و سال سوم 120 هزار یورو بود، مبالغی قابل توجه برای بازیکنی به سن‌وسال او.
همه اما تحت تاثیر استعداد امباپه قرار نگرفتند؛ «ژان کلود ژونتینی»، کیلیان را استعدادی ناپایدار توصیف می‌کرد و حتی در سال 2015، امباپه را برای شرکت در رقابت‌های قهرمانی اروپا در بلغارستان دعوت نکرد، رقابت‌هایی که با قهرمانی فرانسه همراه شد. سال بعد در تیم زیر 18 ساله‌ها، ژونتینی باز هم روی نام امباپه خط قرمزی پر رنگ کشید چرا که توانایی‌های کیلیان را باور نداشت و از او به دلیل ضعف در دفاع، شرکت نکردن در مسائل دفاعی و طرز فکرش انتقاد می‌کرد اما به یکباره «لودوویک باتلی» سرمربی تیم زیر 19 ساله‌های فرانسه، تصمیم به قاپ زدن امباپه گرفت: «در آن زمان عثمان دمبله خیلی زود در تیم زیر 21 ساله‌ها پیشرفت کرد. او یک زوج کم داشت و من به کیلیان فکر می‌کردم. بعد از کمی پرس‌وجو، چیزهای کمی درباره شخصیت و طرز فکرش به من گفته شد. به من گفتند که در زمین به بازی انفرادی علاقه دارد. من به تمام این صحبت‌ها بی‌توجهی بود و تنها به روی پیشرفت و عملکردش در تیم متمرکز شدم. درست همانجا بود که آینده روشنی در او دیدم که با تمام برنامه‌های ما جور در می‌آمد. او توانایی آنالیز رقیب را در حین مسابقه داشت، خصیصه‌ای که به ندرت در شخصی به سن‌وسال او دیده بودم.»
هم‌تیمی‌های جدیدش نیز خیلی زود او را پذیرفتند و چند هفته بعد، در تابستان سال 2016 و زمانی که تنها 17 سال داشت، با تیم زیر 19 ساله‌ها، قهرمان اروپا شد. او در پنج بازی 5 گل زد؛ از جمله دو گل در دیدار حساس نیمه‌نهایی.
حالا می‌توانید با فراغ بال او را با بزرگانی همچون کریستیانو رونالدو مقایسه کنید. آنها از یک جهت به هم شبیه هستند؛ هر دو برای قهرمان شدن به دنیا آمده‌اند، برای ستاره شدن، و فتح تمام چیزهای زیبا در فوتبال. او امروز تنها 60 درصد از توانایی‌های حقیقی‌اش را نمایش می‌دهد و با اینحال از بهترین‌های جهان است. او با 60 درصد توانایی، دنیا را فتح کرده و اگر بتواند روزی 100% توانش را به نمایش بگذارد، تصور کنید چه بازیکنی می‌شود.
نظر دهید