آی‌اسپورت- چطور شد که بارسلونا در ورزشگاه برنابئو به پیروزی رسید؟ لوئیس سوارس در توضیح و تشریح برد تیمش در بازی روز شنبه ال‌کلاسیکو گفت: «کاری که ما در طول فصل انجام می‌دهیم این است که متحد و منسجم حریفان را تحت فشار می‌گذاریم و از فرصت‌ها بهره می‌بریم. این باعث موفقیت تیم ما می‌شود.» این توضیح سوارس در حقیقت پیغام بارسای جدید است. تیمی که همه با هم تلاش می‌کنند و به فعالیت می‌پردازند. بارسای فعلی، بارسای متفاوتی است که توسط ارنستو والورده شکل داده شده و همین بارسا موفق شد تا در ال‌کلاسیکوی شنبه برنابئو نیز به پیروزی برسد.

منسجم: در این میان آنالیزهای زیادی در مورد تیم کاتالان انجام می‌شود: بارسلونا در سفرهای قبلی‌‌اش به برنابئو تیمی تا این حد درخشان و منسجم نبود. در بازی روز شنبه هم رئال در نیمه اول تیم برتر میدان بود و حتی وقتی بازی 2 بر صفر بود و رئالی‌ها یک یار کمتر در زمین داشتند، آنها چند باری هم خطراتی را روی دروازه بارسا ایجاد کردند ولی حتی مقابله با چنین رئالی هم در راهکارهای بارسایی‌ها بود و آنها به بهترین نحو ممکن توانستند تا از سد حریف قدرتمندشان عبور کنند.

منتظر: جدایی نیمار از بارسلونا و مصدومیت عثمان دمبله، باعث شد تا آبی‌واناری‌ها به دنبال راهکارهایی برای رهایی از این مشکلات بربیایند و به بهترین نحو از پس این ماجرا برآمدند. در برنابئو تغییر سبک کاری بارسا کاملاً مشهود بود. برای اولین بار در مدت‌های اخیر، در مصاف ال‌کلاسیکو، در پایان 45 دقیقه اول مالکیت بیشتری بر توپ و میدان، در مقایسه با بارسلونا داشت. بارسایی‌ها تصمیم گرفتند منتظر بمانند تا سر فرصت در خطوط مختلف منسجم شده و فضاهای خالی‌شان را بسته و منتظر شانس موفقیت بمانند. آنها به راحتی از تغییر فضای بازی رئالی‌ها رها می‌شدند و به دنبال کنترل بازی بودند‌؛ حتی وقتی که فضاهایی برای ضد‌ حمله می‌یافتند.

متمرکز: انسجام تدافعی یکی دیگر از کلیدهای موفقیت بارسا بود. کاتالان‌ها در ال‌کلاسیکو مثل تمام بازی‌های این فصل به خوبی مناطق مختلف زمین را پوشش می‌دادند. ایوان راکیتیچ به خوبی بوسکتس و اینیستا را در زمین پیدا می‌کرد و به آنها نزدیک می‌شد و همگی خیلی خوب توپ‌ها را بازیابی می‌کردند. بارسای جدید، منسجم‌تر است و تمرکز بیشتری روی بازی‌های گروهی دارد و همین باعث شده که بارسایی‌ها در 17 بازی‌شان در لالیگا تنها 7 گل دریافت کنند.

مسلط: در حرکات رو به جلو مسی حکمران است و پائولینیو از پشت‌سر به حرکات تهاجمی ملحق می‌شود. سوارس هم به بهترین نحو وظایفش را انجام می‌دهد. بارسا در جناحین هم دو بال سرعتی و خوب دارد و با قدرت بالای خط میانی و مدافعان، بر بازی‌ها تسلط خوبی دارد. نتیجه این هماهنگی روشن است: بارسا تبدیل به تیمی شده که بیشتر بر بازی سلطه دارد، حرکات بدون توپ بهتری انجام می‌دهد و مستقیم‌تر از همیشه کار می‌کند و حالا کاملاً مشخص و مشهود است که جدایی نیمار از این تیم، برخلاف تصورات ابتدایی، نه تنها لطمه‌ای به تیم کاتالان نزد، بلکه شاید حتی به این تیم کمک هم کرد تا به انسجام بیشتری برسد! یعنی نوعی توفیق اجباری.